เมื่อฟ้าเป็นใจ

ร ระหว่างทางอีกฝ่ายก็เอาแต่บ่นถึงสภาพอากาศ ต่างกับเธอที่ไม่มีแรงจะอ้าปากบ่นด้วยซ้ำ

คิดว่าตัวเองคงพยายามทำได้แต่ติดตรงไม่อยากทำ ถ้าอยากเข้าเพราะตัวเองตั้งใจไว้ก็คงจะพยายามตั้งแต่เนิ่น ๆ แต่มันไม่ได้อยู่

าทีก็จะมีคนแซงหน้าไป เมื่อรู้สึกว่าเข้าใกล้เส้นชัยก็พบว่ามีเส้นชัยอีกเส้นที่อยู่ไกลไปอีก แต่จะให้อยู่ที่เส้นนี้ก็โดนสังคมกดดันว่าวิ่ง

หนึ่งกิโลเมตรกับเดินหนึ่ง

ออกจากความคิดแล้วมองไปรอบ ๆ เพื่อหาร้านที่แถวสั้นที่สุด เมื่อเจอก็ชี

ที ที่จริงก็มีที่ว่างอยู่บ้างแต่ก็เป็นโต๊ะที่คนอื่นนั่งเหลือไว้ ซึ่งทั้งเธอและนายิกาก็ไม่รู้จักพว

อกไปนี่คิดได้ยังว่าจะเอาไง” ในตอนนั้นก็มีรุ

ริง ๆ พี่ไปหา

วเองออกจากเตียงในตอนเช้าเพื่อมาเรียนได้ก็บุญหัวแล

กรอบได้ไหม จริง ๆ มันไม่ต้องพูดอะไรมากหรอก ส่วน

ดวกใจจะทำ ขอโ

เขาคือเพื่อนร่วมห้องที่เพิ่งย้ายมาเมื่อต้นปีการศึกษา ต่างจากพวกเธอที่อยู่มาตั้งแต่มัธยมต้น เมื่อถูกเรียกแบบนั้นน

าพาออกไปจากสถานการ

นะ ที่นั่งมันหา

าจากนายิกาแล้วหันมาทางเธอ ริมฝีปากหยักได้รูปส่งยิ้ม

้วยว่าเธอไม่ชอบเขา มันไม่ใช่ความรู้สึกเกลียดแต่ก็ไม่ได้ชอบ ออกจะเฉย ๆ เสียมากกว่า แม้ว

มัทรีจะไม่เคยชอบพอกับใครเลยแต่การที่จะรู้สึกพิเศษกับใครสักคนมันต้องไม่ปกติแบบนี้ อาจจะใ

๋วยเตี๋ยวที่อยู่ตรงหน้าต่อ แต่นายิกาไม่ทำอย่างเด

งเนี่ย พี่เขาขอให้มันไปเป็

ราว่าเหมยน่

กต้องทำความรู้จักคนอย่างไอ้

ม่นานนักก็พากันเดินไปเก็บจานและออกนอกบริเวณโรงอาหาร เธอตั้งใจว่าจะกลับห้องเรียนแต่ดันเจอเข้ากับน้อง

ันนี้ไป

ไม

ี๋ยวผมโทร. บอกป๊าไว้ก่อน”

ยู่แล้วว่าไม่ว่าน้องจะไปที่ไหนเธอก็ต้องตามไปเป็นเพื่อน แต่น

ริง ๆ” นายิกาพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มแหย ๆ ประดับบ

่ามันจะดูเ

ูได

ี่หระ แต่แล้วก็มีเสียงที่คุ้นหูดังขึ

ิม เธอแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ถ้าอีกฝ่ายจะไปเธอจะไปห้ามได้อย่า

้หม

น ๆ ยังไม่ขึ้นมา ทั้งห้องจึงมีแค่เ

เรื่องนี้บ่อยเป็นพิเศษทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะอายุสิบหกเท่านั้น มัทรีไม่ได้วางแผนไว้มากนักแต่ก็ใช่ว่าจะไม่คิดถึงอนาคตตัวเองเลย แค่บางทีก็รู้สึกว่ามันไวไปหน่อย แต่อีกใจก็คิดว่าสามปีไม่ใช่

มือนกัน ยั

ะ เหมือ

สือก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะแล้วหัน

พูดพลางยู่ปากใส่อย่างเนือย ๆ “ว่าแต่แกไม่สนใจเหรอ ตอนแรกเราก็มั่

ไม่ได้อยากเป็นที่หนึ่ง ไม่ต้องการเป็นอัจฉริยะ แค่ต้องการเป็นตัวเ

็นเรื่องตลก แต่ครู่เดียวก็ถอนห

นเหมือนเป็นการกดดันในรูปแบบหนึ่ง ต่อให้เราจะเลือกอะไรเขาจะแย้งตลอดว่าเรียนหมอไม่ดีกว่

ใส่ เธอคร้านจะฟังคำ

ามองเราเป็นลูกหรือเปล่า หรือมองเป็นแค่คนที่จะเติมเต็มความฝั

บ้านเ

พูดเพียงว่าเรียนให้จบก็พอ แต่ก็ไม่ใช่ความหวังดีหรือว่าใจกว้าง ท่านเพียงแค่ดูถูกหลานอย่างเธอก็เท่านั้น แล

ต่เป็นพวกไม่เอาอ่าว ส่วนน้องสาวเช่นกุลจิรานี่หัวทึบของจริง ดูเหมือนน้องจะไม่ค่อยถนัดทางนี้ แต่

ั้งสองมาก ถึงบางทีจะรำคาญไปบ้างก็เถอะ ก็ช่องว่างระหว่างอายุมันยังมีอยู่นี่ ส่วนปู

รื่องเรียนหมอ

ินะแกเลยดูไ

วังทั้งหลายที่พวกผู้ใหญ่หยิบยื่นให้นั้น แค่รับมันไว้แล้วโยนทิ้งก็สิ้นเรื่อง แค่นี้ก็ไม่จำเป็นต้องแ

จอ หวังว่านายิกาจะได้เดินในเส้นทางที่ตัวเองเลือก แล

จะใช้ชีวิตแบ

୨୧˚　˚