พิศวาสตำหนักลืมเลือน

ค์ได้มาจากวิชาอมตะที่อยู่คู่พระวรกายมาโดยตลอด ซึ่งภาพดังกล่าวคือร่างอันไร้วิญญาณขององค์ห

นที่จะสำลักพิษออกมาพร้อมพระโลหิตกองใหญ่ และล้มฟุบลงไปบนแท่นพระบร

้าหากันจนแน่นทันที เมื่อญาณหยั่งรู้ทำให้อุปราชปีศาจทอดพระเนตรภาพเหตุการณ์ล่วงหน้าที่ก

ยวข้าจะไปนำยารักษาโรคทุกชนิดฝากเจ้าไป และนำไปให้พี่หญิงของเจ้ากินเสีย นางจะได้หายป่วยจากไข้ลมหนาว หากปล

ินเช่นนั้นพระพักตร์พย

ลย ข้าเองก็รู้สึกวันนี้ครั่นเนื้อครั่นตัวด้วยเจ้าค่ะ ดูท่าจะติดไข้กั

านี้จึงทำให้ไม่แปลกพระทัยเลยว่า เพราะเหตุใดจึงเห็นภาพล่วงหน้าขององค์หญิงน้อยสิ้นพระชนม์ไปพร้อมกับเย่วฮองเฮา

สองคน”อุปราชปีศาจรับสั่งพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เสด็จออกไปจากห้องห

มองเห็นได้อีก อุปราชปีศาจเร้นพระวรกายจากทา

ะองค์ ก่อนจะเสด็จตรงไปที่ชั้นวางไม้ไผ่ซึ่งเต็มไปด้วยขวดยามากมาย ตั้ง

โรคเท่านั้น แต่ล้างพิษให้กับเพ่ยเอ

ิดรอยแผล ตั้งพระทัยจะหยดพระโลหิตของพระองค์

ดนั้

ย่างไรที่จะตามมาเจ้าเองก็ล่วงรู้ดีไม่ใช่เหรอ”จิ

บสิ้นชีวิตที่เป็นอมตะเอาไว้แต่เพียงเท่านี้ แต่จะไปเสียดายทำไมในเมื่อข้าก็อยู่มานานจนเห็นผู้คนล้มตายมาแล้วมากมาย สามร้อยกว่าปีที่ผ่านมาใช

ต่อต้านความคิดฝ่ายมารของพระองค์

ะโลหิตของอุปราชปีศาจรวมอยู่ในตัวยาดังกล่าว ในเวลานี้พระองค์เป็นห่วงองค์หญิงน้อยที่จะต้องมาจบชีวิ

เพียงผู้เดียวที่สามารถปลงพระชนม์ชีพอุปราชปีศาจได้ไม่ว่าจะใช้วิธีใดๆ ก็ตามพระองค์จะถูกสังหารลงไ

ียที่ตามมา ภายในพระทัยทรงรักและเอ็นดูนางดั่งเช่นลูกหลานหาได้มีจิตพิศวาสแม้แต่น้อย ความลับของผู้ที่เกิ

พระหัตถ์ตรงเข้าคว้าขวดยารักษาทุกโรคมาเพิ่มอีกหนึ่งขวด พระองค์หันหลัง

อ ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อทอดพระเนตรร่างองค์หญิงน้อยกำลังยืนอ้าปากค้างอยู่เช่

บสั่งเพรียกหาองค์หญิงน้อ

ด้ยินสุระเสียงของอุปราชปีศาจกำลังเรียกชื่อของนาง ดวงตาท

ค์หญิงน้อยเรียกตามความเค

า ท่านปู่มีวิชาหายตัวได้อย่างนั้นเหรอเจ้าคะ”องค์หญ

นลงเป็นการยอมรับไม่ปฏิเสธ

นนั้นได้ เอาไว้หากเจ้าอยากจะเรียนวิชายุทธ์เมื่อไร ข้

มกว้างแก้มแทบแตกออกมาเลยท

ต้องเดินให้เหนื่อยอีกต่อไปแล้ว เวลาข้ามาหาท่านปู่ที่ตำหนักนี้จะได้ล่องหนหายตัว

ร์ไปมาด้วยความระอาเมื่อได้ยิน

แล้ว ข้าเห็นเจ้าตั้งแต่หกขวบจนปีนี้เจ้าอายุสิบขวบแล้ว นับวันตัวเจ้ายิ่งอ้วนกลมเจ

ัดเทียมไม่ได้ครึ่งเลยเจ้าค่ะ ข้าเองเป็นคนที่รักษาน้ำใจผู้อื่น หากกินเหลือกลัวคนทำจะเสียกำลังใจก็เลยกินหมดทุกอย่างไม่มีเหลือ อีกอย่างยามหน้าหนาวมาเยือน ความอ้

ิงน้อยเช่นนั้น ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ อยู่ในลำคอพร้อม

่วงรู้ว่าเจ้าดื่มยาจนหมดขวดไม่แอบคายทิ้งไปเสียก่อน ข

ครั้นล่วงรู้ว่าจะต้องกินยา พลางจับจ้องขวดหยกข

่านปู่ ยังไม่ทันได้จับไข้เสียหน่อยเหตุใดจึงต้องรีบให

่ยอมกินยาเสียแต่โดยดีจนต้องให้ข้าลงมือป้อนเจ้าด้วยตัวเอง เจ้าจะไม

่าสำหรับองค์หญิงน้อยแล้วตำหนักลืมเลือนถือเป็นที่

้าแบบนี้ไม่อยากกินก็ต้องรีบกินแล้วละ”อ

บหน้าที่เริ่มแหยแกบ่งบอกว่ารสชาติของยาที่อยู่ในขวดหยกดังกล่าว

อพร้อมทำท่าขุนลุกขนพองออกมาเมื่อดื่มยาที่ผสมโลหิตอมตะข

้ำยังรู้สึกว่ามีกลิ่นคาวเลือดเจือปนอยู่ในตัวยานี้ด้วย..โอ้ยย..

่มีวันต้องเจ็บป่วยหรือแม้กระทั่งถูกยาพิษร้ายแรงเข้าไปเจ้าก็จะไม่เป็นอะไรตราบจนถึงวาระสุ

เวลานั้น หยุดชะงักไปทันทีครั้นได้ยินอุปราชปีศาจมีรับสั่งออกมา

ะ เหตุใดภายในตำหนักลืมเลือนแห่งนี้ล้วนมีแต่สิ่งลึกลับและแฝ

ในตำนานยกยิ้มที่มุมปากออกมาบางๆ พล

ถึงนะเพ่ยเอ๋อร์ หาไม่แล้วตัวยาจะเสื่อมสรรพคุณลงและจะทำให้พี่หญิงของเจ้ายากต่อการรักษาแ

ะหัตถ์ไปรับขวดยาดังกล่าวชะงักงันไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบรั

ิดอย่างนั้นเหรอเจ้าคะท่านปู่”องค

บกลับตำหนักลู่เหวินโดยเร็วเถิด ชักช้าจะช่วยพี่หญิงและหลานของเจ้าไม่ทันกา

ตามหลังไปติดๆ เพราะล่วงรู้ดีว่าท่านปู่ของนางกำลั

ดังกล่าว ติดตามด้วยพระวรกายอ้วนกลมสมบูรณ์ขององค์หญิงเย่วเพ่ยเพ่ย ก้าวเดินออกมาจากประตูพระตำหนักก่อนจะเริ่มวิ่งต