เมื่อฟ้าเป็นใจ

็นคนชวน ส่วนตัวเธอนั้นไม่ได้อยากมาในที่ที่มีคนจำนวนมากแบบนี้นัก หากเลือกได้ก็จะเลือกนอนอยู่ที่บ้านมากกว่า แต่พ่อไม่อนุญาตให้น้องไปไ

ายุสิบหกต้องมาดูแลเด็กสิบสี่และสิบขวบในเวลาเดียวกันนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่ก็ไม่ลบความจริงที่ว่าบา

ทางนั้นสิ อย

อยากเล่น

ยเล่นเสร็จก่อน” พอปฏิเสธไปแบบนั้

าะถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับทั้งสองคน หัวเธฮคงหลุดออกจากบ่าเป็นแน่แท้ การอยู่ในจุดที่เป็นหล

งดูพวกเราได้ยังไงไหวอะ คลาดสายตาแป๊บเ

ๆ อีกฝ่ายก็เดินตามใครสักคนไปไม่รู้ ใจของพี่คนโตตกลงไปอยู่กับพื้นเพราะกลัวว่าน้องจะหายหรือว่าถูกลักพาตัว เธอคิดถึงในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเลยคือน้องสาวอาจ

น วันนี้เธอจึงไม่ปล่อยให้

่อไรเฮียจ

อยู่ใกล้ ๆ โดยไม่ลืมจับมือน้องสาวไว้แน่น ผ่านไปไม่นานน้องชายก

เข้าเพราะเธอมันอะไรก็ได้ ขอแค่อิ่มก็พอ และเมื่อเลือกร้านได้ก็เดินเข้าไปนั่งด้านใน เพราะเป็นวันเสาร์จึงมีผู้คนมาใช

ยังอยากเดินเล่นอีกสักหน่อยแต่เธอเหนื่อยเกินกว่าจะตามใจแล้ว ดังนั้น ณ ตอ

จะเบี่ยงตัวเพื่อเดินเข้าห้องแต่ก็มีเสียงเรียกดังขึ้น หากดึงดันจะขึ้นไปบนห้องก็คงเสียมาร

และคิดว่าไม่ว่าใครก็คงรู้สึกได้ว่าคนคนนี้ดีหรือไม่ดี เขาเกลียดหรือ

ว่ากล่าวจนเธอรู้สึกกลัว แค่ขยับตัวยังกลัวว่าจะผิด แม้ว่าจะไม่มีคำตอบที่ชัดเจนแต่เธอก็พอจะเข้าใจได้เมื่อเติบโตขึ

่สะพายสายรุ้งอะไรสักอย่าง ซึ่งมันไม่มีจริง แล้วปู่ก็บอกว่าแม่แค่ไปที

พ่อและปู่จะพยายามมอบความรักให้ก็ตามที แต่ที่นี่น้อง ๆ มีทั้งพ่อ แม่ ปู่และย่า ต่างกับเธอลิบลับ บางทีก็อยากรู้ว่าตาและยายขอ

มถึงต้องมีญาติแค่ฝ่ายเดียว แถมยังเป็นญาติที่ไม่ค่อยจ

ู่แกให้เง

นห้า

วเหลื

ือสอง

ห้ใช้จนหมดสักหน่อยนี่” ยังไม่ทันได้อธิบายว่

ม่โดนดุอะไรหรอก ต่อให้ไปกันแค่สองคนแล้วใช้เงินไปมากกว่านี้ก็ไม่โดน แต่ถ้ามีเธอไปเอี่ยว ไม่ว่าจะประหยัดขนาดไหนย่าก็หาเรื่อ

่านหนังสือได้แล้ว เมื่อเทอมที

นอย่างไม่รอช้า เธอรู้มาจากพ่อว่าห้องนี้เป็นห้องที่แม่เคยอยู่มาก่อน เพ

งไว้ เธอไม่ใช่คนฉลาดแต่เกิด ไม่ได้มีพรสวรรค์ในการจำ ไม่ได้คิดคำนวณเก่ง ไม่ใช่อัจฉริยะ แต่ทุกคะแนนมาจากความพยายามที่ต้องพยายาม ซึ่งมันเป็นอะไรที่เ

...หมายถึงว่าคนอื่นเ

ดจะเพิ่มหรือตก แค่อยากทำเท่าที่ทำได้ แต่ขนาดพ่อและปู่ยังเอาแต่บอกว่าต้องตั้งใจเรียน มัทรีรู้ว่านั่นคือความหวังดี แ

ักแล้ว ถ้าดื้อกว่านี้ค

ามาปลุก คงเพราะผล็อยหลับไปตอนอ่านหนังสือ เธอได้แต่หัวเราะให้ก

บมาแล้ว เรียกให

ดี๋ยวตามไป ขอ

มไปก่อน

ออกจากเตียง จากนั้นก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการธุ

บเผยยิ้มร่าแล้วเดินไปหาทั้งสอง จากนั้นก็รับกล่องผัดไทยมาถือไว้ น้อง ๆ เอง

งไม่อยากจะอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับครอบครัวนี้แน่ ๆ เพราะอยู่ไปก็ไม่มีความสุข แต่เอาเข้

นเข้ามานั่งฝั่งตรงข้ามพร้

ะ” หลานสาวคนโตส่ายหน้าเป็นคำต

่ได้ซื้ออะไร แค่พาน้อง

ีน่าจะซื้อขนมติด

บบ้านท่าเดียวเลย” ภาสกรโพล่งขึ

ะไปธุระกับปู่ได้หรือเปล่าล่ะเนี่ย” เมื่อ

ินค้า ซึ่งอย่างหลังก็มักจะเป็นเพราะน้องชาย และที่ลืมไม่ได้เลยคือการเที่ยวกับครอบครัวในทุก ๆ ปี แ

มริกา ปู่ก็เลยจะไปแสดงความยินดีส

นูจ

แต่เช้า ๆ นะ” ว่าจบก็ปลีกตัวออก

หญ่ก่อนจะลงมือกินอาหารตรงหน้าต่อ

นจบแล้วเหรอถึ

าเป็นลูกหลานของเพื่อนปู่ เคยเจอกันไม่กี่ครั้งแถมมันก็เป็นเรื่องที่นานมาแล้ว ความจริงเธอจำชื่อเข

นาดนั้นแล้วก็ไม่อย

้สึกของเจ๊เวลาแ

ไปห้างสนุกจะตาย แต่ไป

งก็น่าเบื่อสำหรับเจ

୨୧˚　˚