เธอ...ที่ไม่โปรดปราน

นนี้ได้เงินจากการร้องเพลงทั้งหมดหนึ่งพันห้าร้อย ผนวกกับที่ไปทำงานที่โรงแรมก็เกือบสองพัน เธอระบายยิ้มให้กับตัวเองที่อย่าง

หน้าซะสวย

ป็นพี่ และดูเหมือนว่าพี่ๆ ทุกคนก็มองเธอเป็นน้องสาว

ย “ก็บอกแล้วว่าไปทำงานที่โรงแร

้าง ถ้ามีปัญหาอะไรจะหยิบยืมพี่หรืออ

มาพูดขึ้นบ้าง เจ้าตัวเป็นมือเบสประจำวง อายุเท่าภวิศคือยี่ส

ยิ่งสนิทกันก็ยิ่งต้องเกรงใจ คนเราจะคบหากันได้นานก็ต่อเมื่อไม่มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง คนเหล่านี้เป็นเพี

กคนอื่น เพียงแต่ขอไปแล้วไม่ได้

อให้ลำบากอย่างไรก็จะพยายามยืนด้วยลำแข้งของตัวเองให้ได้ แม้จะเหนื่อยสายตัวแทบขาดก็ไม่รู้สึกสมเพชตัวเองที่แบกหน้าไปหาคนอื่

ัน... เธอฝ

้วว่าต้องถูกปฏิเสธ แต่ก็ยังอยากลองเสี่ยง เดิมพันกับชีวิตของตัวเองที่อาจจะเปลี่ย

ให้เธอได้ตั้งตัว และเธอไม่ได้คิดจะเป็นผู้รับฝ่ายเดียว เธอเองก็มีผลประโยชน์จะให้เขาเช่นกัน แต่พอไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ก็อดจะรู้สึกเสียใจและ

งแบบนี้เพราะเจียมตัวอยู่ตลอด ต่อไปเธอคงต้องยึดม

้มลงเพื่อหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างแสดงความรัก ต่อให้ต้องเหนื่อยกว่านี้อีกสักร้อยเท่าพันเท่าเธอก็จะยอมร

ตนาการซึ่งใบหน้าของผู้ชายคนนั้นกลับเป็นส

าฝันหนูเลย แค่

ต็มไปด้วยความดุดัน แววตาคมกริบ ทุกอย่างที่รวมเป็นเขาบอกกับเธอแล้วว่าอย่าลองดี เมื่อคืนเธอเก็บเอามาฝันเ

่ร้านอาหาร ชีวิตประจำวันของเธอดำเนินไปเรื่อยๆ ค่อนข้างจำเจ แต่หลังจากเมื่อคืนก็รู้แล้

การทำให้เกิด ‘เรื่องนั้น’ สุวพิชชาเดินตรงมาหาก่อนจะร

เธอไม่ได้บากหน้าไปหาผู้ชายแล้วบอกว่าอยากเป็นเด็กของเขา และไม่ได้โดนผู

อะ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร วันพระไม่ได้มีหนเดียว เดี๋ยววันไหนมีงา

แต่ความมั่นใจมีใช้แค่หนเดียว

ะไรเปลี่ยนแปลง พอตกกลางคืนก็เดินทางจากร้านอาหารมาที่ร้านเหล้าเพื่อที่จะร้องเ

้ามพาร์ทแรปไป” นักร้องพยักหน้ารับให้กับคำ

ดีมากเหลือเกินที่ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เจอกันอีกเลย เขาเองก็ไม่รู้จักชื่อของเธอ เธอเองก็ไม่รู้จักชื่อของเขา ไม่รู้ว่าเป็นใครมา

ไม่ได้เป็นเรื่องที่คิดถู

ปยังลูกค้าแทบทุกโต๊ะที่อยู่ภายในร้าน พูดคุยทักทายอย่างเป็นกันเอง มีหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี บ้างก็เป็นขาประจำที่ชอบมาฟังเธ

ธอกลับจำเขาได้ในทันที ร่างทั้งร่างชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะพยายามเรียกสติตัวเองให้กลับมาแล้วเริ่มร้

ฟ้าหรือ

ูผาร้อย

พียงใดเราสอง

ยู่เสมอ ทว่าผู้คนที่ได้ฟังเสียงของอัสมารู้ดีว่าเสียงนี้มีเสน่ห์มากเพียงใด เพลงเพราะๆ เคล้าแอลกอฮอล์

ลลิตนารีจึงได้ทีมารับขวัญหลานและด้านชายหนุ่มก็ได้มาดื่มกันในที่แห่งนี้โดยมีเจ้าถิ่นอย่างธนบดีมาด้วย อันที่จริงที่เลือกร้านนี้ก็เพราะคำแนะนำจากปากท่านส.ส. ว่าบรรยากา

ด็กคนอื่น เขาดูเหมือนพวกชอ

ป็นแค่เรื

ื่อมใจไ

ใครคือผู้อยู่ในฝัน เ

ธอ เธอเองก็เช่นกัน ริมฝีปากก็ขยับเพื่อส่งเสียงอันไพเราะต่อจนกระทั่งเพลงที่

อย่างเดียวที่ดึงดูดเธอ ในงานมีคนรวยเป็นสิบเป็นร้อย แล้วเหตุใดถึงต้องเป็นเขา เพราะเธอถูกใจเขานั่

่าเธอจะจำได้

งเพลงที่ตนต้องการ อัสมาส่งกระดาษแผ่นนั้นให้นักดนตรีด้านหลัง เมื่อได้รับการยืนยันว่าจะเล่นเธอถึงสามารถร้องได้ เพราะไม่ใช่ทุกเพลงที่นักดนตรีเล่นได้

อ ใครคิดถึง เบิร์ด ธงไช

งทางก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อโอนเงินเข้าบัญชีด้วยสะดวกกว่าการใช้เงินสด เพราะเธอต้องทำธุรกรรมการเงินมากมายผ่

ล้ว คนอย่างเธอจะให้สละเวลาหาเงินหาทองไปหาหมอด้วยอาการเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ก็ไม่สามารถทำได้ลง ปกติเธอก็ไม่ชอบโรงพยาบาลอยู่แล้ว แค่ที่ต้

ากแม่ที่ป่วย คุณครูหนุ่มคนนี้ก็กลายมาเป็นลูกค้าประจำที่เจอหน้าค่าตาแทบทุกวัน และเมนูที่ทานก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย โจ๊กหมูใส่ไข่ไม่ใส่ข

้แค่ไม่ค่อยหิว หรือถึงหิวก็ทานไม่ลง ผนวกกับอีกสองวันเป็นวันที่ป้าติ๋มขอเบิกเงินเดือนที่เหลืออีกหนึ่งหมื่นก่อนครบกำหนด ปกติอีกฝ่ายจะรอช่วงสิ้นเดือนเสมอ แต่ช่วงนี้วุ่นๆ กับลูกสาวที่เพิ่งเข้าไปเรียนม

กคนมีภาระที่ต้องแบกต่างกันไป การที่ป้าติ๋มมาขอเบิกก่อนก็แปลว่ามี

ย่างนิธิศ ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร “ใกล้จะมีก

ับ เดือนหน้าแล้ว ถ้าอัสว

เธอไม่ได้ผิดคำพูดอะไร ซึ่งนิธิศคงรู้ดีอยู่แล้วว่าคนที่เขาเอ่ยปากชวนนั้นไม่ว่างไป ใครๆ ต่างก็รู้ว่าอัสมาต้องทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต น

ุ่นแม่จะรับไว้ มือที่เหี่ยวย่นไปตามวัยกลับล้วงเข้าไปในกระเป๋าและส่งเงินกลับมาให้เธอแทน “หมื่นสาม” หญิงสาวยังไม่รับเงินจำนวน

ก่าย แต่เงินจำนวนมากขนา

ย์เอาไปทำ

มันยังไม่มีพอเห็นเพื่อนมีกันทุกคนก็เลยอยากได้ ป้าก็ไม่รู้หรอกว่ามัน

วามจำเป็นต้องใช้อีกแล้ว แค่โทรศัพท์ยังแทบไม่ได้แตะ และเธอก็เข้าใจความต้องการของเด็กๆ เป็นอย่างดีจึงไม่คิดค้านอะไร แต่ก็อดพูดไม่ได้ “

้นเลย งั้นเดี๋ยวป้าบอกล

่ายจากไปง่ายๆ “หนูขอถามอะไรหน่อ

งียบไปชั่วครู่

ั่งทำได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ได้ยินเสียงรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน มองออกไปแล้วเห็นเป็นรถยนต์สี่ประตูที่คงถูกเจ้าของโหลดจนเตี้ยกว่าปกติ แถมเสียงท่อยังกระหึ่มราวกับติดลำโพงไว้ก็ไม่ปาน เป็นรถคั

ม่ยักจะเคยเห็น ที่เคยเห็นก็เหมือนจะเป็นการก่อสร้าง คงจะเป็นการสร้างร้านแห่งนี้กระมัง เปิดรับพนักงานเสียด้วย ทั้งๆ ที่เวลาพักไ

างานตอนไหน เลิกตอนไห

ลังจากจอดมอเตอร์ไซค์ไว้หน้าร้านแล้วจึงเดินเข้าไปด้านในที่ไม่เห็นมนุษย์อยู่สั

จะเดินออกไปด้านนอก ตั้งใจจะกลับบ้านไปงีบก่อนจะตื่นในช่วงเย็นเพื่อไปทำงานที่ร้านเหล้าต่อ แต่ยังไม่ได

อม “ไอ้ดินมันไปไหน มาเปิดร้านทิ้

✿✿