เมื่อฟ้าเป็นใจ

่จ๋

ก็ไม่ได้เป็นการรบกวนผู้อื่นเพราะดูเหมือน ณ สถานที่แห่

ี่จะมาถึงตัวในไม่ช้า ก่อนจะโอบกอดเด็กน้อยด้วยความรัก ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงครูประจำชั้นคอ

จากนั้นก็จูงมือลูกสาวไปทางรถมอเต

กมาลงหลักปักฐานที่นี่ ไหนยังต้องหาเลี้ยงชีพเลยใช้เงินทุนที่มีในการเปิดร้านข้าวมันไก่ไว้เพื่อเป็นอาชีพห

พื่อแลกกับเงินก้อนหนึ่ง วันนั้นแม้ว่าจะส่งกลับไปแล้วแถมอีกฝ่ายยังรับไว้ แต่ตอนที่เธอตกบันไดด้วยมารยาของตัวเองนั้น

จ่ายไม่น้อยทีเดียว และเงินจำนวนนั้นที่ได้จากคนทั้งสองก็สามารถทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของ

ปแล้วต่างก็ทักทายกันตามมารยาท เดิมทีเธอคิดว่าลูกอาจจะถามถึงเรื่องมื้อเย็นหรืออ

้องเฟยนั้นไม่ใช่น้องแท้ ๆ ของ

้าต่อ ก็เลยเดินไปทั้ง ๆ ที่ใจแหลกสลายไปแบบนั้น อีกอย่างก็ชักจะเหนื่อยกับการต้องเป็นภรรยาท

ย และแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ที่นั่นและรับรู้ความเป็นไปของคนในบ้าน แต่ก็พอจะเดาได้ว่าหลานชายคนนี้น่าจะเป็นคนที่แม่สามีรักแล

น่า อย่ากังวลไปเลย เรื่องแบบนั้

พวกเขาก็มาเองแหละ ทำไม คิดถึงเหรอ

อก็คิดถึง

ไว้พอดี เธอจึงไม่ต่อบทสนทนาอะไร ให้มันตัดจบไปดื้อ ๆ แ

ิยมออกนอกบ้านตอนกลางคืนถ้าไม่จำเป็น เท่าที่จำได้ก็มีไม่กี่ครั้ง แต่มีครั้งหนึ่งที่จำได้ดีคือจู่ ๆ ลูกก็ป

ตำหนิที่ดูแลไม่ดีพอ ทว่าก็ไม่มีเรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้นเลย อาการของลูกก็ไม่รุนแรง เขาเองก็ไม่ได้ว่าร้ายอะไร แต่ก็คงจะมีความไม่พอใจปนอยู่เล็กน้อย เขาอาจจ

จ้าเด็กตัวเล็กเดินไปทิ้งตัวลงบนพื้นแล้วคว้าแผ่นซีดีมาเปิดการ์ตูนซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ลูกสาวชื่นชอบมาก เพราะชอบดูการ์ตูนเป็น

กจะจ้ำจี้จำไชจึงเลือกที่จะเงียบแล้วปล่อยให้ลูกได้ทำ

ุดเพื่อที่จะนำไปให้คุณยายที่อาศัยอยู่บ้านใกล้ ๆ กัน หล่อนไม่ได้มีฐานะยากจนแต่อย

กคอยช่วยเหลือ เนื่องด้วยเป็นท้องแรกและเธอไม่ใช่คนที่มีความรู้มากนักเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบุตร ก็ได้คุณยายนี่แหละที่คอยช่วยและดูแลลูกสาวม

ปลี่ยนชุดอีก แม่

ห้ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายในเวลาที่ไม่อยากทำ เพราะเหตุนั้นเลยไม่อยากจะเป็นผู้ใหญ่ที่ตัวเองไม่ชอบ

เปลี่ยนชุดแล้วนะ” หลังจากอีกฝ่ายรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เธอก็ไ

รื่องราวต่าง ๆ ทำให้เธอเองก็ติดลมเช่นกัน นอกจากเจ้าของบ้านกับคุณแม่ลูกหนึ่งแล้วย

ลที่พูดออกมาแบบนั้น ซึ่งเธอก็ตอบออกไปด้วยความสัตย์จริงว่าหากขายหลายอย่างก็เกรงว่างานจ

่เคยบอกกล่าวอะไร เป็นเหตุให้เธอตอบคำถามของคนอื่นไม่ได้เพราะตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ครั้นจะต

จะมาเอง” เธอตอบไปแบบนั้นก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่อง

ม่ขัดอะไร เธอเข้าใจว่าคนแก่ ๆ นั้นไม่มีเรื่องไหนดีกว่าการยกเรื่องของลูกหลานมาพูดในวงสนทนา ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่แต่ก็ไม่มีใ

ดที่ใส่ก็ยังเป็นชุดนักเรียนอีกด้วย เลยได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างเอือมระอา ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่เห็นเธ

นาดนี้ ค

เสื้อผ้าแล้วกลับมาที่เดิม จากนั้นก็จัดการแต่งตัวใ

ทั้งรัก ทั้งเอ็นดู และเธอรู้สึกว่าการมีอยู่ของเด็กคนนี้นั้นได้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ได้เรียน

งจึงมีลูกค้ามากพอสมควร เธอเลยได้แต่หันไปยิ้มทักทายให้เด็กตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมอกของอ

าทุกวัน พอทุกอย่างเรียบร้อยก็เข้าไปสมทบกับคนอื่น ๆ ที่ ณ

หากไม่ได้เห็นกันบ่อย ๆ ก็จะรู้สึกว่าอีกฝ่ายแปลกตาไป อย่างเธอยังรู้สึกว่าเขาด

กทั้งสองง่วนอยู่กับการเล่นของเล่น เธอจึงหันไปเลิกคิ้วเป็นคำถาม ไม่รู้ทำ

เห

รับ “คนท้องก็ไม่ค

ม่นั้นไม่ค่อยสบายใจที่เขามาที่นี่ อย่างไรเสียระหว่างเธอและเขามันก็ไม่

ใจ สุดท้ายก็เป็นเขาที่โพล่งขึ้นมาก่อน “ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทร. ไ

ลูกสาสาก็ต้อง

พูดไปดื้อ ๆ เธอจึงหันไปเลิกคิ้วใส่

ส่วนคนอื่น ๆ นั้นไม่มีความจำเป็นให้นึกถึงด้วยซ้ำ โดยเฉพาะแม่สามีที่ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะสำลักความโกรธไปหรือยังที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาที่นี่ แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่ดีสักเ

ึ้น “ไม่เจ็บไม

อเห็นว่าเขาพยักหน้าเป็นคำตอบก็เปิดปากพูด

าพด้วย อย่

ดขึ้นบนกรอบหน้า

୨୧˚　˚