เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียง จวนนายอำเภอซ่ง

สี่หนีไป ทว่าทุกคนก็มิอาจตัดใจทอดทิ้งนางไว้เพียงลำพัง แต่ก็ไม่คิดเป็นภาระให้เจียงห

งเจ้าปลอด

ยความพรางจับร่างของเ

่อนที่บนน่านฟ้าจะมีก

พวกเราต้อง

แน่นด้วยความโมโห ทั้งที่ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล

ัด

ดียว หากแต่ในจังหวะที่กำลังจะวิ่งหนีเจียงหว่านหนิงก็ทรุดลงกระอักเลือดออกมากองโต อู๋สือซว่านที

วใช่หรือไม่ว่า

งจังนัก ในใจห่วงใยสหาย

วยเป็นข้า

ด เพราะเมื่อครู่ถูกโทสะครอบงำนางจึ

แต่พวกเราไม่อาจชักช้าได้ ไม่เ

เจียงหว่านหนิงตอนนี้ไม่เหมาะกับการเคลื่อนย้ายเด

จ้าพอจะเดิน

ู่เสียน หากแต่นางเวลานี้ไม่เพียงไม่อา

ิดข้าจะอยู่ส

ยืนยังไม่ได้ จะเอาแร

ริมฝีปากบางแม้ในใจจะหวาดกลัว แต่นางก็

จะแบกท่านดีห

นนี้จะเอาแรงที่ไห

ยบอกพรางหยิกแก้มน

้นข้าแบ

เสื้อเอ่ยบอกก่อนจะนั่งลงข้างหน้าคนบาดเจ

เข้า ข้ายังไม่

ุณเจ้

ียงเบาแล้วโน้มตัวขึ้

งเงิน เจ้าห้ามเ

ของสหาย ความซาบซึ้งใจก่อน

่วปกป้องเจ้าจนบาดเจ็บ เ

องทองกันเล่า อยู่นิ่งๆ เจ้าพูดมาก

ซียนก็อดที่จะขบขันไม่ได้ หากแต่เดินมาได้ครึ่งลี้เสียงม้าก็ดังขึ้นที่

ามเดือนพบกันที่

หนิงเอาไว้ก็ไม่อาจทอดทิ้งนาง จำต้องออกแรงวิ่งอย่างทุลักทุ

ยลู่เสียนเห็นทุกคนวิ่งแยกไปกันแล้ว ก็เดินไปหยิบพุสัญญาณมาจากศพชายชุดดำคนหนึ่ง วิ่งเร็

่ดีเช่นพวกนางนับเป็นวา