ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค 90

นี้ต้องไปมหาวิทยาลัยแต่เช้านะคะ

ที่สุรเดชจึงมองไปรอบๆ เขาถึงกับแปลกใจเพราะห้องที่เขานอนอยู่ ไม่ใช่ห้องของเขาเลยเพราะใหญ่มาก ห้องของเขาเล

สำรวจรอบห้องโดยไม่สนใจหญิงสาวที่เรียกคุณมิคกี้ เพราะไม่ใช่ตัวเขา สุรเดชเดินไปดูโทรทัศน์เครื่องใหญ่จอโค้ง เขาไม่แน่

ตื่นหรือยังคะส

พราะเขาเริ่มรำคาญเสียงหญิงสาวผ

ิตามาสมทบ เพราะด้วยความเป็นห่วงลูกจะเป็นอะ

ดก็กลัวจะปิดไว้ก็หวั่นเกรง ผู้คนอยู่ภายนอกห้องบุกเข้ามา ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี ประต

วันนี้ต้องไปเรียนแต่เช้านะ"คุญหญิงโส

ิ่งคุณหญิงโสภิตาเดินเข้าม

เปล่า ไปหาหมอไหม"คุณหญิงโสภิตาเดินเข้ามาจน

หาวิทยาลัย มีอะไรบอกแม่มาได้เลย"คุณ

เดชพูดออกมา เพราะแม่ของขายข

รัฐมนตรีเชียวนะ ลูกมิคกี้จำไม่ได้เหรอ หรือว่าลูกจะ...ไม่นะ แม่รับไม

รีบมาพยุุงร่างของคุณหญ

ย"คุณหญิงโสภิตาใช้มือจับที่หน้

งลงบนเตียงด้วยใบหน้าที่ซีดเชียว เขาสงสัยยัยคุณหญ

่ไม่ปกติ แม่...รักลูกนะ"คุณหญิงโสภิตาเริ่มน้ำตา

วที่ตลาดหล่มสัก พ่อผมขับรถเมล์สายพิษณุโลกห

ุณหญิงโสภิ

ะไร

ินีไปส่งพี่เจไดเรียนที่ สวิตเซอร์

ยเรื่องราวๆต่างๆมากเท่าไร

คุณหญิงโสภิตาถึงจะสับสนพฤติกรรมของลูกชาย แต่เธอก็จะ

ี่ไหน"สุรเ

าวิทยาลัยพิพ

ที่มหาวิทยาลั

พชรบูรณ์ แม่ส่งจะส่งลูกไปเรียนทำไมที่โน้น"คุณหญิง

าอยู่กรุงเทพได้อย่างไร

เข้มๆ ของคุณหญ

า"สุรเดชจ้องม

ห้แม่เรียกคนสวนมาแต่งตัวให้"คุณหญิงโสภิตาลุกขึ้นยืน

เดชเริ่มกลัวสายตาที

ลาครึ่งชั่วโมงแต่งตัวให้เ

ด้ เพราะพฤติกรรมของมิคกี้เมื่อครู่เหมือนคนความจำเสื่อม เธอร

มับด้วยความสัมสนอลหม่านจิตใจ เขาเดินไปทั่วห้องด้วยความกังวลใจอย่าง

ิดตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยพิพัฒนเมธา เขาจึงได้ความคิดทันที ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด โดยยอมไปเรียนตามที่คุณหญิงโสภิตาบอก สุรเดชจึงเข้าไปอาบน้ำเพื่อ

็ยอมป้าโสภิตา ไปมหาวิทยาล

ดบอมบอม แถมเอาคางเก

มพยายามแกะมือสุรเดชออก ซึ่งเขา

จแบตเตอรี่ทิ้งไว้ หลังจากนั้นบอมบอมก็เปิดเครื่องพร้อมเดินมาที่สุรเดช พอเป

เขาก็รับไว้แต่แล้วก็ต้องตกใจเพราะ

่ไหน แถมหน้าเหมือนกู

ุรเดช โดยเฉพาะการโทรเข้าออก และเพิ่มเพื่อนในไลน์ เฟสบุ๊ค ไอจี ติ๊กต๊อก แล

่เงยหน้ามองด้วยซ้ำ เพราะติดใจการเล่นยูทูบ บอมบอมมอง

ิหารอีกครั้ง เขาจึงหยุดฟังและดูตั้งแต่เริ่มต้น พอฟังไปซักห้านาทีเขา

เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์จากมือของสุรเดชที่กำไว้แน่น ช่วงแรกก็ดึงออกมาได้นิดหน่อย แต่เล้วมือนั้นก

อม"มิคกี้ที่กลับเข้า

วนเรามานี่"บอมบอ

ยกันเลย"มิคกี้ไม่ต่างก

งยุคมาสติฟั่นเฟือนขนา

าเดี่๋ยวนี้ใครอนุญาตให้เข้ามา ไม

ลูกคุณหญิงโสภิตาแค่วันเดียว เป็น

กับบอมบอม เขาจำได้ตอนบ่ายบอมบอมโดนรุ่

ยมาขอร้องให้ช่วย

านี่ทำไม"มิคกี้

เชิญช่วยหลือตัวเองต่อไปเถอะ"บ

มอย่างแรงจึงเซมากระทบที่หน้าอกแสนบึก

ก พร้อมผลักมิคกี้แต่ไม่เป็นผล ด้วยคว

ะไป

้วนี่" บอมบอมรีบหันหลังกลับ พร

่งลงบันได้เขาก็ตามลงไป เกือบประชิดตัวเหลือเพี

วตกบันได้ลงมาหัวแตกเรื่องใหญ่อีก"คุ

่งลงบันได้เดินลงช้าๆ ส่วนบอมบอมนั้นยังวิ่งลงม

หนูบอมบอม"คุณหญิงโสภิตา

ได้ไง"มิคกี้เดินเ

เป็นอะไร ตอนเช้าอีกคนตกเย็นก็เปลื่ยนไปอีกคน แม่ปวดหัว"คุณหญิ

ก็มาอยู่ที่่ห้องผม"มิคกี้เด

ณหญิงโสภิตา

่ยนไป ไม่ว่าจะการพูด การแสดงออ

ไปแล้ว ไม่รอกัน

บอมเป็นอ

บ เดี๋ยวผม

ถไปส่งนะ ไม่ต้องให้ใ

ปากอย่างง่ายดาย

็เรียกคนรับใช้ ให้ไปตามคนข

ี่เมตตาบอมบอม"บอมบอมยกมือไห

ิคกี้ก็เห

่เพื่อนผมแ เรียนห

หญิงโสภาเสีย

นมาใครก็เอาไม่อยู่ มิคกี้จึงเลือกที่จะเ

รื่องสุรเดชทันที เขาค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าสุรเดชน่าจะกลั

เขามีตัวตนหรือเปล่า เขาพยายามเปรียบเทีียบสุรเดชกับจ้อย ยิ่งคิดบอมบอมยิ่ง

ะคุยกับพี่เอก แต่เขาก็หาโทรศัพท์มือถือไม่เจอ บอมบอมจึงคิดได

่อน ในเฟสกับมิคกี้เมื่อตอนเย็น เขาจึ

อโชว์มัดกล้า จากการเล่นเวทและกีฬา เขาก็ไม่อยากดูเท่าไรหรอก แต่ยิ่งดูยิ่ง

ทั

อมบอมจึงปล่อยไว้พักหนึ่งก็ไม่ม

ห้องนาย เอามาให้ด

ต้องมีข้อ

อะ

ป็นเจ้านา

วามจริงบอมบอมไม่ต้องยอมก็ได้ แค่บอกคุณหญิงโสภิตาแค่นั้น อย่าง

ซ็นเจอร์ทันที เพราะก็ดึกพอสมควร เขากล

ือยังคร

ีอะไรหร

ีอะไรมาก

ว่

ี่มหาวิทยาลัยอิงฟ้า

ามท

่รหัสแล้ว ก็เลยอยา

มี

ัสอาเอกน

ีรหัสได้สองวันมั้ง จ้อยก็โดนไล

ออะไร

้อย

อ๋

กลับไปแก้ไขสถานการณ์นี้ แต่ไม่รู้จะไปอย