อุ้มรัก ณ ริมใจ

ำลังนึกถึงต้นไม้ที่ขนไปวางไว้ริมสวนผัก ไม่รู้ว่าใครจะนำมันไปปลูก

ยังหลังบ้าน แต่กลับพบว่าที่ตรงนั้นว่างเปล่า ต้นไม

วังจะถามใครสักคน ซึ่งเป็นจังหวะท

เมื่อวานหนูช่วยลุงนวยขนไปวางไว้ แต่ตอนนี้มันหาย

่ไหม ใครเขาปลูกกลางแจ้งกันล่

ยายทำไหวได้ยังไง คุณยายน่าจะรอให้หนูกลับ

์ จนคนที่เดินมาใกล้แล้วไ

น ต้นไม้ฉันซื้อมาเอง ฉันจะลงก

ได้ส่อแววว่าจริงจัง หากติดอารมณ์ขันเสียด้วยซ้ำ แต่หล่อนก็รู้สึกก

้พอเรียนเสร็จ หนูก็รีบกลับมาบ้

้ว แต่ถ้าเธออยากจะทำด้วย ก็ช่วยขนก

ม่รู้ หล่อนกำลังงุนงง เพราะคนพูดไม่ได

หลังไ

องลูกช

ปล่อยให้คนรับคำสั่งยืนกะพริบตาอยู่ที่เดิม...คำต

ม บ้านที่มีหลังคาสีน้ำ

งที่พริมาพักอาศัย แต่เนื่องจากบ้านทั้งสองหลังมีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง ดังนั้น

ลังยังไม่ทำทางเชื่อม เดี๋ยวลุงจะหารถเข็นช่วยเราขนต้นไม้ไปให้ แต่เราต้องเอาก

เหรอ หนูก็เข้าไปเ

งให้แพงทำนี่นา อีกอย่าง...

ะเข้าไปในบ้านหล

ของเราสิ เขาถือกุญแ

แจจากน้าพิมพ์ก่อน แล้วลุงก็อย่า

ังนั้นด้วยกันไม่ได้ก็ไม่เป็น ขอเพียงยืนรอหล่อนอยู่ตรงหน้าประตูรั้วบ้านก็พอ...แ

ข้มเกือบดำซึ่งมีกำแพงติดกับบ้านข

กันในบ้าน ตรงพื้นที่ใกล้กับห้

านก็พอ พรุ่งนี้แม่บ้านมาท

านด้วยหรือคะ หนูคิดว

น เขาเป็นคนงานที่บ้านของเพื่อนคุณนิค บ้านหลังที่อยู่ถัดไป

านก็มีเหลือเฟือ พริมาเองก็ไม่ค่อยมีงานให้ทำเป็นชิ้นเป็นอัน มีเพียงวันหยุดเท่านั

มาส่งถึงหน้าประตูรั้วเข้ามาวางในบ้านจนครบแล้ว เด็กสาวกวาดสา

น่าอย

ยายามมองตามผนังบ้าน หวังจะเห็นรูปถ่ายของเจ้าของบ้านตามที่เคยเห็นในฉากละคร...บ้านของคนรวยมักจะมีภาพถ่ายขนาดใหญ่ติดตามผนัง อย

รือยัง เขามีคร

ยของคุณยายแต่งงานแล้ว เขาก็น่าจะมีลูกด้วย ซึ

ุณทับทิมก็เป็นผู้หญิงที่สวยเนี้ยบทั้งตัว คุณนิคก็คงไม่แพ้กัน ได้ยินคุณย

นึกดีใจหากคุณยายมีลูกหลานหลายคน ไม่ใช่

คิดว่าตนอยู่ในบ้านหลังนี้นานแล้ว หากหาง

อบรูปขึ้นมาดู ภายในบ้านมีแสงสลัว เพราะหล่อนไม่ไ

ี ในภาพนี้มีผู้หญิงวัยเริ่มสาวซึ่งมีเค้าหน้าของคุณทับทิมอย่างชัดเจน และยัง

เทศนี่นา...ตึกเรียนข้างหลังก็ไม่ใช่โรงเรี

าด้วยอยากรู้ว่าหน้าตาของเขาเป็นอย่างไร ซึ่งไม่ผิดจากที่

ุณทับทิม จนถึงคุณหนูวาตะกับมาวิน แล

นกวาดสายตามองกรอบรูปที่วางซ้อนบนโต๊ะทีละชิ้น กระทั่งเจอชิ้นที่หมายตา เด็กสาวรีบคว้ามั

ำเร็จ กรอบรูปชิ้นนั้นอยู่ในมือของหล่อนแล้ว ทว่าเสี้ยววินาทีถ

ค

ตกกระทบพื้นแทน พริมาค่อยๆ หยิบมันขึ้นมา...มันไม

ไงด

อนรน หล่อนหันรีหันขวาง วูบหน

ทิ้งด

้มละมุนละไมของเขาเข้ากันดีกับแสงแดดอ่อนๆ ที่สาดเข้ามา...หล่อนนึกถึงรูปถ่ายของย่าที่เก็บไว้ในโท

จะตัดสินใจหย่อนมันลงไปในถุงพลาสติกท