เงากลางทรวง

ดคิดว่ากลิ่นจันทร์ยังคงเหมือนเดิม เธอไม่ได้ทำตัวเหลวไหลอย่างที่คิดเลย เสียงน้ำในครัวทำให้ส

ือนผมนุ่มถูกสูดกลิ่นหอมทันที เขาไม่เคยไม่รักเธอเลย ยังเฝ้าคิ

ียงแผ่ว หัวใจเต้นหนัก ไม่เข้

่เหรอ ผมตื่นมาไม่เจอเลยรีบลงมาหา” เขาต

รื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาพาให้ขวยเขิน ไม่

งกายหนี แล้วหยิบถ้วยมาตักข้าวต้มปลาใส่ไว้ เดินนำมายังห้องรับ

นจันทร์มือสั่นเทา ประหม่ากับท่าทางที่เขาแสดงออกมา ค่ำคืนเดียวทำให้คิมหันต์เปลี่ยนไปได้ข

ง ภาพในตอนนี้ทำเอาคนตัวเล็กวาดฝัน หากคิมหันต์เป็นคนที่เธอหวังฝากชีวิตไว้ตลอดไป คงมีความสุ

สึกบางอย่างตีตื้นขึ้นมา ดวงตาเรียวคมหลุบมองถ้วยข้า

“ขอบคุณเรื่อ

นอก รอยยิ้มอันแสนชวนคิดถึง ไม่ได้เห็นมันมานาน

องเมื

พยายามกลบเกลื่อนแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับรื้อฟื้น เธอรู้สึกกระ

ต้อง...พะ...พูดถึงมันก็ได้ค่ะ” เสียง

ความคิด เลยอมยิ้มแล

ทำงานก่อน คืนนี้จะมาหา” พูดจบร่างสูงลุกยืน

ามอง แล้วรีบหล

ตอบขณะหลุบตามอง

วยความยินดี เมื่อก่อนหน้านี้ทางบริษัทติดต่อให้เธอมารับฟังหน้าที่การเป็นเลขา ในหัวใจกำลังลิงโลดที่ตนได้ง

กอังกฤษ มาถึงชั้นเป้าหมาย ร่างบางหยุดยืนหน้าห้องทำงาน สูดหายใจเข้าปอดเพื่

นจันทร์ใ

ช่

ยแล้วกัน เริ่มงานเลยได้ไหมพี่อยากให้น้องเป

ทบไม่ทัน แต่คงไม่ปฏิเสธเพ

อมเริ่มงาน” หญ

ี่ชื่อมัลลิการ์นะ

พี่ม

้พี่เรียก

ิ่นเฉยๆ

่าตัวเองเข้ามาทำงานในหน้

ขาค

น่ะใช่ แต่รู้ไหมว่าเป็

่นจันทร์ร้องเมื

็กใหม่ ทำเอามัล

ที่ไหน” เธอก้มหน้าใกล้พนักงานใหม่แล้

กลับหวาดหวั่นพิกล เกรงตัวเอง

นประธานก่อนนะ แล้วค่

หม แล้วเธอจะผ่านงานหรือเปล่านะ ในหัวสมองครุ่นคิดตลอดเวลาที่เดิน