เธอ...ที่ไม่โปรดปราน

ิดร้านทิ้งไว้ให้โจรเ

่ด้านหลัง แต่เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายจงใจ

รค่ะ แค่เห็นว่าทางร้านร

้วถามทำเอาคนตัวเล็กไปไม่ถูก “ฉันแ

ิดที่ผิดทางจนน่าโมโห ความจริงแล้วไม่น่าคิดว่าจะทำงานที่นี่เลย เท่าที่ทำอยู่ก็มากพอสมควรแล้ว จึงรวบรวมความกล้าเงยหน้

การก้าวเดิน เธอจึงหันไปมอง

องที่ผ่านมาทิ้งไปแล้วระบายยิ้มให้คนตรงหน้า “

วร้าน

ามสลัดความคิดอื่นทิ้ง ตอนนี้เธอต้องการแค่เงินที่ดีกว่าเดิม เธอไม่ยึดติดกับสถานที่ ที่ไหนจ่ายได้ดี

ีกว่า หนูก็แค่ลา

วใส่ เขาทำหน้าเอือม

ที่อีกฝ่ายถาม “ตอนร้องเพลงที่นั่นได้วันละหน

งของเธอจะมาด

ามาได้แค่ไม่กี่เดือน ก่อนหน้านี้เขามีนักร้องประจำอยู่แ

่าเสียงมีเสน่ห์ คงมัดใจลูกค้าได้ ที่เขาทำทั้งหมดก็เพื่อกิจการขอ

านานของตัวเองไปหมด เขาจะไม่โกรธเอาหรือ อาจจะดูมั่นอกมั่นใจไปสักหน่อย แต่เพราะตัวเธอเองก็มีคนชื่นชอบอยู่บ้

อนเป็นผู้มีอิทธิพลในเขตนี้น่ะค่ะ พี่ๆ ทั้งสามเขาอยู่ที่นั่นมานาน ไม่รู้จะมาหรือเปล่า หรือถ้ามาหนูก็ไ

..

างนั้นขอ

ก็แล้วจะเข้ามาหางานในนี้แต่แรกทำไม

ป ไหนยังท่าทีขี้ขลาดตาขาวกลัวไม่เข้าเรื่องนั่นอีก หงอเหมือนลูกหมาตกน้ำ ถึงว่าเขาไม่รู้สึกถึงความถูกชะตากับเธอเลยสักนิด เขาไม่ชอบคนท

ตามพลางส่ายหน้าน้อยๆ “คนเสียงดีมีเยอะแยะ” พูดกับลมฟ้าอากาศก่อนจะหันไปทางลูกน้องคนสนิท “สรุปไอ้ดินมัน

่ ชยางกูรก็รีบส่งข้อความไปหาหนุ่มรุ่นน้องที่บังอาจทิ

่ไหนกูก็ยังเหม็

ก็ยังไม่ยอมโอนอ่อนง่ายๆ ทว่าปากกับการกระทำมัก

ักผู้หญิงคนเมื่

้านเหล้า เขาไม่ได้พาใครไป ไปกันแค่ตัวเขา สิปปกรและธนบดีเท่านั้น ไม่แปลกที่จะไ

อผ่านตา ไม

ั้งนั้น เขาคือของแรงสำหรับเธอวันยังค่ำ ชื่อแซ่อะไรก็ไม่ยักจะรู้จัก แต่หลังจากทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างดูแล

ค่าชดเชยให้คู่กรณี บัญชีของเธอจึงเบาหวิวจนแทบจะลอยไปกับลม แต่จะทำอย่างไรได้ จะหนีปั

ราคาถูก สายที่โทร. เข้ามาเป็นเจ้าของร้านซักอบรีดที่อยู่เยื้องๆ กัน อัสมาขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีธุระอะไรกับตน

ู่ไหนน่ะ เล

ใจไปด้วย กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับคนที่บ้าน “เลิกแล้

ไปหาเราตั้งแต่บ

ลย ปิดเสียงไว้ด้วย แล้วสรุปว่ามี

รานั่นแหละ ไปทำอะไรมาพวกมันถึงได้มาทำแบบนั้นกับร้านเรา ป้าก็พอจะรู้ว่าเร

จบ “เดี๋ยวนะคะป้า ป้าหมายถึงอะไ

ดกันอยู่เลยว่าเราน่าจะหมุนเงินไม่ทัน แต่มันไม่เสี่ยงเกินไปเหรอ วันนี้ได

ะไรเป็นตุเป็นตะ แต่ก็ใกล้ถึงเวลาเข้างานเต็มที ให้ย้อนไปย้อนมาคงเข้างานสาย เดี๋ยวจะเป็น

ีชิตวรก็เอ่ยถามหลังเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของรุ่นน้อง และรู้สึกตั้งแต่ตอนอัสมา

ทบขาดไม่เคยไปหยิบยืมจากใครเลยสักแดงเดียว เหนื่อยยากแค่ไหนก็กัดฟันทน แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้ากลับทำให้เธอเหนื่อยมากกว่าเดิม โต๊ะที่นั่งสำหรับลูกค้าพังไม่เป็นชิ้นดี เพราะเป็นแค่โต๊ะพลาสติก เ

้าอะไรขึ้นกั

่างโร่ แม่หลับไปแล้ว ป้าติ๋มก็เช่นกัน ทว่าตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลฟกช้ำ หากไม่รู้เรื่

ะหลุดปากร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เห็นอย่างนั้นเธอจึงเข้าไปช่วยพย

ที่กู้ได้จึงไม่พอกับความต้องการซึ่งก็คือหนึ่งหมื่นห้าพัน จึงโกหกไปว่าตนเปิดร้านโจ๊กและให้เพื่อนที่ให้นามบัตรเป็นคนค้ำประกันว่าเป็นร้านของเจ้าตัวจริงๆ ด้านเพื่อนนั้นเคยกู้มาหลายครั้ง

หาเงินมาซื้อของแทนที่พังไปไม่ได้เพราะเพิ่งจ่ายค่

ขัน “สงสัยสวรรค์อยากให้หนูพัก

ัส ป้าจะรับผิ

้” คู่สนทนารีบพยักหน้าเพราะกลัวจะตกงาน “ส่วนเรื่องโจ๊กคงยังกลับมาขายในเร็วๆ นี้ไม่ได้เพราะหนูไม่เหลือทุนแล้ว เงินเดือนส่วนนี้ของป้าหนูคงต้องงดไปก่

นจะไม่เป็นเรื่อ

มือหากินของหนูพัง และรายได้ของหนูจะลด

มันจะไม่เป็นอัน

ันจะต้องพังจริงๆ หนูไม่ยอมพังฝ่ายเดียวหรอก ว่าแต่ป้าทำแผลเรียบร้อยแ

ิตเธอยุ่งเหยิงยิ่งกว่าสายไฟแล้วเจ้าหล่อนเป็นใครมาสร้างความวุ่นวายเพิ่ม แต่ก็ได้แค่ตีอกชกลมเงียบๆ คนเดียว ก่อนจะพยายามรวบรวมส

ยังคะ” เอ่ยถามทัน

ยกกันเมื่อกี้จะให้

ร. ไปรบกวนอีกฝ่าย “พอดีมีเรื่องอยากให้ช่

ด้ เรื่

ยต้องไปโรงพยาบาลแต่ไม่มีใครอยู่กับแม่ หนูฝาก

รวจ เธอจำเป็นต้องไปให้เช้าที่สุดเพื่อที่จะได้คิวแรกๆ (ไม่ต้องห่วง พี่ตื่นไหว

ามอึดอัดออกจากจิตใจบ้าง และชิตวรก็ยินดีรับฟัง จึงเปิด

ะเอาไง จะจ้างต่ออ

ๆ น่ะค่ะ หาคนทำยากด้วย ไว้ใจใครก็ยาก เลยคิดว่าต้องผ่านเรื่องนี้กันไปให้ได้ ป้าเขาก

ไม่ชอบมาพากลบอกพี่ได้เลย อย่าเ

อนอยู่ เธอยังเจอมิตรภาพหลากห

✿✿