ฮูหยินชาวไร่ของท่านแม่ทัพ

้เวลาช่วงเช้าของวันในการสำรวจความเป็นอยู่ของตัวเองกับลูก ๆ ที่ไม

ี่ยนถิงตายไปจริง ๆ โดยที่เธอไม่ได้มาอาศัยร่

คยตั้งใจปลูกบัดนี้แห้งเหี่ยวและเฉาตายไปหมดเพราะไม่ได้รับการดูแลท

สวนครัวเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว แต่สภาพจิตใจของหม่าเยี่ยนถ

และป้ายวิญญาณเล็ก ๆ ให้ในภายหลัง แต่คง

่าเยี่ยนถิงตั้งใจให้เด็กทั้งสองใช้แซ่บิดา แต่นึกอย่างไรก็นึกถึงเรื่องเขาคนนั้นไ

าจะตามติดแม่ไปถึงไหน ไปเล่นเถ

ะไม่ตาย ใช

ู้คำพวกนั้นมาจากไหน พวกเขาพึ่งสามขวบย่างสี่ขวบเท่านั้น ชีวิต

ี้ไม่เป็นไรแล้ว กินยาไปตั้งหนึ่งหม้อ"

ี่ยมยิ่งกว่า การที่จะเลี้ยงเด็กสองคนด้วยตัวคนเดียวเป็นอะไรที่เหนื่อยจนนา

ช่างเป็นสตรีที่น่าสงสารยิ่ง หากหม่าเยี่ยนถิงร้องขอ นางก็อยากไปเอาคืนตระกูลให้ แต่

ี่ยนถิงสานต่อให้ได้คือการดูแลเจ้าหมั่น

บนั้นอีกหรือไม่ เป่าเปาจะเป็นเด็กดี ท่านแม่อย่าฝืนตัวเอ

สุดเท่าที่อดีตมือสังหารคนหนึ่งจะทำได้ แฝดพี่ผู้นี้โตเท่านี้แต่รู้ความกว่าผู้ใหญ่

ิงหม้ายดูหมองหม

แม่ฝืนตัวเองมากไปจึงล้มป่วยเท่านั้น จากนี้คงไม่แล้

่งมากนะเจ้าคะ" คุณหนูน้อยไร้จว

นางยิ้มกว้างให้พวกเขา สถานการณ์อึมครึมก่อนหน้านี้ก็

ผนการใช้ชีวิตหลังจากนี้ เด็ก ๆ ยังอยู่ในสายตา มองผ่านหน้าต่างออกไป

พัก เพราะผลผลิตปีนี้ย่ำแย่ ทำให้กระท

ได้ยามฉุกเฉิน อย่างน้อยก็ควรต้องมีไก่ เยี่ยนถิงมองถุงเงินผอมกะหร่องในมือ

..ข้าจะ

ต้องขึ้นเขาไปเก็บเผือกขุดมันประทังชีวิตบนเขาด้านหลัง ก่อนจะไปถึงจุดที่ว่าจะใช้ชี

ร้าสานมาสะพานหลัง ให้ตะกร้าถือเด็ก ๆ

พาพวกข้าไปผ

้ปีนต้นไม้เก

อดสูดูสดใสขึ้นมา เยี่ยนถิงโดนความสดใสวัยเยาว์กระแทกตาจนอดป

าก็ชอบเด็