นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

นที่สี่สิบ ณ

งหมู่บ้านลู่ซานที่ห่างจากเมืองหลวงราวห้าส

ือสังหารที่แฝงกายเข้ามายังมีสองคนที่เป็นหัว

บคนร้ายได้ก็สั่งให้คนพวกนั้นคุกเข่าต่อหน้าซ

อยู่

บแก่เขา น้ำเสียงข

ว่านางอ

อสังหารกล

่งนักก็

ะห่างจึงทำให้น้ำลายน้ำไม่กระทบผิวของซีเฉิน ทว

งเหล็กเขี่ยไฟที่ถูกเผาจนร้อนทิ่มเข้าไปในปากของคนผู้นั้นจน

ด้วยซ้ำ เพราะความทรมานแสนส

้างเห็นเช่นนั้นก็ร

ว้ชีวิต ท่านอ๋

สีแดงที่กำลังลุกโชติช่วงด้วยเป

อยู่

่อ้อมค้อมอีก ทว่าเสี

นางหลบอยู่ในกระท่

ด

หล่าหลงองครักษ์ของเขาก

กลางหุบ

ลังจากที่เขาพาอนุคนโปรดไปดื่มกินที่เหลาสุ

ับพบว่าเป็นนางที่วางยาพิษเขาแล

ันเสียก่อน มือสังหารที่จื่ออินอนุคนงามของเขาสั่งมา

ซาน สาเหตุที่นางต้องการสังหารซีเฉินนั้นเพราะนางมีใ

ทั้งหมดนี้ล้วนทำเพราะด้วยความลุ่มหลงในรัก ทว่าตนเองกลับถู

่ยซึ่งเป็นนักเขียนได้เขี

องของหยางโจวซือ นางเขียนอนุจื่ออินขึ้นมาเพื่อที่จะกร

ป็นตัวประกอบที่ออก

จนถึงตอนจบแล้วนั่นก็คือหยางโจวซือฆ่าซีเฉ

ที่อนุจื่อวางยาพิษซีเฉินแล้วหลบหนีกระทั่งตัวเองถูกพิษจนตายนั้น จ

งบนสมุดเขียนนิยายของตัวเอง ยังไม่ทันได้เขียนต้นฉบับลงคอมพิวเตอร์ด้วยซ้ำ และเมื่อนางฟื้

ปากกาติดมือมาด้วยและก่อนที่นางจะหมดสติไปนางก็ได้ซ่อนสมุดเอาไ

พราะก่อนที่นางจะสลบไปซีเฉินก็ติดตามนางพบ เขาสังหารค