รุ้งเคียงตะวัน

่องขำขันให้ได้รับฟัง รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอนั้น มีอิทธิพลกับตะวันมากเหลือเกิน ไม่ว่าจะมองภาพนั้นครั้งใด เขาร

บใจตะวันมากนะที่มาส่งรุ้ง” เจ้าของรอยยิ้มสวยกล่าว

็มใจ” ตะวันตอบกลับ

เธอหันมาบอกคนขั

ุเหรอ?” เขาเอ่ยถามขณะท

จะชวนเกตุไ

ั้งใจจะไปหาเกตุเหมือนกัน” ห

ีกว่า ไม่อย

ต้องกลัวตะวันจะลำบากนะ แล้วไม่เป็นการกวนด้วย” น้ำเสีย

ยโมงก็แล้วกัน” ตะวันยิ้มร่าเม

งตะวันจะมารับนะ

แล้วเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ด้วยรอยยิ้ม วันนี้หัวใจของเขาอิ่มเอิบและมีความสุข ที่ได้รู้จักผู้หญิงน่าตาน่ารัก มีรอยยิ

ันนี้เป

รุ่

กน้อย พอขับรถไปถึงหน้าบ้านของหญิงสาวที่ตนจะมารับก็พบว่าเธอ

ันเอ่ยถามหทัยชนกหลังจากท

ียวเอง” เธอหันมาตอ

ห้ไปเจอกันที่ห้างเลย จะได้ไม่ต้องเทียวไปรับเกตุที่บ้าน” ตะว

าดีเหมือนกันจะตะวันจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวม

หน ขอเพียงผู้หญิงคนนั้นคือรุ้ง” เขาหันมาพูดกับสตรีที่นั่งอยู่เบาะ

ลังคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ว่า ตะวันต้องการจะจีบเธอ อาการเขินอายจึงเกิดขึ้น

ี้ ชวนพิสมัยยิ่งนัก ยิ่งมองยิ่งเพลิน

ียงใหม่ ตะวันคงไม่ต้องเสี

รืออุปสรรคของตะวันเลย ปัญหาของตะวันก็คือ รุ้งจะยอมให้ตะวันทำอย่างนั้

ให้คนที่ได้ฟังเกิดความขวยเขินอย่างหนัก หน้า

่ายชายก็สรรหาเรื่องมาพูดคุย รวมทั้งเรื่องขำขันมาเล่าสู่ให้ฝ่ายหญิงได้หัวเร

งจะปิดกั้นตัวเองเหมือนทุกครั้งที่มีผู้ชายมาติดพัน โดยการไม่พูดคุย เธอจะใช

เท่ากับผู้ชายที่ชื่อตะวัน คำพูดบ้านๆ แต่กลั่นออกมาจากใจ ส่งผลให้ประตูที่ปิดเริ่มแง้มทีละนิดโดยไม่รู้ตัว หรืออา

ินทางมาถึงจุดนัดพบ พอไปถึงก็พบว่

ัญญาณีเปิดฉากพูดทัน

ล้วนะเนี่ย” ตะวันไม่ได

ุ ตะวันก็รีบสุดๆ แล

ินข้าว วันนี้ตะวันมันเลี้ยงถล่มมันให้ตัวแบ

้อยู่แล้ว แต่สำหรับรุ้ง ตะวั

วยยิ้มเขิน หน้าแดงเถือก ห

ู่ตรงนี้นาน ๆ แข

ยังร้านค้าต่าง ๆ ที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า เพื่อเลือกซื้อของที่ตนเองต้อ

ที่เขาเต็ม

ของหทัยชนกร่วมสามชั่วโมง ความหิวก็มาเยือนกระเพาะของคนทั้งส

รพอหรือเปล่าถ้าไม่พอเ

ีตะวันคอยตักอาหารใส่จานให้อย่างต่อเนื่อง จนบางครั้งแทบจะป้อนให้เลยก็ว่าไ