icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก

บทที่ 8 [8] [สิ่งมีชีวิตประหลาด]

จำนวนคำ:3020    |    อัปเดตเมื่อ:10/11/2024

งมีชีวิต

นเลยว่ารังของพวกปรสิ

ตามมาทันแล้ว!” สโนว์ตะโกนขณะเดียวกันก็ยิง

ตะโกนประท้วง “อีกอย่างฉันแบกพวกเธอทั้

ต์ได้เป็นกิโลเมตร เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์วิ่งหนีทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังวินเตอร์ก็เลยต้องแบ

ี่ยังไม่เจอทางออกพวกเขาก็จะถูกฝูงปรสิตรุมล้อมจนไร้ท

” วินเตอร์ตะ

ระสุนเต็มกระบอกออกมาและโยนปืนที่หมดกระสุนแล้วกลับเ

ยังทางที่ตัวเองเลือกทันทีแม้ว

ด้ใช้ปืนอานุภาพรุนแรงยิงกวาดล้างฝูงปรสิตที่ยืนขวางทางทั้งหมด วินเตอร์วิ่งไปยังเส้นทางที่

ในรังของพวกปรสิตมันซับซ้อนเหมือนรังมดไม่ว่าพวกเขาจะวิ่งไปทางไหนไม่เจอทางตันก็จะเจอฝู

ี้ ยิ่งเวลาผ่านไปพวกเขาก็ยิ่งหัวหมุนกับการถูกโจมตีไปทั่วทิศทางและเริ่มพลาดถูกโจมตีมากขึ้นเรื่อยๆ และพลาด

เมื่อเห็นมือที่ยาวผิดปกติของปรสิตคว้าขาของฟรอ

ตะโกนบอกฟรอสต์ด้วยสีหน้าจร

ีบ มันน่าหงุดหงิดมากที่เธอทำได้แค่มองดูฟรอสต์ถูกดึงหายไปต่อหน้าต่อตา

ดการพวกปรสิตจากระยะไกล ปรสิตจำนวนมากที่รอดพ้นจากกระสุนมาได้จึงสามารถเข้ามาใกล้เขาได้และเมื่อไม่มีวินเตอร์ที่คอยใช้โล่ป้องกันและจัดการพวกปร

่นกัน เขาจึงสามารถจัดการกับปรสิตที่สามารถเข้ามาใกล้เขาได้ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายเช่นกันเมื่อถูกรุม

ำในใจออกมาและหลังจากสบถจบคำเขาก็รู้สึกถึงขีดจำกัดของร่างกาย แม้ว่าจะเห็นการโจมตีแต่เขาก็ขยับ

ดีและรัวกระสุนปืนสังหารปรสิตตั๊กแตนตำข้าวก่อนที่จะมันจะสะบัดแขนเหวี

าไม่แน่ใจว่าเขามึนหัวเพราะเสียเลือดหรือเ

และรีบวิ่งหนีพวกปรสิตที่เหลือ เพราะสู้ไม่ไหวแล้วฟร

ก็เกลียดชังมันอย่างสุดซึ้งเพราะมันสามารถบินข้ามกำแพงที่มนุษย์สร้างขึ้นมาปกป้องตัวเองได้อย่างง่ายดาย บินข้ามไม่พอมันยังมาปล่อยตัวอ่อนปรสิต

มองหาปรสิตตามสัญชาตญาณโดยหวังจะยิงมันให้ร่วง แต่ไม่

นายอยู่

ื่อตามมาฟรอสต์ แต่ปรากฏว่าเพื่อนขอ

องของพวกมันแล้ว!” วินเตอร์

เตอร์คาดเดาแบบนั้นสโนว์ก็เหมือนสติแตกไปพร้อมกับวิ

ท้องโตผิดปกติและผ่าท้องของมันเพื่อควักไส้ควักพุงของมันออกมาดู แต่เมื่อไม่พบร่างของค

ามันมีบางอย่างที่ม

เปิดท้องของปรสิตและตะโกนเรียกฟรอสต์ไปพลางหวังว่าจะม

ลงลำไส้มันไปแ

ลำไส้พวก

ทางหนีอีกต่อไป พวกเขาเตรียมมีด

่บ้าไปแล้วของเขาด

ะ” ฟรอสต์ปาหินไป

ปแล้วสินะ!” วินเตอร์เอ่ยทักทายก

สิ!” สโนว์โวยวาย “แล

ที มันคือสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะเป็นก้อนขนสีขาว มีเขาเหมือนแกะ และมีปีก สโนว์นึกออกทันทีว่าม

ไหร่แต่เจ้านี่ก็น่าจะนำทางพาพวกเราออกไป

เคนก็ได้นะ!” ก้อนขนพ

โนว์และวินเตอร์ถ

กเขา ไม่มีเวลาให้พิจารณามากนักพวกเขาทั้งสามต้องวิ่งตามมันไปเพ

เป็นประกายในขณะวิ่งตามมันไป “มันกำลังช่วยพวกเราอยู่ใช่ไหม? งั้นก็หมายความว่ามันอยู่ฝ

าดนั่นกันดีกว่า หากมันมีท่าทีเป็นอันตรายกับพวกเธอเมื่อไหร่ พวกเธอก็พร้อมจัดการมัน แต่ตอนนี้พวกเธอจะลองทำตามที่มันบ

วเองว่าเคนพาพวกเขาออกมาจากรังของพวกปรสิตได้จริงๆ เพราะมันรู้เส

สงแดดเป็นเวลานานวินเตอร์ถึงกับยืนเหม่

กันได้แล้ว” เคนส่งเสี

้พลังสังหารฝูงปรสิตที่ตามหลังมาและม

องรังปรสิต! ถ้าเทียบกับอาคารของมนุษย์รังของปรสิตสูงมากกว่าร้อยชั้นเลยทีเดียว! ไม่อ

ลังฉัน

ละสำรวจขนาดร่างกายของมันที่มี

์ก็กลอกตามองบนรอบหนึ่งก่อนพูดว่า “ไม่ใช่ร่

มขยายใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นจนตั

ด้วยจากนั้นเคนที่กลายเป็นแกะยักษ์ไปแล้วก็รีบบินออกจากรังของพวกปรสิตทันที โชคดีที่ในร

จากนรกแห่งน

ดปล่อยความเครียดตลอดหลายวันที่ผ่านมาได้อย่างแท้จริง ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึก

านของฉันก่อน แล้วหลังจากน

มฟรอสต์ถึงยอมรับการช่วยเหลือจากสิ่งมีชีวิตประหลาดนี้อย่างง่ายดาย แต่ฟรอสต์ไม่ได

ได้กล่าวอะไรอีกและรอดูว่าเจ้าสิ่งท

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 [1] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]2 บทที่ 2 [2] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]3 บทที่ 3  [3] [พักผ่อนก่อนออกสำรวจ]4 บทที่ 4 [4] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]5 บทที่ 5 [5] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]6 บทที่ 6 [6] [เพศรอง]7 บทที่ 7  [7] [ทางออก]8 บทที่ 8 [8] [สิ่งมีชีวิตประหลาด]9 บทที่ 9 [9] [ต้นกำเนิดของปรสิต]10 บทที่ 10 [10] [บ่อน้ำพุร้อน]11 บทที่ 11 [11] [วันพักผ่อน]12 บทที่ 12 [12] [วันพักผ่อน]13 บทที่ 13 [13] [ฟรอสต์กับอาการฮีท]14 บทที่ 14 [14] [เดินทางท่องเที่ยว ]15 บทที่ 15 [15] [เจ้าชายจากโดมคีรัน]16 บทที่ 16 [16] [ความคิดของผู้คน]17 บทที่ 17 [17] [เส้นทางที่ต้องผ่าน]18 บทที่ 18 [18] [ทำงานนอกเวลา]19 บทที่ 19 [19] [ถูกล้อม]20 บทที่ 20 [20] [ผิดปกติ]21 บทที่ 21 [21] [เผาทำลายให้หมด]22 บทที่ 22 [22] [คนน่าสงสัย]23 บทที่ 23 [23] [บนรถไฟ]24 บทที่ 24 [24] [ปิดหลุม]25 บทที่ 25  [25] [ลักพาตัว] [จบ part 1]26 บทที่ 26 [26] เจรจา27 บทที่ 27 [27] [เจรจา]28 บทที่ 28 [28] [หนีดีกว่า]29 บทที่ 29 [29] [หลบหนี]30 บทที่ 30 [30] หิมะไม่ยอมละลาย31 บทที่ 31 [31] [ราชา]32 บทที่ 32 [32] [ผลของฟีโรโมน]33 บทที่ 33 [33] [ขั้นตอนสุดท้าย]34 บทที่ 34 [34] [มาถึงแล้ว]35 บทที่ 35 [35] [ภารกิจสำเร็จ]36 บทที่ 36 [36] [รวมตัวกันอีกครั้ง]