เธอ...ที่ไม่คิดจะรัก

วันสุดท้ายที่อรัณย์จะมีบิ

หลือคณา เกือบห้านาทีเห็นจะได้ที่เขาค้างเติ่งอยู่ที่เดิม น่าแปลกที่น้ำตามิได้หลั่งไหลเพ

ั่วขณะ อนธการได้ปกคลุมไปทั่วบริเว

ชิดเชื้อกับผู้เป็นพ่อมากนัก ทว่าสายใยแห่งความรักก็มีอยู่จริง

งไร้เรี่ยวแรง ลมหายใจติดขัดคล้

มได้บ้านหลังใหม่จากน้ำพักน้ำแรงของลูกชายอย่างเขา รถคันใหม่ที่เขาซื้อให้แทนรถบุโรทั่

งฟูมฟองของหยดน้ำ ที่หยดลงไปบนใบบัวบอน ใช้เวลาอยู่บนนั้นจนชีวิตสุกงอม สุดท้ายก็ล่วงหล่นกลับ

อ่ย และทั้งๆ ที่มีเวลามากขนาดนั้น เขากลับไม่ได้พูดออ

หายใจถี่ๆ ก่อนพยายามตั้งสติ ในเมื่อความสูญเสียได้เกิดขึ้นแล้ว เขาม

ียใจยามต้องประสบพบเจอกับเรื่องราวเช่นนั้น เขาไม่ฟูมฟาย ไม่ตีอกชมลมและปฏิเ

จังหวัดราชบุรี ซึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อไปให้ทันรดน้ำศพผู้เป็นบิดา หลังปราชญา

้องแทนเมียมาหมาดๆ ทว่าพอรู้ข่าวก็พาภรรยาท้องอ่อนมาปักหลักรอที่บ้านเจ้านาย ดิฐากรขอปิดร่ำเมรัยเพื่อไปร่วมงาน เจ้าของอย่างวรัส

มอย่างธนบดีและภริยาก็ย

องปราชญาธิป เพื่อเตรียมตัวออกเ

างด้วยรถใครรถมัน เว้นก็แต่ดิฐากรและอรัณย์ที่เลือกใช้รถคั

ายของวัน รถคันแรกเป็นของอรัณย์ ซึ่งจำเป็นต

เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน

ไห

้องฝืน

ฝืน กูขั

บาท แต่แล้วผู้จัดการ

็บอก กับทุกเ

เงียบได้ทำงาน แล้วจึง

น เพียงเท่านั้นคนที่สูญเสียบุคคลสำคัญก็พอได้อุ่นใจที่ยังมีมิตรภาพดีๆ ไม่ใช่แค่กับเพื่อนสนิทคนนี้

ด แต่รักและเคารพกันเหมือนคนในครอบครัว ก็คงไม่พ

งชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยชุดสีด

้น “เมื่อคืนพี

าตามาบ้าง รู้จักชื่อเพราะได้ยินคนอื่นๆ เรียกขาน แต่ไม่ได้รู้จักกัน ทั้งเขาและเธอจึงไม่ถูกนับเป็นคนรู้จักกันไปโดยปริยาย ด

ะผู้คน รู้อยู่แก่ใจว่าหากเจ

ค์นั้นเธอไม่อยาก

งๆ “ฝากร้านหน่อยนะ บ่ายคร

ั้งท่าจะเดินเข้าห้องนอนที่อยู่ด้านใน โดยที่ด้านนอกถูกปรับให้เป

ัดพ

ดาวไม

่าจะทานอะไร เขาจะต้องสั่งไข่ดาวไม่สุกทุกครั้ง ถ้าเธอไม่รู้ก็แปลก “น้ำแด

ลูกจ้างอย่างเธอ ลูกค้าส่วนมากไม่ค่อยมาแบบวอล์คอิน แต่เป็นการนัดแนะผ่านช่องทางออนไลน์ นัดวันกันเร

ีหน้าที่ดูแลร้านให้ถิรมัน ออกแบบลายสักเพื่อเป็นทางเลือกให้กับลูกค้า จะได้ลงมือสักเองก็นานที

อเข้าใจ รอยสักอยู่ติดตัวไปทั้งชีวิต ใครๆ ก็อยากให้มันออกม

้า และอีกสารพัดจุดที่สามารถสักได้ เธอไม่เคยลังเลที่จะวาดลวดล

ีวิตนี้ก็ไม่เหลืออะไ

ออกแบบลายสัก เสียงเพลงเบาๆ ถูกเปิดคลอเพื่อสร้างบรรยากาศ ทว่าประตูกระจกที่ถูกเปิดโดยคนด้านนอกก

คุกเป็นว่าเล่น และเป็นถึงลู

มาแล้ว เลิกงานให้

คอไปส่งๆ เพื่อยุต

ขัดอะไร รับ

นอยู่ค่ะ ป

สายเพื่อพูดคุยกับเจ้านายของคนตรงหน้า ตอนได้ข่าวว่าจะไปทำธุระกงการที่เชียงราย เธอยัง

-ไป-

เกือบนาที คนถูกมองก็เลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม ทว่าก็ไร้วาจาใดที่เสือเข้มจะเอื้

ส่วนใหญ่ มีคนที่เลือกลายของเธอไปใช้จริงๆ ออกมาสวยงามน่าพึงพอใจทั้งลูกค้า ทั้งช่างสักและคนออกแบบ ได้แต่ห

งเขา และรอยต่อไปก็เช่นกัน เธอต

ห้ทั้งตัวเองและเจ้านายที่ร้านอาหารตามสั่งร้านประจำ อาจจะเพราะเป็

ที่จอดอยู่หน้าร้าน เป่าปากโต้ลมอย่างนึกทึ่ง...ผู้ด

ก็เห็นว่าที่นั่งถูกจับจองเกือบหมด ดีหน่อยที่เธอมั

ออะไรทำนองนั้น แค่ชื่นชอบก

ียกสายตาของผู้คนให้หันไปมองได้เป็นอย่างดี สายลมเอื่อยๆ พัดปะทะผิวกายจ

นั้นสามารถสะกดสายต

ันเมืองคนสวยส

ื่อมีเจ้าของหัวใจนั่งขนาบข้างกันทุกคน จะเว้นก็เสีย ‘

่อนจะหันกลับไปทิศทางเดิม ทำราวกับคนสวยที

่หันไปสบตาใครเข้า มุ่งตรงไปหาแม่ค้าอย่างไม่รีรอ “ของน้อ

ำอย่างเป็นมิตร อีกไม่นานแม่เด็กนี่จะเป็นหนึ่งในคนใหญ่คนโตของพื้นที่ ด้ว

ยวกหรือผัด

ว่างนั้นเธอก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิ

อก่อนนะ วันน

ังว่าง มือก็ถือโทรศัพท์แนบหูไว้เพื่อรอสาย ขณะนั้นเอง สายตากลับปะทะเ

ั้น...คนที

୨୧˚　˚

เธอ...’ ที่

่น่าไปหลงรัก

us ::

ม่โปรดปราน (

us ::

ม่เข้าตา (เฉ

us ::

ม่คิดจะรัก (

: จบแล้ว

ใจมิใฝ่หา (

: จบแล้ว

สงสัยว่าจะไม่ถู

: จบแล้ว