ใครจะยอมให้คุณเป็นของคนอื่น

นจะยอมให้เฮียเ

อยู่ใกล้มือหนาก็ถูกคว้ามาเคาะกะโหลก

อยแม่คุณ เป

หาได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใดเพราะ

ฮียเป็นคนพูด

ก่อนยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโดยที่ครั้งนี้ไม่มีใครรั้

ขึ้น แขนเสื้อเชิ้ตถูกพับอยู่แถวข้อศอก มือข้างหนึ่งถือกระเป๋าสตางค์ไว้ สายตาถูกทิ้งไปที่โซฟากลางห้องที่มีร่างแ

างเป็นรอยยิ้ม “ออกมาม

้ว “นี่ห้อ

หล่ “ก็นึกว่

าเพ้อ

หลังค่อนขอดเสร็จจึงหมุนปลายเท้าไปทางหน

่องของปีศาจหรื

ารก้าวเท้าไว้เท

ยจะไป

เธอตกลงกับฉันแล้วว่าจะไม่ก

าก “เรื่อง

ม่สำคัญ สำคัญคือสัญ

นอยู่กับความสามารถของเธอเองที่จะใช้วิชามารมัดใจเขาได้ ซึ่งการที่ทำตามกฎและอยู่ไปวันๆ มันจะมีป

็นเจ้าสาวข

หน้าห้อง พินรีก็

ไล่ เธอ

เขาจะไล่ทางสายตา

์ก็พยายามไสหน้าตัวเองไปอยู่ใ

ความดุดัน ทั้งยังแสร้งปั้นเสี

ิเห

ยใจเฮือกใหญ่ เลิกพูดออกอ่าวออก

ตามน้ำได้หมดไม่มีสะดุด

น่อย ที่ว

่าเวลาไหนควรถอยและเวลาไหนควรบุก ดั

อิ่มเอมใจโดยไม่ต้องมีคำพูดใด เพราะเท่านี้ก็เกินที่วาดฝันไว้แล้ว เดิมทีพินรีหมดห

ี้เขาอยู

แค่นี

จนใจเ

ามาใช้บริการด้วย พินรีขยับตัวไปทางพี่ชายเพื่อน โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ถดกายหนีด้วยมีพื้นที่จำ

ด ต่างกับแววตาสุกใสของพินรีที่ทอประกายความสุขสมใจจนเกรงว่าความอิ่มเอมจะล้นทะลักออกมาจากสอง

ก็ตาม พินรีก็ขอแค่ได้อยู่ในสายของชายอันเป็นที่รัก เทียบ

งชั้นหนึ่ง ผู้คนทยอยเดินออกเ

านไหนเ

่ชายเพื่อนมุ่งหน้าไปนอกอาคาร โดยที่เธอต้อง

ขายาวก้าวอาดๆ ไปด้านหน้าอย่างไม่คิดจะ

กินร้

โดยที่ฝ่ายชายหยุดอยู่แถวประตูแล้วคว้าตะกร้ามาหนึ่งใบ พินรีก็ทำตามเหมือน Copycat ที่ไม่ว่

งกลิ่นนมฮอกไกโดลงตะกร้าตัวเองแล้วหันไปพยักหน้าถี่รั

าตามคำเชียร์ของพินรี ที่พอเห็นว่

ง “พิเปิดตู้เย็นดูแต่ไม่มีอะไรเ

เร็จรูป ที่แค่โยนใส่ไมโครเวฟก็อิ่มท้อง เขาชอบความสะดวกแบบนี้มากกว่าการพ

รับผิดชอบส่วนนี้นะคะ เฮียจะได้ไ

ชอบโซ

ิ้มแหย

คว้าอาหารไว้กลางอากาศแล้วหัน

นเรื่อง “งั้นพิกินด้วย พ

ราะพ่อและแม่ง่วนอยู่กับการขายของทั้งวัน ขายเสร็จก็ใช่ว่าพักได้ ยังต้องเตรียมของสำหรับขายในวันพรุ่งนี้เช้า พ่อแม่เธอตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเพื่อมา

่าพ่อแม่จะไม่เหนื่อยจนเกินไป แต่จะท

นก็นิ่งงันไปจนวสุยังผิดสัง

ืมหยิบกระเ

ไม่ได้หยิบอะไรติดมือมาสักอย่าง ทั้งกระเป๋าสตางค์ที่ตั

บ “ฉันเกลียดมุกนี

้องให้พิกลับขึ้นไปที่ห้องน่ะเหรอคะ” เจ้าของร่างกำยำเพีย

ปเอ

เดี๋ยวกลับห้องแล้วพ

อปฏิเสธ ก่อนติเตียน “เดี

ง ไหนก่อนหน้านี้เฮียยังถามพิว่ามีเงินใช้ห

ง “คนละกรณีกัน กล

่ใช่จะยืมเยอะยืมนาน

ล้วไปเอามาจ่ายเอง

ัวเองลงใกล้ๆ กับเขา ก่อนหมุนตัวเดินออกจากร้านสะ

็ไม่ทำให้เขาขาดสภาพคล่องทางการเงินแต่อย่างใด ที่หยิบๆ ไปมันจะสักเท่าไรเชียว ถึงสองร้อย

ึงได้เค็มยิ่งกว่าเกลือ ได้เป็นเมียเม