ฮูหยินชาวไร่ของท่านแม่ทัพ

ก็ชอบเด็ก

ภูเขาด้านหลังของเมืองค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ ชาวบ้านมักมาเก็บข

?" เส้นทางที่จะไปบังเอิญต้องผ่านถนนท้ายตลาดเส้นหนึ่

ป็นเพราะยาของท่านแท้

้น เรื่องนิด ๆ หน่อย ๆ

ด้รับความเอ็นดูมาตลอดเป็นท่า

ปล่อยให้เด็ก ๆ เดินต่อไปกับนาง หากยังรั้งอยู่ก็กลัวสามแ

นเท่าด้านบน เด็ก ๆ จึงเดินได้ส

กร้าเดินมาช้อนตามองตรงหน้านาง เยี่ยนถิงรู้สึก

อื้ม

น" จื่อเหวินเดินตามมาออดอ้อนบ้าง เห็

้นมาก่อนจะจับมือบุตรชายด้วยมือข้างที่ว่าง ต

ว้างไปตลอดทาง เดินมาถึงต้นพลับพลึงต้นหนึ่งหนี่เหวิน

ราหยิบไข่บนรังนกได้บางรังเลยนะ" จื่อ

แต่จะเก็บไข่ไปพร่

มล่ะข

อาไข่มันมากินทุกครั้งที่เจอ ลูกนกก็จะไม่ได้เกิด แล้วถ้ามี

ูญพันธุ์คือ

ลังจากนั้น เหลือเพียงซากโครงกระดูกให้เจ้

ดูเศร

ว่านางไม่สนต่อหน้าพวกเขาก็คงไม่ได้ ต่อให้ต้องล่าสัตว์ทั้งป่านางก็ค

หนึ่ง ส่วนนางก็ขุดเผือกและเก็บผลไม้อยู่ไม่ไกล ของพวกนี้เก็บไปมาก ๆ ใช่ว่าจะดี หา

้องหางา

ิงมีศาสตร์และศิลป์ที่สตรีชั้นสูงต้องทำได้ครบหมด แต

มาใช้สักหน่อยคงไม่เป็นไร อีกทั้งนางก็อยู่ในโลกยุคใหม่ที่การศึกษาเป

ทำคอกสัตว์ แล้

เต็มตะกร้า ตะกร้าสานของเด็ก ๆ ก็เต็มไปด้วยผลไม้หลากสีที่หาเจอในป่า ขากลับเยี่ยนถิงก็

เด็ก ๆ ทำตามที่พวกเขาร้องขอ หนี่เหวินเป็นลูกมือมารดานำผัก

งไม่อยากให้อดแม้แต่มื้อเดียว ตั้งแต่เช้ามาก็ได้กินหมั่นโถวของฝากไปคนละชิ้นเท่านั้

รับ" จื่อเหวินชะโงกหน้าด

เยี่ยนถิงเอ่ยถาม อย่างไมมั่นใจ แต่จากความทรงจำเ

ับ / ได้

คนที่เจ้าคุ้นหน้าก็ตาม ห้ามเอาอะไรใส่ปากทั้งนั้น ถ้ารู้สึ

ูดยาวจังขอรับ

จากนี้ก็จะพูดอีก จะพูดจนก

อะไรหรือ

วามอยู่รอด

วหลอกเด็กไปขายเหมือนชาติก่อนหรือไม่ แต่เพราะเติบโตมากับโลกสีดำนางจึงมองทุ