icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน

บทที่ 9 เฉินจือหานกำเริบ

จำนวนคำ:2430    |    อัปเดตเมื่อ:01/08/2024

แหวนร

้อย จึงพูดเสียงอ่อนว่า "จือหาน เมื่อวานคุณมาโรงพยาบาลได้ยังไง" ถ้าเมื่อวานจื

นจือหานจูบหน้าผากข

งดี จึงรีบยกฉากกั้นเบาะหลังลง เฉินจือหานพ

ราะฉันต้องจัดการเรื่องยุ่งๆ

นจัดกา

คนพวกนี้ฉันต

ร่ง คอยอยู่ข้างหลังเธอเสมอ ถ้าไม่อยากจัดการเอาก็บอกฉันได้

หว จูบปากนุ่มๆ ของหลินซิน สอดลิ้นเข้าไปไปในปากของเธ

งในลำคอ โอบแขนรอบคอ

้ายสามีด้วยสารพัดวิธี นึกถึงตรงนี้ก็ละอายใจในสิ่งที่เคยทำกับเขาไ

ดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดูเหมือนว่าโบนัสเดือนนี้ของเฉินอวี้จะอดแล้ว คนสนิทเสียวสันหล

ครับ" นี่เป็นเหตุ

าบอพวกนี้ก็มาขัดจังหวะ พวกมันไม่รู้จักเวลากันเสียเลย สงสัยคง

่เป็นไ

ื้นที่ของฉันหรอก" เฉินจือหานบีบมื

้องวงจรปิดติดตั้งอยู่ หากมีรถแปลกหน้าเข้ามาในถนนวงแหวน บอดี้การ์ดจะขับรถล้อมทันที พวกนักฆ่าที่ลอบมาไม่เคยม

ี้ จัดก

บคุณ

ทศฝร

ล้าผมหยิกสีน้ำตาลเข้มไว้ด้านบน หูทั้งสองข้างประดับด้วยหยก แสดงให้เห็นถึงความงามแบบตะวันออก ผิวพรรณของเธอที่อายุสี่สิบกว่า ย

รไปถึง

ณนา

ม่มีใครรอดกลับมา" บอดี้การ์ดพูดจบก็

ยนค่อยๆ บิดเบี้ยว หล่อนโกรธ

ิ่งเฉยไม่พูดอะไร เพราะเคยเห็นวิธีการที่โหดเหี้ยมของ

ากมีความเคลื่อนไ

ต่าง "เฉินจือหาน ฉันอยากรู้นัก

สาวเต็มไปด้วย

น์ตระ

ยกมือพาดศีรษะของหลินซิน ให้เธอพิงอกของตัวเอง เมื่อถึงบ้านเขาก็ไม่ได้ปลุกภรรยา แค่อุ้มเธอลงจ

วัสดิ์ค

ออกมาจากห้องนอน ก็รีบรายงานทันที "คุณชาย พวกมือสังหารเหล่

ที่ได้ยินรู้สึกขนลุก นักฆ่าหลายคนที่อยู่ในคุกใต้ดินถูกแส้ที่มีหนามแหลม เฆี่ยนตีจนเนื้อหนังเปิดออก เมื่อหมดสติไปแล้ว

ูกทรมาน จนแทบไม

งแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมเปิดปาก" บอดี้กา

มไปด้วยความโหดเหี้ยม ตราบใดที่เขาลงมือ ก

ันไม่รู

ห้บอดี้การ์ดคนหนึ่ง นำค้อนขนาดใหญ่มาให้ "

คลุ้มคลั่ง ตะโกนอยู่ในห้อง

ฆ่าทีละนิ้ว จนกระดูกนิ้วทั้งสิบนิ้วของมันแหลกล

ขกระดูก ทำให้นักฆ่าต้องยอมทรย

เทศฝรั่งเศส แต่...ไม่เคยเห็นหน้าตาที

แล้

บปากคำเสร็จและเตรียมตัวจะจากไป ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ ทำให้เขาเซไปข้างหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดส

ระวังตัว" เ

้การ์ดที่เหลือต่างก็กรูกันเข้าไปขวางเฉินจือหาน แต่เขาที่กำลังอาการกำเริบนั้น เหมือ

ินเดินวนไปวนมาอยู่หน้าคุกใต้ดิน คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น สีหน้าเคร่งเครียด ถอนหายใจหนักๆ เป็นระยะ เขาเองก็ไม่สามารถเข้าไปได้ คงต้องรอให้บอดี้การ์ดจัดการ

กับพ่อของเขามากขึ้นเรื่อ

กแล้ว ในฝันเฉินจือหานอยู่ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่ง

อหา

กกลัวขนาดนี้ หรือจือหานจะเกิดเรื่อง? จึงรีบแต่งตัวแล้ววิ่งไปที่ห้องใต้ดิน เม

จือหานคงจะทำให้เธอตกใจมาก ปู่เฉินจึงมองไปที่เฉินเค่อซึ่งยืนอยู่ข้างๆ

ยครับ ตอนนี้สภาพของคุ

าไป ฉันต้อ

รับ ขอโทษ

จะไม่ทอดทิ้งเขาในยามที่เขา

ปู่เฉินรู้สึกหนักใจมาก เขาเป็นห่วงห

ดทิ้งกัน ไม่ว่าจือหานจะเป็นอย่างไร

นกับคนไม่ผิด" ในเวลานี้มุมปากของปู่เฉินคลี่อ

ี้เดินออกมา ส

ีแล้ว อาการป่วยของคุณชายกำเริ

ไรน

กใจพร้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ภรรยาของประธานเฉินสิ้นใจแล้ว2 บทที่ 2 เกิดใหม่ในร่างเดิม ก็ยังคงเป็นภรรยาท่านประธานเฉิน3 บทที่ 3 แต่งงานกันอีกครั้งกับท่านประธานเฉิน4 บทที่ 4 4 คืนแรกที่บ้านตระกูลเฉิน5 บทที่ 5 คุณหนูตระกูลจง6 บทที่ 6 ภรรยาของท่านประธานเกือบถูกจับได้7 บทที่ 7 ภูมิหลังที่น่าสงสัย8 บทที่ 8 แผนการชั่วช้ากล้าฆ่าลูกตัวเอง9 บทที่ 9 เฉินจือหานกำเริบ10 บทที่ 10 เพราะเธอเต็มใจ11 บทที่ 11 คุณหนูจางแจ้งข่าวแต่งงาน12 บทที่ 12 แผนการร้ายที่งานแต่ง13 บทที่ 13 เหตุการณ์ที่ทำให้คุณหนูจางอับอาย14 บทที่ 14 เรื่องราวพลิกผัน15 บทที่ 15 รอยจูบอันแสนหวาน16 บทที่ 16 นัดหมายที่เต็มไปด้วยแผนการ17 บทที่ 17 เงินทองเป็นของหอมหวาน18 บทที่ 18 แค่คนไร้ค่าของตระกูล19 บทที่ 19 เหยียบหัวคนด้วยความตาย20 บทที่ 20 คุณหนูจางขี้อิจฉา21 บทที่ 21 เพราะความโลภทำให้ถูกหลอก22 บทที่ 22 ถูกหลอกอย่างสมบูรณ์แบบ23 บทที่ 23 ตัวตนของนายหญิง24 บทที่ 24 คนที่พูดไม่ดีเรื่องภรรยาฉันต้องตาย25 บทที่ 25 ความจริงที่ถูกปกปิด26 บทที่ 26 บททดสอบคนข้างกายภรรยา27 บทที่ 27 อย่ายุ่งกับภรรยาของฉัน28 บทที่ 28 โทษของคนที่ทำให้รำคาญใจ29 บทที่ 29 ความคิดถึงของปู่เฉิน30 บทที่ 30 การเยี่ยมเยียนที่น่าอึดอัด31 บทที่ 31 ภัยร้ายกำลังเคลื่อนไหว32 บทที่ 32 หนีไม่รอด33 บทที่ 33 การกลับมาของมาดามหมิง34 บทที่ 34 ในสายตามีแค่คุณภรรยาเท่านั้น35 บทที่ 35 คลั่งรักภรรยา36 บทที่ 36 สำคัญตัวผิด37 บทที่ 37 แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ38 บทที่ 38 แม้แต่แม่ก็ไม่มีข้อยกเว้น39 บทที่ 39 ทำทุกอย่างเพื่อภรรยาสุดที่รัก40 บทที่ 40 แสดงความรักบนหาดทราย41 บทที่ 41 พายุกำลังมา