รุ้งเคียงตะวัน

บข้าวให้ฉันเลย ตักให้แต่รุ้ง ดูสิว่าจานข้าวของรุ้ง

ไม่ใช่เหรอ?” คำพูดของตะวันยิ่งทำ

ตักเองก็ได้ไม่เห็น

กินต่อเถอะกับข้า

ปล่อยให้สาวอ้วนนั่งค้อนขวับ ตักอาหารใส่ปากประชดเพื่อน

หร่?” อัญญาณีถามขึ้นหลังจา

วูบทันที เขามีเวลาเห็นหน้าเธออีกแค่สองวันหรือนี่ ทำไมมันน้อยอ

เที่ยวที่กรุงเทพฯ ต่ออีกส

ที่ยวเมืองหลวงจนจะผุอยู่แล้ว” อัญญ

่อเฮียเดชกลับมาจากเมืองนอก รุ้งก

ินทางไปทำธุระต่างประเทศ ราวเดือนหน้าถึงจะกลับเมืองไ

ล่ะ เครื่องบินหรือว่

ทัวร์” อีก

ร์คนเดียวมันอันตร

ส่งรุ้งที่เชียงใหม่หรือไง?”

้งที่เชียงใหม่หรอก แต่จ

จบนสีหน้าเหมือนกันอีกด้วย ไม่คิดว

ถไปส่งรุ้งที่เชี

ไม่ใช่มีเพียงคนที่ถามเท่านั้น ยังมีหทัยชนกอีกคนที่ใจเต้นตุ้บๆ ไม

นาทีข้างหน้าจะเป็นยังไง คนขับรถจะหลับในหรือเปล่า ตะวันไปส่งน่ะดีแล้ว ไปเรื่อย ๆ ไ

นกันน่ะแหละ จะมั่นใจได้ยังไงว่าถ้าแกไปส่งรุ้ง แล้วรุ้ง

ถึงบ้านที่เชียงใหม่อย่างปลอดภัย ตะวันขับร

ีรู้ดีว่าตะวันเร่งทำคะแนนในการจีบหทัยชนก แต่ไม่คาดว่าจะรุก

ธอเดินทางขึ้นไปเชียงใหม่ และหลายครั้งที่ชายหลายคนที่ตามจีบเธอรู้เรื่องนี้ แต่ไม่มีใครอาสาไปส่งเธอถึ

่งฉันมั้ยไอ้ตะวัน?” สาวอ้วนถามประชด หมั่นไส้ความ

ก่อนเถอะแล้วตะวันจะไปส่ง แต่คิดว่าคงไม่ได้ไปหรอก ห่วงซะขนาดนั

น รุ้งไปเองก็ได้ ตั้งแต่นั่

ถึงเชียงใหม่ เพราะเขาคนนั้นต้องขับรถกลับกรุงเทพฯ ตามลำพ

ื่อรุ้ง นะให้ตะวันไปส่งรุ้งนะ อย่าให้ความตั้งใจของตะวันเป

าเว้าวอนให้อีกด้วย หทัยชนกได้ยินถ้อยคำและได้เห็นสีหน้าของตะวันแล้วใจอ่อน

าถามว่าไว้ใจมันได้หรือเปล่า ตอบตรงนี้เลยว่าได้”

่ว่าไว้ใจตะวันได้หรือไม่ได้ มันขึ้นอยู่ที่ว่าความต้องการให้เข

ี่เชียงใหม่นะ” ตะวันอ้อนต่อ

มันไกลนะไม่ใช่ใกล้ ๆ

งใหม่เอง นะรุ้งนะ

ครมายุ่งยากกับการเดินทางกลับของตนเอง อยากจะค้านแต

ไปส่งนะ” หนุ่มจอมต

งให้ตะวันไ

รไม่ทราบได้ อาจเป็นเพราะดวงตาขอร้องคู่นั้นที่ส่งมาให้เ

ดี หัวใจของเขาอิ่มเอิบขึ้นมาทันทีทันใดหลังจา

งเย็นได้มั้ย ตะวันขอแคลียร์งานก่อน

ุ้งก็กลับรถเที

ี่โมงเย็นวันมะรืน ตะว

หทัยชน

็กินข้าวต่อ ต้มยำ ต

รื่องนี้เปิดปากพูด เมื่อเห็นว่าทั้งสอง