บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

้เจ้าตื่น หล

ม่รู้ว่าเรือนร้างที่เมืองฉางเป็นอย่างไรบ้าง เหมือนเคยรู้มาว่า

ลี่หงซวนได้รับตำแหน่งเจ้าเมืองถัง คนตระกูลหลี่ก็ขาย

วให้นาง และป้อนยาที่ต้มเอาไว้ก่อนหน้าตามไปด้วย ไข้ถึงลดลงในเวลาต่

น นางไม่ปวดศีรษะเหมือนเมื่อวานที่ผ่า

มเซิน(15.00-16.59)แล้ว จากนั้นรถม้า

ูเข้าเรือนเถอะขอรับ

กนั้นก็รีบจากไปในทันที ไม่มีคำสั่งใดจากตระก

่มีกุญแจ

งรีบหยิบกุญแจที่อยู่ในอกเสื้อออกมา

งไร ทำไมไขไม่ได้ เจ้ากุญแจบ้า

ผีสิงชัด ๆ เงียบวังเวงปานนี้ เรื

า ก่อนเดินเข้าไปดูแม่กุญแจใ

แจแล้วคิดในใจเล่น ๆ ว่า เปิดสิ ทันใดนั้นข้อม

๋อร์เจ้า

าเขย่านิดเดียวก็หลุดออกจาก

ต้องมีบางอย่างเกี่ยวกับกำไลบนข้อมื

แต่มีฝุ่นจับหนาเกินไป ต้นไม้รกร้างเต็ม

ฝุ่นเต็มไปหมด” เฉาซูหลิ่งเห

่านแม่เป็นล

กัน ขาโตมาใ

ั้นคงปัดกวา

่เป็

น นางหันไปทางมารดาแล้วจ้องน

้าหน้าตางดงาม ท่านพ่อจึงไม่ให้ข้าทำงานบ้าน

โลกใบนี้น่าขันยิ่งนัก ท่านตาท่า

ิด ว่าวันหนึ่ง

เป็นลูกข้าอยู่หรือไม่ เหตุใ

ระหว่างทางข้าป่วยหนักแทบตาย พอมาถึงบ้าน ได้แต่ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานสองนาน ท่านเอา

ามองมารดาอย

เข้าให้ พลันรู้ตัวว่านางมัว

่อนสักหนึ่งห้อง คืนนี้เจ้ากับข้านอนห้องเดียวกันไปก่อน ข้าไม่มีเรี่ยวแ

้ต้นไม้ ไม่รู้ป่านนี้คุณปู่ของเธอจะเป็นห่วงแค่ไหน

ุตั้งแต่เธอยังเด็ก จู่ ๆ เธอทะลุมิติที่นี่ ท่านต

ณจะออกจากร่าง ม

หลี่เมิ่งเหยามีอายุเพียงสิบสองปี ร่างกายผอมแห้งความสูงไม่มากนัก ไม่สาม

มาอยู่ในยุคโบราณเช่นนี้ จะสามารถทำอะไรได้บ้าง คิดแล้วช

มิ่งเห

างกะพริบอย

จ้าตื่น หลี

วกลายเป็นหมอกควันสีขาว ทอดกว้างออกไปไกลสุดลูกหูล

นเป็น

ราเคราขาวโพลน ท

าณคุ้มครองกำไลหย

หยกคืนรึไง เช่นนั้นก็เอาไปเถอะ แล

าดับสูญไปแล้ว เหลือเพียงดวงวิญ

็จำสิ่งใดไม่ได้อีกเลย ท่านบอกได้

าตายในทันที หากเจ้าไม่ได้สวมกำไลนี้ติดข้อมือไว้ คงได้เวียนว่ายไปอยู่ในปรโลกแล้ว แต่ข้าไม่

ดาไว้ก่อนหน้านี้ แต่พอได้ยินกับหู

น เพราะวันเวลาของข้าได้หมดสิ้นลงแล้ว นับจ

ไลแต่ข้าเป็นมนุษย์ จะไปมีค

งได้เลือกมนุษย์ธรรมดาเช่นเจ้า แทนที่จะเป็นดวง

ลัวอะไรเช่นนี้” นางยกกำไลบ

วันเวลา มานับหมื่นหมื่นปี มีท่านเซียนผู้หนึ่งได้เก็บกักความปรารถน

ก็บกักความปรารถนาของผู้คนเอาไ

ยามนอนหลับเท่านั้น มีเคล็ดวิชาอยู่ในนี้มากมาย เจ้าสามารถเลือกนำไปฝึกฝนได้ เมื่อจิตใจเจ้าหลอมรวมเป็นหนึ่ง

นตร์ ค่อย ๆ จางหายไป กระทั่งก

ของมารดาเขย่าปลุก ทำให้หลี่เมิ

เรื่องจ

แม่ หน

ิ้วขึ้นแตะใบหน

ร็จ เหนื่อยแทบตาย เจ้าเข้าไปนอนพักผ่อนด้านในก่อนเถอะ นี่ใกล้มืดค่ำ

หากออกไปซื้อของกินยามนี้ เกรง

อนกันเถอะ

ัน บางทีนางอาจต้องนอนหลับอีกหน เผ

จากบนกำแพง ตรงเข้าไปรายงานผู้เป็นนาย ที่อยู่ในห้

ามว่าอย

แล้ว เรือนด้านข้างว่างเปล่า ไร้คนอาศัยมาตลอด แต่วันนี้กลับไ

ายจะชิงทรัพย์ สามารถจั

พิ่งย้ายเข้ามาอยู่ คงจะเป็นคนตระกูลหลี่ เจ

คนแม่ลูกเองหรือ” คิ้

ขอ

าวไพร่ตาม

่มีข

มเข้มขึ้นเล็กน้อย เคาะนิ

งยังไร้คนติดตาม นับว่าเป็นการลงโทษเสียมากกว่า ทางที่ดีไม่ต้อ

น้อมรับคำสั่ง หมุนตัวกลับ