พิศวาสตำหนักลืมเลือน
ไปแม้แต่เพียงประโยคเดียว รอยแย้มเยือนปรากฏขึ้นที่
เพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างกำลังจับผีเสื้อและปล่อยไปทางองค์หญิงน้
รันดร์ให้แล้ว ยังสามารถทำให้พระองค์มีหูทิพย์สามา
่งเลยทีเดียว”รับสั่งพลางหันหลังกลับไปทอดพระเนตรองค์หญิ
ียงนุ่มรับสั่งเพ
ลานั้น หยุดชะงักก่อนจะหันกลับไปมองทางด้านหลังครั้นได้ยินเ
งพลางกวักพระหัตถ์ขึ้นลง
งเข้าไปหาอุปราชในตำนานทันใด พร้อมพระวรกายสูงใหญ่ก้มลงต่ำพลางอ้าแขนทั้งสองข้างรอ
ียกหาเพ่ยเพ่ย”องค์หญิงน้
ับองค์หญิงน้อยทุกครั้ง เมื่อไ
ง นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย ถึงเวลากลับไปยังตำหนักข
งน้อยที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อครู่ ค
ยังอยากจับผีเสื้ออยู่ที
เท่าที่ใจต้องการ แต่ต้องตกลงกันก่อนว่าเมื่อมาเล่นภายในตำหนักของข้า ถึงเ
พักตร์ขึ้นลงติดต่อกั
บรับไม่ดื้อดึงแต่อย่างใดสร้างความพึงพอพระท
นะเจ้า”รับสั่งพึมพำก่อนจ
ะเพ่ยเพ่ย”อุปราชปีศาจรับสั่งออกมา และน
ไปด้วยความอยากรู้พลางยกสองมือกอดคออุปราชรู
้ และไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะต้องไม่บอกกับผู้ใดว่ามาพบข้า และบอกเล่าลักษณะของข
ข้าใจเสียเท่าใดนัก แต่ก็พยัก
นปู่ไม่ต้องการให้ผู้ใดพบเห็น ถ้าเช่นนั้นขอได้โปรดวางใจเถิด เพ่ยเพ่ยจะปิดปากให้สนิทเลย
สร้างความขบขันให้แก่อุปราชปีศาจอ
แก่แดดเสียจริง เหตุใดข้าจะไม่ให้เจ้าเข้ามาเล่นด้วยเล่า ในเมื่อตลอดระยะเวลาที่ผ่านม
แก่องค์หญิงน้อยอย่างยิ่งยวด สองแขนที่กอดรอบคอใ
ี้ได้ทุกวัน!”องค์หญิงน้อยรับสั่งพร้อมกอดคออุปราชรูปงาม
นกับข้าจะไปตามถึงในตำหนักเลยเชียวละ”รับสั่
หญิงน้อยได้ผล็อยหลับอยู่บนบ่ากว้า
เหนื่อยมากก็หลับไปอย่างไม่รู้ตัว ดูท่าข้าจะต้องนำส่งเพ่ยเ
ลมขององค์หญิงน้อย จนห่อหุ้มคล้ายรังไหมเรืองแสงและค่อยๆ ลอยข
ับตำหนัก!”รับส
ะหัตถ์ของอุปราชปีศาจ สะบัดเพียงปลายนิ้วพระหัตถ์รังไหมดังกล่าวเลือนหายไ
ค์หญิงเย่วเพ่ยเพ่ยออกจากตำหนักลืมเลือน โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้และท
มื่อนางได้กลับเข้าไปตำหนักลู่เหวินและกำลังนอนหลับสนิทด้วยความเหนื่อยเพราะเล่นมาตลอดทั้งวัน จวบจนกระทั่ง
ญิงน้อย เย่วฮองเฮาเป็นอันต้องชะงักงันไปทันใดครั้นทอด
มถลาเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกพระหัตถ์ลูบไล้
รู้ มิหนำซ้ำกลับเข้ามาในตำหนักตั้งแต่เมื่อไรก็ยังไม่มีผู้ใดเห็นและมานอนหลับหน้าตาเฉย คอยดูเถอะนะตื่นขึ้นมาเมื่อไรจะต้องทำโทษก
ศาจ ซึ่งทอดพระเนตรจากตำหนักลืมเลือนอยู่ในเวลานี้ วิชาอ
แดนสวรรค์ ซึ่งมีเพียงผู้ที่สวรรค์ลิขิตและถูกเลือกให้สำเร็จว
ผู้ที่ฝึกวิชาอมตะสำเร็จจะกลายเป็นจอมมารที่ไม่ว่าจะย่าง
าร ที่เข่นฆ่าผู้คนจนล้มตายไปนับหลายแสนชีวิตโดยไม่สะทกสะท้
้นที่มุมปาก เปลือกพระเนตรเปิดขึ้นพ
หม่นะเพ่ยเพ่ย ดาวราชินีของข้า”รับสั่งสุระเสี
ที่ประทับภายใน หลังจากที่บรรดาข้าราชบริพารเข้ามาจัดเตรียมและดูแลในเรื่องพระกระยาหารค่ำ ตลอดจนสร