เมื่อฟ้าเป็นใจ

นแม่อย่างจึงต้องทำหน้าที่กล่อมให้หลับ ส่วนคนเป็นพ่อที่ขอมานอนด้วยไม่รู้สึกตัวเลยสักครั้ง หากว่ายอมให้เขาพา

เดียวก็เบือนหน้าไปทางอื่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่มันคงไม่มีเหตุผล ปกติก็ไม่ไ

เธอก็เดินไปยังห้องโถงเพื่อรับลูกไปเดินเล่นที่สวนหย่อมข้างบ้าน แสงแดดอ่อน ๆ เหมาะกับการเดินออกไปสู

ักความพอดี ไม่ใช่แค่กับเร

อนจะถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจ เธอจึงคิดได้ว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุที่หล่อนมองกันตาขวาง แต่ก็เลือกที่จ

บลูก อีกอย่างหนูก็นอนที่พื้นด้วย ไม่

แกนี่ รู้อย่างนี้แล้

่อสื่อว่าต้องการลากันตรงนี้ จากนั้นก็เบี่ยงตั

งพยายามตัดช่องน้อยแต่พอตัวตลอด ให้อีกฝ่ายมองเป็นอากาศธาตุก็ยังดีกว่าพ่นคำด่าว่าร้ายให้เจ็บใจ เพราะในฐานะที่อยู่ ณ ตอนนี้คงไม่สามารถโต้เถียงอะไรได้ ถ้ามีปัญหาขึ้นมาจริง ๆ ก็คงไม

ยตาได้ไม่ยาก ข้างกันนั้นเป็นต้นจันทน์กะพ้อที่ปัจจุบันยังไม่ออกดอก ทว่าเมื่อตอนปลายปีมีโอกาสได้เห็นต

มากกว่าเดิม ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่สามารถถมช่องว่างที่อยู่ในใจของได้ทั้งหมด ต่อให้สนามหญ้ามีขนาดใหญ่กว

เหมือนคำกล่าวที่ว่าคับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก

ือเลือกอยู่ ไม่ได้เป็นชีวิตท

าลูกจะป่วย ประมาณสิบนาทีให้หลังก็เดินเข้าไปในตัวบ้านซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่แม่สามีเดินออกมาพอดี เธอก้มหั

นเรื่องที่ดีแล้ว เธอไม่ชอบสังคมแบบนั้

ี่เธอต้องระเห็จไปนอนที่พื้นเหมือนอย่างเคย และแม้ว่าลูก

นี้เกือบหน

นี้มากนัก ทว่าช่วงที่ผ่านมานี้เขามักจะเข้ามานอนกับลูก ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็สามารถเป็นเชื้อไฟให้คนอย่างหล่อนได้ ไม่รู้ว่าจะจินตนาการ

ธอจะเจ็บ คงลืมไปว่าขนาดส้วมเธอก็โดนเปรียบมาแ

้วยความใคร่รู้จึงเอื้อมมือไปคว้าไว้แล้วเปิดมันออกทันที “ไปจากบ้านหลังนี้ซะ ทั้งแกและลูก เพราะที่นี่มันไม่ใช่ที่ของ

สาวนิ

ับตัวแกนะ รวมถึงลูกของแก ตา

นใจ เธอแค่อยากมีความสุขกับครอบครัว ไม่เห็นจะต้องผลักไสกันแบบน

บบนี้แต่ก็ดีกว่าต้องห่างกันไปมิใช่หรือ ถึงใจจะห่างกั

่จะทิ้งได้ลงคอเหรอคะ หรือเพราะเป็นหลานสาวเ

ะฉันไม่อยากได

ติ แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงสัมผัสของฝ่ามือที่คว้ามายังต้นแขนก่อนจะออกแรงกระชากให้หันกลับไป เธอก้มมองอีกฝ่ายที่ยืนอยู่บนบันไดชั้นล่างอย่างนึกสงสัย เพราะป

ี ๆ แล้วแ

นกัน ต่อให้แม่จะไม่ยอมรับ แต่สักวันมันก็ต้องตกเป็นของลูกสาวหนูอยู่ดี และไม่ว

น้มถ่วงของโลก แม้จะเป็นบันไดเพียงหกขั้นแต่ก็สร้างความตกใจให้เธอได้ไม่น้อย เมื่อตั้งสติได้จึงก้าวลงไปที่พื้นเพื่อที่จะช่วยอีกฝ่า

ที่เธอด้วยความตกอกตกใจ ก่อนจะหันไปทางคนเจ็บ แล้วแม่บ้านคนหนึ่งก็รีบวิ่งไปทางโทรศัพท์บ้านที่อ

ดไปกี่ครั้งแต่ก็เหมือนว่าจะไม่ได้รับความสนใจจากคนที่อยู่ตรงหน้า ไม่นานนักรถพยาบาลก็มา พวกเขาทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อนจะ

บใจที่เต้นผิดจังหวะ ขาก็ทำหน้าที่ก้าวเดินตามไปเรื่อย ๆ จนขึ้นมานั่งอยู่ในรถ ระหว่างทางนั้นเธอไม่ได้หันไปมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม

่าเลย จะไปห่วงคนแบบนั้นทำไม คนคนน

ะไรกับคนอื่นถึงเหตุการณ์นี้ หล่อนไม่มีทางยอมรับแน่ ๆ ว่าจงใจตกลงไปเอง ส่วนคำพูดของเธอก็คงไม่มีน้ำหนัก

ุ้นตาเดินมาหยุดอยู่ใกล้ ๆ เขาถามถึงแม่ข

เสียงที่ฟังแล้วไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของเขาได้นั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว แ

..

ดนั้น แค่ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้เหรอ มันจำเป็นต้องฆ่าต้องแกงกันเพราะเรื่องแค่นี้จริ

อีกฝ่าย ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกเสียก่อน เธอไม่ได้ถล

ึงกับนอนโรงพยาบาล หรือว่าที่จริงแล้วหล่อนจะเจ็บ แต่ถ้ารู้ว่าร่างกายตัวเองจะได้รับความเสียหายก็ไ

านี่มันยากแท้

นั่นคือพ่อสามีที่เดินหน้าตั้งมาหาภรรยาของตนที่นอนอยู่บนเตียง ทั้งคู่พูดค

ต่เงยหน้าขึ้นมองอย่างช้า ๆ จนประสานสายตากับเขาในที่สุด “เพราะม้าไม่ชอบเธอใช่ไหม เธอเลยโกรธ ก็รู้เหตุผลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าเพราะอะไร ทำไมไม่โทษตัวเองบ้าง แล้วกับเรื่อ

อย่างนั้นแต่ก็ดูเหมือนไม่มีใ

นโกหก?” นั่นเป

้ว่าความจ

ล้วฉันจะแจ้งความด้

ไม่ได้ผิด ไม่ใช่แค่ติดคุก แต่เธอบริสุทธิ์ แค่การโดนกล่าวหาว่าตัวเองพยายามจ

แบบนั้นแน่นอน แต่ก็รู้ว่าคำพูดของตัวเองไม่ได้มีน้ำหนักมากขนาดนั้น ถ

ว่าลูกสะใภ้บ้านนี้ผลักแม่ผัวตกบันไดก็คงจะไม่เป็นผลด

ม้า” พ่อลูกอ่อนค้านหัวชนฝา “ก็ให้สาไปคนเดียวสิ ลูกผมไม่ได้ผิดอ

กวันนี้มันก็อุทิศเพื่อลูกทั้งนั้น หากไม่มีลู

องนี้ได้กัน ไม่ว่าตัวเธอจะต้องระเห็จไปอยู่ที่แห่งหนใดก็ตาม ข้างกายจะต้องมีลูกสาวที่รักสุดหัวใ

ม้าไม่อยากเลี้ยงลูกขอ

อดที่เกลียดชังได้เติบ

แสนชัง “แล้วแกล่ะ คิดได้หรือ

ที่ต้องดูแลจึงไม่สามารถพาตัวเองเข้ากระบวนการทางกฎหมายได้ เนื่องจากมีโอกาสสูงที่

สะใภ้ที่ปรารถนา หรือจะเป็นวันที่หล่อนคิดว่าบั้นปลายชีวิตช่างมีแต

ั่วบริเวณแต่เธอก็ไม่ได้เหลียวหลังไปมอง เลือกที่จะเดินออกไปโดยไม่ลืม

ใครเป็นผู้เห็นเหตุการณ์และสามารถเป็นพยานให้เธอได้ ทว่าระหว่างเดินออกมาก็รู้สึกถึ

ได้พูดอะไรสักคำจนกระทั่งมาถึงบ้าน แม้จะเห็นว่าลูกสาวอยู่ในอ้อมอกของแม่บ้าน แต

ื้นที่ส่วนตัว เมื่อมาถึงเขาก็ปล่อยมือออกพลางเดินไปยังโต๊ะทำงานของตน เธอไม่รู้ว่าคว

้นใหม่ รับเงินนี้ไว้แล

ีวิตมันมาถึงจุด

่มีที่ไปแต่ก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้เช่นกัน แต่ถ้ามีเงินก็คงไปตั้งตัวได้ใหม่อย่างที่เขาว่า สุดท้ายแล้วจึงได้แต่ยื่นมือไป

จะกินได้ แต่ไม่ใช

ลับมาเหยียบอีกเลย แต่พี่รู้

ทั้งนั้น ฉันไม่ไว้ใจให้คนอย่างเธอ

าไม่ใช่ลูกของพี่คนเดียว แล้วพี่ก็คงจะมีครอบครัวใหม่ อืม หมายถึงคนเก่าที่จะมาเป็นคนใหม่น่ะ ถึงตอนนั้นพี่ก็มีลูก แล้วสาจะมั่นใจได้ไงว่าพี่จะ

็ต้องแต่งงานใหม่อยู่ดี ถึงวันนั้นพ่อเลี้ยงมันจะดีกับเ

โดยไม่มีคำพูดใด ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายพูดต่อ “ให้ลูกไปกับสาเถอะนะ ขอร้อง แล้ว

งต่าง ๆ เพียงลำพัง เธอมองภาพนั้นด้วยใจที่วูบไหว ไม่อยากจากกันเลยสักนิด เธอก็แค่

่ก็ไม่มีเขาได้ ในขณะที่ไม่สามารถค

แดงก่ำ เธอรู้สึกเหมือนทุกคนต่างก็แตกสลายใน

ที่อยู่เรียบร้อยแล้วก็ติดต่อมาด้วย ฉันจะแวะไปหา

ำให้ได

ห้ลูกเกลีย

าไม่ขาดสาย ชีวิตคนเรามันก็เหมือนดวงตะวันที่ปรากฏตัวในยามเช้าแล้วลาลับฟ้าในยามเย็น ทุก

ไปขอกอดพ

ะขาดใจ ทุกความรู้สึกมันประดังประเดเข้ามาจนเจ็บไปทั้งหัวใจ ขนาดว่าเรามีปากเสียงกัน

ทษปัดที่ทำให้เสียใจ ขอโทษที่เห็นแก่ตัว แต่ก่อนจะไปก็อยากให้รู้ว่

..

..

ย่าลืมติดต

୨୧˚　˚