รุ้งเคียงตะวัน

มาส่งรุ้ง” เธอกล่าวด้วยร

ตะวันเต็มใจ” ชายหนุ่มโต

น หลับสักตื่นแล้วเย็นๆ ค่อยกลับกรุงเทพฯ จะได

วร์ที่เธอเคยใช้บริการ แต่ตะวันก็เน้นความปลอดภัยมากกว่าเรื่องเวลา ซึ่งข้อนี้เธอเองก็รู้ดีและเห็นด้วย แน่นอนที่ว่าร่างกายของเขาต

อยู่เที่ยวก็กระไรอยู่ จริงมั้ยรุ้ง?” เขาพูดอย่างมีแผนใน

่าแต่ตะวันจะไป

้งอยู่ที่นี่ย่อมรู้ดีว่าที่เที่ยวที่น่าสน

้อมสรรพ จองห้องพักไว้ล่วงหน้าก่อนการเดินทางหนึ่งวัน จากนั้นก็บอ

จะไม่ได้เรื

ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ในจังหวัดเชียงใหม่และอาจจะไปย่ำเยือนยังจังหวัดใกล้เคี

ดไนท์พลาซ่า” เขาบอกสถานที่แรกที่ต้องการ

้าโมงเย็นเจอกันที่นี่นะ”

อกันห้า

ลงจากรถพร้อม ๆ กัน หญิงสาวไปยืนรออยู่หน้าบ้าน ส่วนตะวันไปหยิบกระ

ช้าที่นี่รถเยอะ” หทัยชน

ลียนหญิงสาวที่ยิ้มเขิน “ตะวันไป

าบ้านหลังงามของเธอ มุ่งตรงไปยังโรงแรมที่เขาจองเอาไว้ล่วงหน้าอย่างมีความสุข ไม่รู้จ

นดินที่แห้งแล้ง ประตูหัวใจตอนนี้แย้มบานมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว รู้เพียงว่ายามที่อยู่ใกล้ชายคนนี้เธอจะรู้สึกอบ

ี่จะตอบคำถามท

นวันเ

จอดเทียบหน้าบ้านก็พบว่าคนที่เขานัดหมายยังไม่ออกมา เขาจึงก้าวลงจ

า?” สาวใช้ค

รุ้ง”

ำลังอาบน้

ที่บทสนทนาระหว่างตะวันกับสาวใช้จะเกิดขึ้น

กษณะท่าทางคล้ายกับจีน ชายอายุประมาณห้าสิบห้าปี เดินมายั

งเจ้า” บัวเผื่อน

ศักดิ์ชัยบิดาของหทัยช

ใคร ดูจากท่าทางเคารพนบนอบของสาวใช้ทำให้เขาคาดการณ์ว่า น่าจะเป็นหนึ่งในเจ้านายของบ้านหลังนี

ะวันตั้งแต่หัวจรดเท้า เน้นมองอยู่นานตรงใบหน้าของต

ักล่ะ เพื่อนของรุ้ง

ทุกคน แต่ชายหนุ่มรูปร่างดีตรงหน้านี้ เขากลับไม่รู้จัก

้ไม่กี่วันครับ ผมเป็นเพื่อนสนิทของเกตุน่ะครับ เจอรุ้งใ

ศักดิ์ชัยทำเสียงรับรู้ “แล้วมาห

งใหม่น่ะครับ เย็นนี้ก็เลยนัดกันไว้ว่าจ

แต่เมื่อไหร่?” ศ

ช้าครับ มาพร

ยความสงสัย มาพร้อมกับลูกสาวของเขาอย่างนั้นหรือ มั