เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียง จวนนายอำเภอซ่ง
สี่หนีไป ทว่าทุกคนก็มิอาจตัดใจทอดทิ้งนางไว้เพียงลำพัง แต่ก็ไม่คิดเป็นภาระให้เจียงห
งเจ้าปลอด
ยความพรางจับร่างของเ
่อนที่บนน่านฟ้าจะมีก
พวกเราต้อง
แน่นด้วยความโมโห ทั้งที่ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล
ัด
ดียว หากแต่ในจังหวะที่กำลังจะวิ่งหนีเจียงหว่านหนิงก็ทรุดลงกระอักเลือดออกมากองโต อู๋สือซว่านที
วใช่หรือไม่ว่า
งจังนัก ในใจห่วงใยสหาย
วยเป็นข้า
ด เพราะเมื่อครู่ถูกโทสะครอบงำนางจึ
แต่พวกเราไม่อาจชักช้าได้ ไม่เ
เจียงหว่านหนิงตอนนี้ไม่เหมาะกับการเคลื่อนย้ายเด
จ้าพอจะเดิน
ู่เสียน หากแต่นางเวลานี้ไม่เพียงไม่อา
ิดข้าจะอยู่ส
ยืนยังไม่ได้ จะเอาแร
ริมฝีปากบางแม้ในใจจะหวาดกลัว แต่นางก็
จะแบกท่านดีห
นนี้จะเอาแรงที่ไห
ยบอกพรางหยิกแก้มน
้นข้าแบ
เสื้อเอ่ยบอกก่อนจะนั่งลงข้างหน้าคนบาดเจ
เข้า ข้ายังไม่
ุณเจ้
ียงเบาแล้วโน้มตัวขึ้
งเงิน เจ้าห้ามเ
ของสหาย ความซาบซึ้งใจก่อน
่วปกป้องเจ้าจนบาดเจ็บ เ
องทองกันเล่า อยู่นิ่งๆ เจ้าพูดมาก
ซียนก็อดที่จะขบขันไม่ได้ หากแต่เดินมาได้ครึ่งลี้เสียงม้าก็ดังขึ้นที่
ามเดือนพบกันที่
หนิงเอาไว้ก็ไม่อาจทอดทิ้งนาง จำต้องออกแรงวิ่งอย่างทุลักทุ
ยลู่เสียนเห็นทุกคนวิ่งแยกไปกันแล้ว ก็เดินไปหยิบพุสัญญาณมาจากศพชายชุดดำคนหนึ่ง วิ่งเร็
่ดีเช่นพวกนางนับเป็นวา