เธอ...ที่ไม่โปรดปราน

ก็ขอให้อัคภัทรพาเธอไปแจ้งความที่โรงพักเนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อคืนมีคนจงใจทำร้ายเธอ เพราะจะขอให้ชิตวรพาไปอีกครั้งก็เกิดความเกรงใจ ก่อนหน้าก็ให้อีกฝ่ายมาดูแลแม่แ

วิตน้อยๆ ของอัสมายังอยู่ดีมีสุขมาตลอดหนึ่งเดือน แผลหายแล้ว และเพราะวันนี้เป็นวันออกพรรษาซึ่งเป็นวั

น สถานที่ตั้งก็ไม่ได้อยู่ในชุมชม แต่แทบจะอยู่ในป่าด้วยซ้ำ มองไปรอบทิศ

นที่ไม่น่าจะอยู่ในสถานที่แห่งนี้อย่างส.ส.ธนบดี และผู้คนอีกมาก

จ็บแผลที่เท้า ทว่าตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้ง การเดินเหินจึงกลับมาเป็นปกติ อัสมามองดูรอบๆ ศาลาก็เห็นว่ามีคนไม่มากนัก กลุ่มของส.ส. คือกลุ่มที่ใหญ่ที่ส

อันชะงัก คนทั้งศาลามองมาที่เธอ แม้จะไม่มากแต่ก็ประหม่าไม่น้อยสำหรับพวกไม่ค่อยเข้าวัดเข้า

คนกันเองแบบใด พวกเข

ยรอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะ แต่เดี๋ย

ไม่รู้ทำไมเธอถึงไม่กล้าปฏิเสธ สุดท้ายจึงได้นั่งรวมกลุ่มกับคนเหล

องเธอแม้จะสะอาดแต่ก็เก่า นาฬิกาที่ใส่อยู่เป็นของราคาถูก ในขณะที่ของคนเหล่านั้นเธอแทบไม่กล้าจินตนาการถ

อกไปขาก็แข็ง จึงได้แต่นั่งเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื

กกัน ทั้งๆ ที่ถ้าเป็นคนในวงล้อมนี้เธอเองก็น่าจะรู้จักด้วยไม่ใช่หรือ แต่ลูกแฝดวัยขวบเศษก็ก่อกวนคุณแ

นประโยคสั้นๆ ที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใ

งมาที่เธอ ทว่าสายตาเหมือนจะเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้นๆ ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอด้วยซ้ำ ความจริงอรัณย์สามารถเลือกคำตอบที่ดีกว่า

่สำคัญ สิ่งที่ทำให้เธอสนใจคือผู้หญิงคนนี้จะขึ้นมาเป็นคนสำคัญของพี่ชายได้หรือไม่ ตัวเธอนั้นอยากเห็นปราชญาธิปเป็นฝั่งเป็นฝาหลังจากที่ธนบดีเองก็มีคนข้า

ธอเองที่อยู่กินกับจีรกิตติ์

สนทนาแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ยังไงค

ลด แต่ภายในใจกลับเริงร่าที่ได้หาเรื่องเจ้านาย ในขณะที่วรัสยากัดไม่ยอมปล่อย ยังคงยิงคำถามใส่เขาไม่

็นดูล้วนๆ ชายหนุ่มละสายตาจากคนรักมามองเด็กทารกในอ้อมแขน วรัสยาตัวเล็ก เขาไม่อยากให้เธอเหนื่อยหรือลำบา

เข้ามาอย่างเจ้านายเขาจะไปรู้อะไร ลองรักใครให้เป็นดูก่อน ถึงเวล

กใจว่าเพื่อนของเขาไปรู้จักมักจี่ได้อย่างไร หมอนี่เป็นพวกหาแต่ประโยชน์ รู้จักใครก็หวังคอนเนกชั่นที่จะกรุยทางให้ตัวเอง แต่คนเมื่อครู่ดู

ั่งเงียบอยู่นานก็พูดออกมาบ้าง “แต่แพรรู้

ง ซึ่งก็โดนปราชญาธิปตวัดตามองทันที แต่มีหรือที่เจ้าคนช่างจ้อจ

านของตนแว่วๆ ว่า “โก๋กับเก

เสียงขึ้นทันที “อย่

าวอแวเ

ยวฟันอย่างนึกคาดโทษ แค่ถ

กคนได้ดี โดยเฉพาะพวกที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องของชาวบ้าน “แล้วหลังจากนั

ึงเอ่ยถาม “ร้านของหนูเหรอ

อีกครั้งที่อรัณย์ได้ร

ตนต้องตกเป็นเป้าให้คนพวกนี้กระซวกเครื่องในออกมาเ

ันที่คุณอัสมาตำ

้-อา

งเพลงที่เดิม แต่ช่วงนี้ลูกค้าที่ร้านนั้นน้อยลงเรื่อยๆ คุณอัสเธอเคยบอกว่า

อบโดยธนบดีเพราะพออรัณย์เอ่ยมาเช่นนั้นเขาก็นึกออกทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นคือนักร้องที่เขาเองก็เคยได้ฟ

ีกกล้าขาแข็ง

น เฮียเป็นอะไรของเฮียล่ะ

ค รู้งี้ไม่น่า

พิศก็คุยเล่นกับเด็กแฝดไปเรื่อยไปเปื่อยเนื่องจากไขข้อกระจ่างในเรื่องของปราชญาธิปไปแล้ว คงจะมีแต่ดิฐากรที่ยังคงสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เพราะเขา

ต่ก็ทำเช่นนั้นไม่ได้เพราะข้าวสารอาหารแห้งที่เตรียมมาอยู่ตรงนั้น จึงต้องกลับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ และสายตาของคนที่มองมาก็ทำให้เธอรู้สึกประหม

รแห้งในมือแล้วไปยืนประจำจุดที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ให้ อัสมาเร่งฝีเท้านำทุกคนไปจนทิ้งห่างได้ เธอผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที่สลัดความรู้สึกอึดอัดทิ้งไปได้ ในหัวก็คิดว่าขากลับเข้า

มาเสียอย่างนั้น “เฮีย มาเร็วสิ มายืนตรงนี้” ปราชญาธิปไม่ทำตาม เขาเลือกที่จะเดินเลยไปแล้วหวังจะยืนต่อจากพัณณ์พ

็ต้องหลบสายตา เขาเข้าวัดมาทำบุญแต่วันทั้งวันเอาแต่ทำหน

นี้เป็นเสี่ยมาเลี้ยงตัวเอง หากจะใจกล้า

อันเสร็จเรียบร้อย เธอหาจังหวะที่จะปลีกตัวกลับไปเอาปิ่นโตและสัมภาระของตนออกจากกลุ่มนั้น ทว่า

จึงหันไปขานรับด้วยความสงสัยว่าอีกฝ่ายมีธุ

้ารับคำแต่โดยดี โดยที่ใบหน้าก็ประดับไปด้วยรอยยิ้ม แต่ที่เธอสงสัยก็เพราะร่ำเมรัยไม่ได้ต้อนรับเธอขนาดนั้น ไม่ว่าจะครั้งไหนๆ

้ว่าคุณไปสมัค

บไป “อ๋อ เคยไปอย

ครั้งไหนเธอก็ได้คำตอบว่าอีกฝ่ายชวนเธอไปทำงาน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไปสมัครถึงร้านก็ยังไม่รับ “เฮียทัพก็มายืนยันว่าเสียงของคุณเพราะมาก ถ

้อยก่อน แต่จะให้งานนี้ลอยหลุดมือไปก็คงโง่เต็มที ทว่าเจ้าของร้านกลับเข้าอกเข้าใจ ซ้ำยังยินดีที่จะรอคำตอบเมื่อเธอมั่นใจอีกด้วย อัสมาได้แต่อมยิ้มอยู่ใน

ิ้วปิ่นโตเดินออกไปก็กระไรอยู่ อีกไม่นานเธอจะต้องได้เป็นลูกน้องของหนึ่งในคนกลุ่มนี้แล้วด้วย

าตอนกรวดน้ำจะรวมชายหนุ่มไปในคนที่เธอจะระลึกถึง อย่างน้อยก็ม

ึ้นยืนหวังจะเดินกลับเข้าไปในศาลา ทว่าดันเจอเข้ากับใครบางคนที่จะเดินเข้าไปด้านในเช่นกัน ก่อนหน้านี้เธอทำกับเข

่าจะได้

าไม่ทันได้ถามคนตัวเล็กก็เดินเข้าไปในศาลาเสียแล้ว เขาจึงคิดทบทวนว่าตัวเขา

บเธอเล

✿✿