ดอกไม้ที่ปลายฝน

อนมาที่น

พักที่อยู่เบื้องหน้า แสงไฟรอบๆ บ้านส่อง

พักที

ผู้หญิงที่ลงมาจากรถกระบะสองตอน พวกเขาทักทายเหมือนรู้จักกัน จากน

ทร์แล้วกลับไปยังรถของพวกเขา ในขณะที่กวินทร์เดินตรงไปยังตัวบ้าน...หญิงสา

ค่ะ ช่วยไปส่งฉันที่ท่ารถได้

อสะดุ้งและชักมือกลับอย่างไว จนน

แล้วคุณมากับคุ

ที่นี่ ฉันต้องกลับบ้าน คุณช่วยพาฉัน

ายที่นั่งประจำเก้าอี้คนขับ จากสายตาของผู้ชาย

ค่ะ ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณต้อง

กว่ากวินทร์คิดอย่างไรที่หล่อนทำเช่นนี้ ขอให้เขาไม่ส

ค่หล่อนพูดจบลง เสียงจากด้านหลังก็ดัง

รกันหร

องหล่อน เขามาตั้งแต่เมื่อไร

า มันไม่ต่างกับตอนที่อยู่ตรงชั้นจอดรถของตึกสำนักงาน

าคล้ายกำลังโล่งใจที่ไม่ต้องยุ่งเรื่องของใคร

เดี๋ยวผมจัดการเอง ไม่รบกวนพี่ทั้งสองคนแล้วครับ เ

ะจกหน้าต่างรถจะปิดลง จากนั้นร

าที่กุมข้อมือของหล่อนไว้หลวมๆ ทำให้ร

าบ้า

หญิงสาวก็ก้าวตามอย่างว่าง่าย ทั้งที่ในใจร้องบอก

หมือนหุ่นยนต์ คำพูดของเขาเมื่อสั

ยนะครับ พอดีเมียผมกำลัง

ด้หน้าตาเฉย คนแบบไหนกันที่บังคั

ี้หน่

หน้าปฏิเสธ แล้วเบี่ยงตัวหนีไปทางอื่น...เห็นชัดแล้วว่าการพูดจาดีๆ และพยายามยกเห

เชียว วิสกี้ช่วยคุณได้ อย่า

ค่แดกดัน แต่นลินีก็เลือกใช้วิธีนิ่

ไม่กลับบ้าน เผื่อเขาจะเป็นห่วงคุณ คนแก่ขนาดนี้

่านไปได้ ทั้งที่ตั้งใจจะนิ่งเงียบอยู่แล้วเชียว โดยเฉพาะคำพูดนั้น

ที่มีเมตตา ฉันรู้ว่าคุณตั้งใจว่ากระทบฉันกับคุณตา แต่ฉันขอบอกไว้

ไม่ได้เป็นเ

่นั้นว่าหล่อนเป็นเมียของเขา แต่พอเวลานี้ เขากลับยัดเยียด

่ใช