ชิงรัก

นั้นของนกนะ” ชนกนันท์เจ้า

อยู่ตรงนี้ มันก

กฝ่าย ทำให้เธอเลิกล้มความตั้งใจนั้น เปลี่ยนเป็นยึดของที่เก็บได้มาเป็นข

นท์ไม่ยอม ตรงเข้าไปดึงตุ๊กตาตัวนั้นจากมือข

นเป็นของเน

างมารดา ในจังหวะหนึ่งชนกนันท์ใช้เท้ากระแทกลงไปบนเท้าของพี่สาว แล

ำเอาไว้นะว่า ไม่มีใครแย่งของนกไปได้ เหมือนแ

ลุกขึ้นยืนโดยที่ฝ่ามือหยิบก้อนหินก้อนขนาดกลางติดมือมาด้

ันท์ร้องลั่น

ๆ ใคร แม่ของเนยไม่คิดจะแย่งคุณพ่อกลับมาเพราะแม่ของเนยบอกว่า น้าปิ่นไม่มีปัญญาหาผ

ของนกนะ” ชนกน

ก่อนทำไมล่ะ นิสัยไม

ดามานมนาน เธอจึงยอบตัวลงคว้าก้อนหินอีกก้อนแล้วปาไปย

้งนก นกจะไปฟ้อง

้าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูสิโรจน์ เชื่อเถอะว่าผู้เป็นพ่อไม่มีทางเข้าข้างเธอแน่นอน แต

วคนโตที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอย่างสบายอา

นตตีดังลั่น “แกล้งน้องทำไม ดูสิแกล้ง

ักแล้วก็กระทืบเท้าเ

า แต่เธอก็คิดว่าเรื่องนี้ตนไม่ได้ผิดเพ

ของนกดีค่ะ คุณพี่อย่าไปเชื่อเนย

” สิโรจน์หันมาพูดเสียงอ่อน

กศาลา ก่อนจะใช้มือฟาดไปที่ก้นของชเนตตีหลายครั้ง โดยไม่คิดจะไต่ถามแต

เนยไม่ผิดนะคะ…ฮื

จะเอาไม้เฆี่ยนหลังแก…เพี้ยะ” พูดจบก็ฟาดมือหนักๆ ลงบนก้นขอ

กว่าลูกสาวของฉัน แล้วจะบอกให้เอาบุญอีกอย่างนึงนะ ของๆ

งบ้านของตน ไม่ใส่ใจและไม่สนใจจิตใจของลูกเมียหลวงว่าจ

มเสียใจมาเต็มหัวใจได้เดินไปนั่งตรงชิงช้

พี่เชื่อเนยหรือเปล่า มีแต่เนยเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเองผิดไ

ชเนตตีผิดจริง ชนกนันท์เป็นเด็กผู้หญิงที่สวยตั้งแต่เด็กๆ กิริยามารยาทอ่

นคะแล้วเอาดอกก

เรื่องนั้น ไอศูรย์ยิ้มให้ชเนตตี ก่อนจะดึงดอก

ก” ชเนตตีเอื้อมมือมารับดอกกุหลาบมา

จังเลยค่ะ เนยชอบดอกกุหลาบก

้นนะ” ไอศูรย์บอก “พี่ต้องไ

กขึ้นยืนเ

หรับดอกไม้ เนยจะเก็บมันไว้

ของสิโรจน์กับภรรยาน้อย ส่วนชเนตตีก็ไม่ได้สนใจว่าเขาจะเดิ

วน้อยน่าสงสารที่ถูกลืมคนนี