ใต้พัลลภ
ถูกยกไปกุมไว้หวังบรรเทาอาการ แสงสว่างที่ส่องกระทบเปลือกตาบอกเขาว่าเป็น
ต่วันนี้เห็นทีจะครั่นเนื้อคร
ันสมจริงราวว่าเขาเพิ่งแหวกว่ายอยู่ในน้ำเพื่อช่วยเหลือใครคนนั้น คนที่
ถึงไ
ะที่หลั่งไหลเข้ามาในหัว เป็นเหตุให้เผลอดีดต
ากระโดดน้ำลงไปช่วยผ
ารทำนายดวงชะตาเคยบอกกับเขาว่าในปีนี้จะมีเคราะห์หนัก แต่สำหรับคนที่สูญเสียพ่อ แม่และย่าจนต
ยู่กับคนที่ตัวเองรัก ที่ไหนได้ สวรรค์
าว่าจะประพฤติตนให้ดี
กยังไม่เหลือที่ว่
อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมจนเห็นแผงอกรำไร แขนเสื้อถูกดึงขึ้นจนอยู่แถวข้อศอก เข้าคู่กับกางเกง
ทัดรัดอย่างเคย แต่ตื่นมาในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เขาละสายตาจากชายหนุ่มที่แลดูภูมิฐ
นึ่งถุง และแขนของเขาที่ถูกเข็ม
น่าสนใจไปกว่าการที่ใครไม่ร
้าหากัน “คุณว
นเต็มความสูง ค่อยๆ ก้าวมาประชิดตัวแล้วห
แล้วการที่เขาเรียกขานอีกฝ่ายอย่างมีมารยา
นก่อเกิดรอยยิ้มเย้ยหยัน “ฉั
่ได้โง่หรอก ก็แค่มีเร
วดเป็นปม “ย
แค่ไม่อยากให้คุณ
สัตย์จริง แต่ดูเหมือนม
ยังไง คิดจะตายหนีความผิดหรือเพรา
่ไหนแต่ไร ไม่เคยไปจีบใครที่ไหนด้วย แม้แต่คนมาจีบยังไ
แต่ความตายมันไม่สาสมกับคนอย่างนายหรอกฝุ่
ุ่
คร
ย่างได้ เสียงที่เขาเปล่งออก
เขาตาแป๋วอยู่บนเตียง แต่ก็มิอาจสั่นคลอนความม
ทรยศบ้างแล้ว นายค
..
ช่ไ
ยังคง
าใจเฮียแล้วใช่ไห
คนนี้เอาแต่พูดอะไรไม่รู้อยู่ฝ่าย
่มีสักนิดที่นายจะรู้สึกผิดที่ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของ
ดี๋ยวคม ตัวละ
่างนี้แหละ มันทรมานดี” แววตาคมกริบบาดลึกไปถึงหัวใจคนฟัง เขามั่นใจว่าตัวเองหาใช่คนชั่วช้าสามานย์ เหตุใดชายคนนี้ถึงได้เอาแต่กล่าวคำติเตียนกัน ไหนเล่าแ
ยนะ เหล้าเบียร์ผมยังไม่กินเลย บุหรี่ก็ไม่สูบ ยาเส
ด่นชัด ชายร่างใหญ่บดกรามแน่นก่อนพูดลอดไรฟันอย่างพ
หน้าซื่อครับ
มันไม่ได้มีสัจจะตั้งแต่คิดกล้าหักหลังฉันแล้ว เพราะงั้นไม่ว่าน
ห่างระหว่างกันถูกลดไปโดยปริยาย กระทั่งใบหน้าทั้งสองอยู่ในระนาบเดียวกัน คีรีคล้ายต้องมนตร์สะกดให้ไม่อาจผละ
ปทั่วท้อง ยิ่งหนักกว่าเดิมเมื่อล
คีรีไม่เคยเข้าใก
ี๋ สองมือกำ
ัวเราะในลำคอ “มารยาของนายมัน
ยู่ในครรลองสายตา ชายคนนั้นหลุบตาลงต่ำคล้ายเย้ยหยันอยู่ในที มุมปากข้างหนึ่งถูกย
านได้ ก็กลับไปทนอยู่กับผัวในนามอย
ัว
ความตระหนกที่ตีแสกหน้าเข้าอย่างจัง เขาเป็นผู้ชายแต่มีผัวหรือ แล
จะใช่เร
ิดไปมากเลยล่ะครับ ผมไม่ใช่เมี
่ใช่
คร
ม่ใช่ผ
ยบไปชั่วอึดใจ “.
หล่อเหลาเอาการออกปานนี้ต้องมีเมียสวยๆ ต่างหากถึง
ตอนนี้? ที
ะไร
อาไ
โน้มกายลง
หมถึงจะสำนึกได้ว่า
୨୧˚ ˚