ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก

[ทาง

ามทำใจให้สงบเพื่อไม่ให้กลิ่นโอเมก้าของวินเตอร์มาควบคุม ส่วนฟรอสต์นั้นก็ไม่ได้ปล่

่ได้ปลดปล่อยไปครั้งหนึ่ง ตอนนี้อาการฮีทของวินเตอร์น่าจะอยู่ในการควบคุมอย่างสงบไปได้อีกสักพักและก่อนอาการฮีทจะพลุ่งพล่านขึ้นมา

กด้านที่ไม่ได้รับผลกระทบกับระเบิดทางจึงปิดโล่งและไม่มีปรสิตสัก

งตันข้างหลังที่มีเส้นทางที่สามารถพาพวกเขาออกไปข้างนอกได้ก่อนจะหันกลับมามองทางข้

สลดขณะเอ่ยขอโทษอย่างรู้

งเรียบ เขามองวินเตอร์เหมือนมองคนที่กำลัง

างฉันบ่นก็เพราะขี้เกียจเดินวนหาทางออกต่างหาก” สโน

ึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูกก่อนที่เขาจะอดไม่ได้ท

ไม่ได้ดึงแขนของวินเตอร์อ

สโนว์เอ่ยพลางพยายามดึงแขนของวินเตอร์ออกจากคอของเธอ แต่แรงข

ขาจะใกล้ชิดกันและแตะเนื้อต้องตัวกันเป็นปกติ แต่การหอมแก้มอย่างกะทันหันมันก็ทำ

ียที่มากผิดปกติของเขา เธอเลยใช้สันมือสับคอเขาไปทีหนึ่งอย่างหมดความอดทน จากนั้นฟรอสต์ก็ลากคอวินเตอ

้ว่ามีทางออกหรือไม่ แต่ก็โชคดีที่ระหว่างห้าวันมานี้พวกเขาไม่บนปรสิตสักตัว ทว่าเพื

จมูกดีมาก แม้ว่ากลิ่นฟีโรโมนจะเหลือน้อยนิดมันก็จะสามารถตามมาเจอตัวพวกเขาได้อย่างง่ายดาย เพราะอย่างนั้นเอง

อยู่ในอุโมงค์ที่มืดและคับแคบนี้มานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว! เธออยากออกไปส

าไปกกกอดสโนว์จากทางด้านหลังไม่ยอมผละและขณะเดียว

เขาไม่ได้ยารับงับฮีทหรือได้ร่วมรักกับอัลฟ่าสักครั้งอาการฮีทของเขาก็จะไม่ยอมหายไปประมาณสามถึงสี่วัน แต่เขาคลอเคลีย

ล่ไสส่งแมวยักษ์อย่างวินเตอร์อย่างไม่สนใจไ

ารฮีทน่าจะหายไปเอง” ฟรอสต์ตบบ่าปล

ทนแล้วกัน “ฟรอสต์ สโนว์จับฉันเหวี่ยงทิ้งเลยอะ

ูกแก้มอย่างจนใจ วิธีเดียวที่จะทำให้วินเต

ตอร์ สโนว์ก็ถือโอกาสสำรวจเส้นทางและพบว่าชั้นดินในอุโมงค์นี้เปลี่ยนไป นั่นหมายความว่าพวกเขาเข้าใก

ากฟรอสต์ชั่วคราวเพื่อตะโกนเสียงร่าเริง

ี่สักพักแล้วกัน” เมื่อแน่ใจแล้วว่าข้างหน้ามีทางออกแน่นอน พวกเข

ได้ไม่มีใครบางคนมาก่อกวนเธอระหว่างหลับอย่างห้าวันที่ผ่านมา แค่ห้าวันวินเตอร์ก็ดูดกินเนื้อเธอจ

ี่ดูแลวินเตอร์แทนเธอจะเป็นยังไงในวันพรุ่งนี้

อีกครั้งหลังจาก

งตัวเองให้กลับเข้าที่ แต่สโนว์ก็ตาไวพอที่จะเห็นว่าบนคอขาวเนียนของฟรอสต์ปรากฏรอยจูบสีแดงอยู่ หลังจากนั้นสโนว์ก็หัวเราะก๊ากออกมาทันที เธ

ให้ได้มากกว่านี้” ฟ

าขึ้นมาร้องประท้วงเผยให้เห็นแก้มข้างหนึ่งที่บ

ยาะเจ้าคนที่ปล่อยให้ตัวเองถูกราคะเข้าครอบงำจนไม่มี

รับมนุษย์ที่ผ่านการวิวัฒนาการมาแล้วแผลแค่นั้นมันน่าเป็นห่วงตรงไหนกัน? ไม่เกินชั่วโมง

งค์ที่มืดและแคบได้แล้วจิตใจของพวกเขาจึงสดใสขึ้นมาหน่อยและกระตือรือร้นในการเดินทางมากขึ้น และระหว่างนั้นก็โชคดีที่อาการฮี

นที่จะพาพวกเขาขึ้นไปข้างบน แต่แล้วก็ต้องผิดห

สโนว์เหมือนจะสติแตกไปเป็นคนแรก เดินทางมาตั้งหลายวันจนได้เจอความหว

?” วินเตอร์ก็กระวนกร

ทางที่อาจมีฝูงปรสิตรอต้อ

ย่แล้ว!” วินเตอร์

้นมาแล้ว “ตั้งสติหน่อย ดูแล้วดินตรงนี้เหมือนจะมีการถล่มลงมาหร

มองฟรอสต์ด้วยสายตาราวกับได้พบกับผู

ยู่ด้วย!” วินเตอร์ทำหน้าซ

น่ๆ!” สโนว์เข้ากอดฟรอสต์อีกคน อาหารที่

ความเอือมระอาอย่างมาก “พวกนา

ะเลย ซึ่งก็ด้วยความที่อยากออกไปแทบบ้าวินเตอร์และสโนว์ก็เลยขุดเจาะดินอย่างบ

่อสายตา หน้าตาของวินเตอร์

้อมใจกันยกขาถีบดินชั้นสุดท้ายจนมันพังลงมาในท

่าการใช้อุปก

่ปรากฏอยู่เบื้องหลังกำแพงมันไม่ใ

าจ้องมองมนุษย์ทั้งส

้อมใจกันหันหน้าไปหาฟรอสต์ด้วยสีหน้าที่สามารถอธิบายสถานก

งมันถึงพาพวกเขามาโผล่ที่รั

....

.... ได้เว