icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ชิงเทียน จอมยุทธหยุดยุทธภพ

บทที่ 3 หมู่บ้านหลินสุ่ย

จำนวนคำ:1440    |    อัปเดตเมื่อ:23/08/2024

านหลินสุ่ยที่ตั้งอยู่ริมขอบป่ามายา ป่าลึกลับโ

ามนี้ ช่างแตกต่างกับครั้งแรกที

้าท่าทางของชาวบ้านดูอมทุกข์และหมองหม่น จากการต้องผจ

วามสงสัยชิงเทียนก็ตัดสินใจไปที่โรงน้ำชาของหมู่บ้าน เพื่อพักผ่อน พ

โรงน้ำชาแล้ว เขาก็ได้นั่งจิบชาท่ามกลางบรรย

้พบกับชาวบ้านคนหนึ่งที่ชื่อว่า หลี่เฉียง ผู้เป็นชายชราอาวุโสท่าทางใจดีที่มีความรู้เกี่

จิบน้ำชาเพียงคนเดียวอยู่นานแล้ว ด้วยฐานะเจ้าบ้านและเจ

ถานการณ์ช่วงนี้ของหมู่บ้านด้วยว่าทำไมช่วงก่อนหน้านี้จึงดู

บป่ามายาซึ่งเป็นสถานที่ที่อุดมสมบูรณ์ อยู่มาวันหนึ่งภายในป่ามายากลับมีปีศาจลึกลับตนหนึ่งเริ่มเข้ามายึดพื้น

ห้าม และอันตรายเป็นอย่างยิ่ง ชาวบ้านส่วนใหญ่แทบไม่กล้าจะย่างกรายเข้าไปใกล้ป่าอีก

ให้ชิงเทียนและผู้คนในโรงน้ำชาต่างพากันมาฟัง

มยุทธ์มากความสามารถผู้หนึ่งสามารถกำราบปีศาจได้อยู่หมัด แต่เขาผู้นั้นทำได้เพียงกำราบไม่ให้ปีศาจเข้ามาย่

ต แต่ท่านจอมยุทธ์ก็ได้ช่วยปลุกเสกของวิเศษเพื่อให้ชาวบ้านสามารถเข้าป่าได้โดยไม่มีภัยยันตรายใด ๆ หรือหากชาวบ้านผู้ใดหวาดกลัวเกินกว่าที่จะเ

ห่งนี้ก็ควรที่จะสงบสุขเหมือนเคย เพราะก็สามารถเข้าป่ามายาไปเก็บของป่าล่าสัตว์ได้ดังเดิม

จี้ใจดำ เขาทำท่าทีอ้ำอึ้งอยู่ชั่วครู่ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป

อเหล่านั้น มีราคาที

มปรามสหายของเขา แต่ดูท่าคงไม่มีใครจะปิดปากชายผู้ที่ม

่าให้ผู้น้อยแถลงไขเถิด” ชิงเทียนได้ที

ท่าไหร่ ไหนจะค่าของวิเศษมากมายที่ชาวบ้านชาวช่องต้องใช้ป้องกันตัว ราคาค่างวดก็แพงเ

าได้แล้ว หากยังรักชีวิตตัวเองอย

องถูกขูดรีดจากพวกจอมยุทธ์เจ้าเล่ห์อีก” หลังสิ้นสุดประโยคนี้ ฤทธิ์สุราก็ได้ทำหน้าที

โรงน้ำชาต่างช่วยเก็บกวาดพร้อมทั้งดูแลชายผู้เมามาย

็ต่างสร้างบทสนทนากระจายออกเป็นวงกว้าง ในขณะนี้ชิงเทียนสบโอกาสจึงเชิญชวนให

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 สำนักวิชาเร้นลับ2 บทที่ 2 ป่าลึกลับโบราณ3 บทที่ 3 หมู่บ้านหลินสุ่ย4 บทที่ 4 พูดคุยคุ้ยความลับ5 บทที่ 5 แผนการสลับความจริง6 บทที่ 6 สิ่งที่ซ่อนไว้7 บทที่ 7 ก้าวไปแม้ใจกลัว8 บทที่ 8 หนทางมืดมัวสู่ความชั่วอันมืดดำ9 บทที่ 9 หาไม้ค้ำแห่งอำนาจ10 บทที่ 10 ปราชญ์ย่อมแฝงเร้น11 บทที่ 11 ไอเย็นปะทะไอร้อน12 บทที่ 12 วันพักผ่อนคือวันหลัง13 บทที่ 13 ฟังเสียงเรียกจากผืนดิน14 บทที่ 14 ถวิลหาแต่ผืนฟ้า15 บทที่ 15 ผืนป่าร้องเรียกหล้า16 บทที่ 16 ผืนน้ำมาในบัดดล17 บทที่ 17 ทุกหนไร้ความจริง18 บทที่ 18 อย่าทิ้งความตั้งใจ19 บทที่ 19 ไปให้สุดหยุดแผนร้าย20 บทที่ 20 ท้าทายให้เป็นดั่งคิด21 บทที่ 21 ชีวิตยังมีหวัง22 บทที่ 22 แม้ผุพังยังมีอาจารย์23 บทที่ 23 จะพ้นผ่านต้องเปลี่ยนผัน24 บทที่ 24 นับวันรอต่อสงคราม25 บทที่ 25 พยายามสับขาหลอก26 บทที่ 26 จงเพียรบอกความตั้งใจ27 บทที่ 27 ฝันให้ไกลไปให้ถึง28 บทที่ 28 มุ่งมั่นจึงสำเร็จผล29 บทที่ 29 เข้าตาจนแต่ไม่เจียม30 บทที่ 30 เตรียมพร้อมแล้วในทุกสิ่ง31 บทที่ 31 เผชิญความจริงด้วยความทรนง32 บทที่ 32 ซื่อตรงต่อความรู้สึก33 บทที่ 33 ผนึกพลังกำจัดมาร34 บทที่ 34 ประสานรอยร้าวด้วยกาวใจ35 บทที่ 35 ก้าวต่อไปด้วยหัวใจมุ่งมั่น36 บทที่ 36 อย่าเย้ยหยันคนเย่อหยิ่ง37 บทที่ 37 หากใจนิ่งย่อมทิ้งทุกอย่าง38 บทที่ 38 ออกห่างจากการสังเกต39 บทที่ 39 เหตุแห่งภัยพิบัติเมืองฮวงเหลียง40 บทที่ 40 เสียงเรียกจากใต้พิภพ41 บทที่ 41 จุดจบของคุกใต้ดิน42 บทที่ 42 ดินแดนอลวลอลเวง43 บทที่ 43 ความเกรงกลัวกลับชนะ44 บทที่ 44 ลอบปะทะเงามืดมน45 บทที่ 45 คนย่อมคือคนวันยังค่ำ46 บทที่ 46 จำต้องรักษาตัว47 บทที่ 47 พลังชั่วต้องต้านด้วยพลังดี48 บทที่ 48 ยากลำบากยังมีคนช่วยเหลือ49 บทที่ 49 เพื่อแววตาคู่นั้น50 บทที่ 50 พลันหมากที่วางไว้ก็พลิกกระดาน