เธอ...ที่ไม่โปรดปราน
ต่พอเกิดอุบัติเหตุก็ไม่สามารถทำต่อได้ เธอเห็นว่าสามารถทำในช่วงเช้าได้และพอจะมีกำไรจึงตัดสินใจสานต่อโดยมีป้าติ๋มเป็นคนช่วยเตรียมของ เงินเดือนขอ
เงียบเหงา แต่โจ๊กเป็นของที่ขายดีในช่วงเช้า พอผ่านไปก็ขายไม่ค่อยได้ แต่ก่อนเธอเคยทดลองเปิดร้านทั้งวันเพราะคิดว่าจะยึดเป็นหลักในการหาเ
ต่ใช่ว่าเจ้าตัวอยากสู้ ความจริงแล้วเธอเหนื่อยสายตัวแทบขาดในทุกๆ วัน ร้องไห้ทีนึกว่าน้ำตา
้นอนอยู่แล้ว หรือจะนอนทำงานด้วยเลยล่ะ หาเสี่ยรวยๆ เลี้ยงสักคนสิ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ แล้วนอนทำงานเอา ได้เงินเยอะกว่ามาทำงานงกๆ อย่างทุกวันนี้อีก
ใจน่ะ มีอยู่ไ
เองก็เพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่ ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในร้านพร้อมกันโดยระหว่างนั
เดือนหนึ่งละ” พูดจบก็หัวเราะราวเป็นเรื่องตลก เธอแค่พยายามรับมือก
อนนี้ขาดเหลื
ดเหมือนทุกเดือนนั่นแหละ แต่แค่พอ
“ว่าแต่วีคนี้แกย
ื่อวานซืนแต่พี่นุ้ยเขาขอ
ดิมที่เราเคยไปครั้งที่แล้วนั่นแหละ พี่แยมเขาก็ให้มาถามว่าสะดวกมาช่วยงานไหม ยังไงก็
หัว ไปเตรียมตัวตั้งแต่สี่โมง งานเลิกสี่ทุ่ม แต่เธออยู่ได้แค่สองทุ่มเท่านั้น
าจ้างก็ได้ไม่เต็มเหมือนเดิม คอ
านอัสมาไม่เคย
ธุระต้องไปที่ไหน เพียงแต่อัสมาก็ไม่เฉียดคำว่าว่างอยู่ดี ทุกๆ วันหยุดหนึ่งวันต่อสัปดาห์ของตนก็จะทำแซนด์วิชส่งตามร้านค้
้หยุดอยู่บ้านในการทำแซนด์วิช พอทำเสร็จก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งทุกร้าน ก่อนจ
นูอ
เดินเข้ามาหา พอเห็นท่าทีของอีกฝ่ายนั้นก็เดาไม่ย
บป้าเบิกไปสองพัน เหลือหมื่นหกนะ วันนี้ป้าจะขอเบิกสักสี่พันจะได้ไหม จะส่งให้ล
หน้าเห็นด้วย ด้านอัสมาเองก็เอ็นดูลูกสาวป้าติ๋มเหมือนน้องคนหนึ่ง ด้วยเป็นรุ่นน้องสองแฝดแค่หนึ่งปี แถมยังเป็นเด็กหอเหมือนน้องสาว
ลย ป้าไม่เก่งเ
ทรศัพท์ให้เจ้าของเงินดูสลิปการโอนเงิน ก่อนจะขอตัวไป
อให้คนเหล่านั้นพึงพอใจ ค่าเครื่องสำอาง ชุด รองเท้า มันเกินค่าแรงสี่ร้อยที่เธอจะได้รับด้วยซ้ำ แ
่ใช่ใกล้ๆ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปกอดแม่ที่นอนอยู่เพื่อขอกำลังใจ ก่อนจะออกไปทำงานอย่างไม่รอช้าโดยใช้งานยานพาหนะคู่ใ
เคยร้องเพลงเพื่อหาเงิน ไม่เคยทำงานบริการ และมีอีกหลายอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน แต่เมื่อถูกบีบให้ต้องทำ ก็พ
ดงานศิลป์ ก็รับวาดรูปอะไรไปเรื่อยไปเปื่อย รายได้พอเอามาเป็นค่ากิน ถึงกระนั้นมันก็ไม่พอ แต่ก็ช่วยพี่สาวอย่างเธอได้มาก ส่วนไหนขาดเธอก็ส่งให้ เรื่องค่าเทอมก็รับผิดชอบไม่ให้กระทบ
จะเข้าพร้อมอัสมา ด้านคนมาใหม่รีบถอดหมวกกันน็อกแล้วสับเท้าเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างไม่รอช้า ทั้ง
กล้ๆ สาวรุ่นพี่ก่อนจะยกม
สึกเกรงใจไม่น้อยที่อีกฝ่ายอุตส่าห์หยิบยื่นงานมาให้แต่เธอไม่สามารถทำได้อย่างเต็มที่เลยสักครั้ง เพราะถึงทำตรงนี้จนครบเวลาก็ได้เงินไม่เท่ากับการไปร้องเพลง แต่เพราะการทำงานช่วงวัน
หม คนที่เปิดร้านเสริมสวยอยู่แถวๆ ตลาด” อัสมาทำทีเป็นนึก ความเป็นจริงแล้วเธอไม่สามารถใช้คำว่า จำได้ หรือ จำไม่ได้ เพราะไม่เคยรู้จักมาก่อน ด้านคนถามเ
ือนที่แล้วเข้าร้านโทรศัพท์ไปเป็นเพื
ปก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเสียหน่อย รู้แค่ว่าเป็นงานเลี้ยงของผู้ว่าราชการจังหวัดก็เท่านั้น รายละเอียดเล็กๆ
ทำงาน ทำจนจ
ขาบ้าง อย่างชีปรางค์ก็เป็นคุณนายไป
ส่ายหน้า “ผัวคนอื่น
ียน้อยผัวยายนั่นสักหน่อย คงได้โดนตบกลางตลาดแน่ๆ แต่หมายถึงว่าไม่สนจะไปเป็นคุณนายกับเขาบ้างเหรอ ถ้าเ
น ก่อนจะหันไปสนใจงานตรงหน้าแทน ทั้งจัดของ ทั้งยกเก้าอี้ และทำทุกอย่างที่ถูกสั่ง ชีวิตเธอมันก็ได้เท่านี้
ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่อัสมารู้คือคนพวกนี้เป็นคนมีฐานะ แค่เพียงเห็นการแ
ลงก่อนจะหันหน้ากลับไปมองพร้อมรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้า ตามที่ได้ฝึกฝนมาอย่างดี แม้จะไม่ค่อยรู้จักมักจี่ผ
นชุดคลุมท้อง อาจจะเพราะใบหน้าที่อ่อนเยาว์ขัดกับขนาดของท้อง พนักงานเสิร์ฟชั่วคราวของโรงแ
ช่างมีเ
ลับไปเพื่อจัดเตรียมของที่แขกต้องการ หลังได้น้ำอัดลมมาแล้วก็เดินกลับไปเพื่อเสิร์ฟ ว
จื่อนลงไปในทันทีเมื
ธอไม่ผิดแต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโดนดุไปด้วยก็ไม่ทราบ ได้ยินเสียงเจ้าหล่อนเถียงกลับไปแต่เธอไม่ไ
ือ และตัวเขาเองก็นั่งอยู่ข้างกันกับส.ส. ธนบดี ไม่ได้มีหญิงงามนั่งข้างๆ
ต่ใครบ้างไม่อยากรวย เพียงแต่วิธีของเพื่อนนั้นมันยากเกินกว่าจะเป็นจริงได้ แค่เห็นคนบนโต๊ะนั้นแล้วหันกลับมาดูตัวเอง ยูนิฟอร์มของทางโร
าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำแล้วเดินออกไปที่ลานจอดรถเพื่อไปยังร้านเหล้า ระหว่างทางไปยังที่จอดรถของพนักงานจำเป็นจะต้องผ่านเขตสูบบุหรี่ที่มีแส
คนนั้นน
งแล้ว แต่เดินพ้นมาได้ไม่ถึงห้าก้าว เท้าก็หยุดลง หากเธอเดินผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ชีวิตของเธอก็คงจะวนลูปเช่นนี้ไปตลอ
นบุหรี่ลงถัง วินาทีที่ตาคมตวัดมองมาราวกับร่างทั้งร่างถูกแช่แข็ง ความกล้าและหน้าด้านที่พกมาเ
ับเขา ไม่ได้
มีทางเ
งเลิกคิ้วขึ้นสูงเท่านั
ู่สามส่วน อีกส่วนดูเหมือนจะเป็นความไม่พอใจ “ทำไม” เสียงทุ้มที่เปล่งคำถามออก
น่ห์มากที่สุด ก่อนจะโพล่งความต้องการออกไปอย
✿✿