เพ่ยอินเหยาข้านี่แหละยอดขุนพลสตรี เล่ม 1

งใหญ่เพิ่มความอบอุ่นให้มือหนาข

นพลางเอื้อมมือไปจับบ่าของไหล่

เสียงเข้มขึงพลางพยายามสะกดกลั้นอา

จินหู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะในอาการของสตรีตรงหน

่ยปากตามคำสั่งของเซี่ยจินหู่ บุรุษที่สต

งอินตูตูที่ยามนี้ไร้ซึ่งเกราะรบกำบังกายาเข้ามาใกล

กล่าวคำใดต่อไป ร่างของแม่ทัพเซี่ยก็พลันเ

าร่างอวบอัดของอินตูตูไว

มื่อเห็นแม่ทัพเซี่ยดึงร่างขอ

แม่ทัพเซี่ยพิงไว้ด้า

บหน้าหวานของเพ่ยอินเหยามากขึ้นจนลมห

ยเอ่ยขึ้นพลางกอดรัดคนข้างบนไว้แน่นราวกับว่าเพ่ยอินเหยาคือผิงหร่า

เพ่ยอินเหยาเอ่ยบอกพลางใช้ศอก

ล่งประกายบางอย่าง จมูกหนาของเซี่ยจินห

ไมเป็นเจ้า” ราว

เพ่ยอินเหยาขยับลุกขึ้นจากแผงอกกำ

หนัก เรายังต้องกรำศึกกัน

อ่ยบางอย่างกับแม่นางเพ่ยอินเหยาที่

มาปลุกท่านตามเดิม” เพ่ยอินเหยาเอ่ยพลาง

่สบถอย่างหงุดหงิดในใจพลางก

ยกบ่าวรับใช้ข้างกายเขาที่

เซี่ย” เสียงเข้ม

ีใจชมชอบแม่นางเพ่ย” ฮงเจินย้ง บ่า

พเซี่ยเอ่ยอีกคราด

ึงจวนข้าน้อยจักไปเตรียมไว้ให้นะขอรับ” เสี่ยวย้งป้อ

ของเเม่ทัพเซี่ยจินหู่เวลานี้อดถมึงถ

ี้แม่ทัพเซี่ยพยัคฆ์คำรนได้ตกบ่วงพ

มันมาให้จงได้ แค่เพียงได้มองใบหน้างาม

กไม้อันใด” เซี่ยจินหู่ป้องปากก

เพ่ยอินเหยาเหลียวมองไปยังเนื้อผ้าที่นางชอบยิ่งนัก มัน

่นแก่เพ่ยอินเหยาเป็นพันทวี นางอดรู้สึกไ

งาดำทะมึนที่ทอดออกมา ดวงตากลมโตขอ

ูรีบหยิบเสื้อเกราะขุนพลขึ้นมาสวมโดยเดินออกห่างจากตะเกียงคบไฟ

งเป็นจารชนที่แฝงตัวมาในกองทัพเป็นแน่ ยิ่งตรึกเพ่ยอิ

าสงบใจลงได้ นางกระชับง้าวในมือแน่นด

จึงจะสามารถรอดได้ทุกสถานการณ์” เสียงของปรมาจารย์กู่

ตัวลงหลบขึ้นไปยืนด้านหลังของซากปรักหักพังที

ักยังแดนศัตรูนั้นเป็นป่าไผ่รกชัฎ เพ่ยอินเหยาไม่นึกฝันว่าจ

พังที่มีหลังคาบังกายาของนางอยู่ด้

มันใค

งเห็นเกี้ยวขบวนสัญลักษณ์ธ