ดอกไม้ที่ปลายฝน

ผิดชอบชั่วดีของผู้ชายร้ายกาจคนนี้ได้ แต่ดูเหมือ

ำไม่ทำให้เขาหัวใจวาย อย่างน้อยเขาก็

ุณคงไม่รู้ตัว...นลินีสวนทันควัน แต่ทุกถ

่าง หากเมื่อลำแขนแข็งแรงพาดไปบนพนักโซ

ลัวผม

งฉันไม่ควรอยู่ที่นี่ด้วย

ายุเท

แถมยังอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ความอึดอัดใจก็โ

ือนเด็กไฮ

ยายาม หล่อนเรียนรู้ได้ในเวลาสั้นๆ ว่าอย่าต่อกรกับเขา ไม่

ล่อนได้ยินเขาสบถ พร้อมกับดึงโทรศัพท์มือถือออกมา

ดีครั

รากำลังจะไปต่อที่นั่น โหน่งบอกให้แ

ับ ตอนนี้ผมอย

นได้ยังไง ตอนหัวค่ำโหน่งบอกว่าว

นกี่ทุ่มแ

ั่งข้างๆ สัมผัสได้...มันต่างกับตอนที่เขาหัวเราะขำหล่อน ตอนนั้นนลินีรู

ามเปิ่นของตัวเอง ก่อนเธอจะบอก

ี่ทำให้นลินีรู้เพิ่มเติมนั่นก็คือแม้เขาจากเมืองไท

ู่กลับไม่ลงรอยกัน หล่อนจึงเข้าใจว่ากวินทร์มาอยู่เมืองไทยแบบตัวคนเดียว หล่อนเห็นใจเ

ตัวก็หันไปมองเขา แล้วจึงเห็นว่

นทร์พูดคล้ายหวังดี แต่นลินีไม่เชื่อใจเขาแล้ว “ผมไม่คิดว่าคุณกลับบ้านดึ

ร็ว พวกเขาคงไม่รู้ว

์ประหลาดใจ หญิงสาวก็สงสัยเขาเหมือนกัน ก่อนที่หล่อนจะถึ

อ ถึงตอนนี้หล่อนได้แต่เงียบ...เงียบเพราะหล่อนเองก็ไม่อย

ขาสบา

สบา

งคุณแต่งง

แต่หล่อนกลับตอบตะกุกตะกัก แ

ม เขาเป็นพี่เขยในอุดมคต

ตัวของพวกเขา และอีกอย่าง เรื่องน

่าผมเสื

่รู้อีกเช่นกัน เมื่อฟังจากคำพูดคำจาของกวินทร์ คนส่วนใหญ่คงไม่รู้เขาจากเมืองไทยไปเ

ชนขอบโซฟาอีกด้าน เมื่อชายหนุ่มหันมาท

้านเจ้าสัว ทั้งที่คนในครอบครัวของค

ะงัก หล่อนไม่มั่นใจว่าเขาตั้งใ

คุณตา มันไม่แปลกอะไรนี่คะ คนใกล้ชิดของคุ

องว่าเป็นคนใกล้ชิ

่อนไม่ตั้งใจให้เขามองหล่อนว่าเป็นคนอย่างนั้น แต่นั่นแหล

ฉันรับผิดชอบแค่งาน

ปลอมลายเซ็นเมื่อยี่สิบปีก่อน คราวนั้นเขายังเสียลูกสาวเพราะความเข้าใจผิดอีกด้วย ต่อจากนั้นเขายังต้องส่งเสียคุณให้เรียนในโรงเรียนเอกชนดีๆ ต่อด้วยม

ต่พูดไม่ออกสักคำ แม้หล่อนไม่ได้มีส่วนในการกระทำของคนในครอบครัว

กวินทร์หรี่ตามองหล่อนเหมือนต้องการชำแหละให้หมดเปลือก นลินีก็รู้สึกคล้

เจ้ากรรมนายเวรของ