เมื่อฟ้าเป็นใจ

ีอย่างนั้นดีอย่างนี้จนเธอชักเอะใจ หวังว่าพวกผู้ใหญ่คงไม่บ้าจี้จับคู่ให้ลูกหลานหรอกนะ เธอยังเด็กอยู่มากและไม่มีความรู้สึกรักใค

าวทักทายทุกคนตามมารยาท จะรู้จักหรือไม่ก็ยกมือไหว้ไปก่อน แต่ก็ไม่ได้ไปนั่งร่วมโต๊ะกับปู่เพราะจู่ ๆ ก็มีใครสักคนในวงล้อมนั้นโพล่งออกมาว่าให้เด็ก ๆ

จะสนิทกันอยู่ก่อนแล้ว เธอจ

ธอก็รู้สึกว่ายังหาที

ียนอยู่ชั้น

ยหนุ่ม ซึ่งนับว่าเป็นประโยคแรก

ไปเป็นคนละคน เขาคงผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก แว่นที่ใส่ก็ไม่ได้ดูหนาเหมือนเมื่อก่อน แต่ให้ตายเถอะ พอคิดเองเออเองว่าผู้ใหญ่อาจจ

รุ่นน้อง

ายของชายหนุ่มพูดจบ เธอก็หันไปมองอย่างนึกสงสัย โลกมันกลมขนาดนี้เชียวหรือ แต่ไม่ยั

เราะพลางยกมือเก

เดินออกมาด้านนอก เมื่อเห็นดังนั้นก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน แต่เป็นอันว่าคาดกา

เดี๋ยวผมไป

ยพยักหน้ารับเพราะไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ระหว่างทางเธอไม่ได้พูดคุยอะไรกับเขามากนัก ส่วนมากเขาก็จะถามเรื่องทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกั

ี้ไปโรงเ

ช่ค

รือยังว่าจะเร

ูยังไม่รู้ว่าตัว

เรียน

ไม่ได้อยาก

อเท่านั้น สบายใจอยู่ได้ไม่นานเขาก็โพล่งขึ้นอีกครั

ค่

ี่นั่นอยู่พอดี เหมย

รไม่ได้หรอกค่ะ แล้วตั้งแต่มาที่นี่ก็ไม่ไ

างนั้นก็

ลงไปแล้วเร่งฝีเท้าเพื่อเดินเข้าไปด้านใน โดยไม่หันไปเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายเข้ามา

นอาก

ปทำ

แล้วเจ๊

องนอนโดยมีน้องชายและน้องสาวตามมาติด ๆ

้องชายก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น “ตอนที่เจ๊ไม่อยู่ม้าเขาเอารูปม

ล้ว

จีบเจ๊เหรอ มีก

นลงบนเตียง ก่อนแรงยุบจะตามมาติด ๆ กันอีกสองครั้ง “โอเค ฟังแล้วจำไว้ให้ขึ้นใจ เจ๊ไม่อยาก

งสาวที่ถามพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นนั่ง นัยน

กจากกัน แต่ความรู้สึกก็พรากได้ไม่ต่าง แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่แต่เมื่อไม่รู้สึกว่าที่ตรงนี้คือที่ของตนเอง ต่อให้ไม่มีที่ไปมันก็ต้องดิ้นรนจะไป เพียงแค่ชีวิตเธอย

จเองแหละ ไป ออกกันไปไ

สกรพูดอย่างนั้นพลางเด

ม่ได้ตั้งใจจะอ่านหนังสืออย่างที่อ้า

อบ ๆ ก่อนจะไปสะดุดกับต้นจันทน์กะพ้อที่อยู่ในบริเวณสวนหย่

่อมให้หลับและเพื่อรับแดดยามเช้า จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าน้ำตาเอ่อล้นจนแทบจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ

อียดอื่น ๆ หรือเรื่องราวของแม่นั้น คนเป็นลูกกลับไม่รู้อะไรมาก

าและยายว่าทั้งคู่เลี้ยงดูแม่มาแบบไหน ทำไมถึงโตมาเป็นคนใจดีแบบนั้น และเมื่อคำถามไม่เคยได้รับคำต

ส เธอแหงนหน้ามองไปยังแผ่น

ือไม่ถูกจดจำจากคนที่ยังอยู่ และเธอจะไม่ยอมให้มารดาตายเป็นหนที่สอง

୨୧˚　˚