นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

จากพ่อบ้านโจวเรื่องที่เกิดขึ้น ซีเฉินมีส

้าออกไ

ือเพียงพ่อบ้านโจวกับเขาสองคนเพียงลำพ

นุของข้าไม่ได้รับอาหารจนต้องไปขออ

ะเลย กว่าข้อน้อยจะทราบเรื่องก็เกิดเรื่องแล้วพ่ะย่ะค่ะ บ

ปล่อยให้คนของพระชายาทำเรื่องเช่นนี้โดยที่เจ้าไม่ร

องพ่ะย่ะค่ะ ทำให้อน

ก็เริ่มตบหน้าตัวเองไปหลายครั้

จ้าน้

พ่อบ้านโจวอย่างแรงกระทั่งเลือดกบปาก ใบหน้าบวมเป่ง

หลายครั้งจนใบหน้าของพ่อบ้านโจวบวมเป่งเลือดไหลออกม

ียงราบเรียบ ราวกับว่าเรื่องตบหน้าพ่อบ้านโจวเ

วใช้นาง

อกจากมุมปาก จากนั้นจ

ายวัน บ่าวคิดจะลงมือสั่งสอนแต่นางเป็นคนของพระชายารั่วหนิงเ

ำเสียงที่ไม่ชัดเจนนักเพราะปากของเขากำลังบวมเป่งกระทั่งตัวเขา

อยู่เบื้อ

นคำสั่งพระช

ส่งเสี

ะต้องคนของข้านางยังกล้าล้ำเส้นหรือ น

ห้จัดการอย่า

ทำอย่างไรเล่า ยังจะเลี้ยงดูเอาไว้ได้

ะย่

ท่าทาง

าอนุจื่อแป

นโจวพย

าวกับไม่ใช่อ

็มองออ

่ะย่ะค่ะ หรือว่านางจะถูกพ

านโจวประสานมือคารวะแล้วหมุนกายออกไปจัดการตา

ายจากนั้นก็ให้คนลากออกไปทิ้งเอาไว้ที่หอนางโลมเพราะเขาตัด

ัวที่จะทำให้อนุจื่อได้รับความลำบากใจเพราะเกรงจะ

พบ นางก็มาหาเขาด้วยท่าทางส

ะกลัวเขาแค่ไหน จื่อเม่ยก็พยายามไม่แสดงอ

ดข่ม นางคลอดเขาออกมาด้วยปลายปากกาจะเสี

มีทางเ

ไม่อยู่ เจ้าได้ร

นั้นทำไมรู้สึ

ยิ้

รโดนแล้วไ

หึ ออกมา จากนั้

่ฝ่าบาทพระราชทานมาให้ด้วยสีหน้าราบเรียบ เขาคงดื่มมาได้สัก

งเขา ท่าทางของเขาแม้จะดูปกติแต่ดวงตาที่

็งมาก เหล้านี้

าวเนียน ริมฝีปากแดงระเรื่อแม้ไม่ได้แต้มชาดและดูเหมือนว่านางไม่ได้แต่งแต้มเ

านั่งบนตักของเขา ซีเฉินก้มลงมาดูดลำคอของนางแล

อมให้เขากกกอดจากนั้นก็เ

่บนกลีบปากของนางแต่เขากลั

จ้าก็ยังก่อเร

เม่ย

นหนึ่ง ยังอยากจะตีนายข

าตัว

นโบยนางไม่รู้เป็นตายแล้วยังลากไปทิ้งหน้าจวน ข้าไม่คิดว่าท่านจะสนใ

เขากัดปากของนางเบา ๆ มือลูบไปตาม

คารพเจ้านาย ข้าย่อมต้องลงโทษไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง เจ

้องคอของเขาพร้อมทั้

นเรื่องที่ท่านทำก่อนก็เลยคิดว่า อืม ท่านก็มีคุณธรรมเหมือนกันจ

งการลงมือทำร้ายคนนัก กลาย

่ยเอ่ย

ยศท่านตายไปแล้ว ต่อไปก็เลิกรังแกข้าไ

ค่นค

ไม่ใช่นางแล้ว

วางยาพิษคิดลอบฆ่

ามาพูดเ

อาใจท่านกัน ข้าแค

มผิดถึงกล้าแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ข้าบอ

ั้นจึงรินเหล้าให้เข

เพราะพิษนั่น วิญญาณเทพข้ามาสวมแทน ท่านเห็นหรือไม่ว่าร่าง

ขารู้ว่านางคือเทพเซียนที่มาเกิดใหม่

ม่หยุดเพ

แล้ว นางส่งเหล้าให้ถึง

ื่มเถิดข้าป

แต่โดยดี สายตายังจับจ้อ

ออินคนเดิมอย่างแน่นอน ท่าทางนี้ สายตาคู่นี้ ก

ก็เหมือนจะเมาแล้ว เขาจ้องหน้าจื่อเม่ยเอ่ยพึมพำเกี่ยวกับ

อย่าคิดมากเลยน

ินอย่างไรก็ยังเป็นนางที่ทรยศเขา ซีเฉินเริ่มคุ้มคลั่ง ถึงเขาจะไม่เคยรักผู้ใดแต่จื่ออินน้

ะนางคือคนเดียวที่เขาวาง

้ากลับไม่รู้เลยว่าในใจของเจ้ามีคนอื่นและย

ว้ใจนาง ทว่าเมื่อนางหักหลังเขาก็เจ็บปวดใจอย่างถึงที่สุด มือขอ

ทำไมท่านไม่ใจดีอ่อนโยนให้สมหน้าตา

รือหล

ม่ยพย

าไม่ได้พูด

ห้เขาทั้งหมดแล้ว ซีเฉินมีรูปโฉมที่งดงามอย่างเหลือล้น อะไรที่เรียกว่านัยน์ตาหงส์ อะไรที่เรียกว่าจมูกโด่งรับ

บข้า เช่นนั้นก

ต่น้อย เขากอดนางจนร่างกายแทบจะแหลกละเอียด ใบหน้าเสียดสีนางจนเจ็บ ซีเฉินลง

านอ๋อง ข

ย่างไรนางก็คือจื่อ

ดที่สุดก็

แทนเขา เพราะนางล้มป่วยร่างกายอ่อนแอไม่สามารถมีบุตรได้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดต้องการ ซีเฉินจึงรับจ

นือหัว จากนั้นจึงทาบทับร่างใหญ่โตล

ขา แต่ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกับหินผาที่แ

ยุดเถอะ

างดิ้นรนเขาก็รัดร่างงามแน่นข

ิดเนินนมด้านในให้ขาดออก ในตอนนี้เผยให้เห็นเพียงแต่เ

ดี เขาไม่มีทางปล่อยนางและนางต

งไม่คิดหนีอีกยังคิดจะทำตัวดี ๆ หวังให้เขาอ่อนโยน

ก้มลงมาดูดกลืนด้วยอาการคล้ายคนหิวโซ ริมฝีปากตะโบมจูบก้

หน่อย ท่านอ๋อง เ

มเจ็บปวดของนาง บัดนี้มีเพียงคว

งตนเองที่มีจิตใจวิปริตเหี้ยมโหดผู้นี้ก็พลันดึงมีดสั้นออกมาแล้ว

แทงลงไปตรงนี้ จากนั้นเ

้าง ทั้งหุบปากโดยพลัน นางเห็นสีหน้าของอ๋องต

ื่อเม่ยยังไม่อยากตายจริง ๆ บัดนี้นางจึงได้เพียงนอนนิ่งเ

านเอามีดลงก่อนนะท่

ัวห

้อ

าให้ดีถึงข้าไม่สัญญาว่าจะดีกับเ

้นใต้เตียงจากนั้นจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองและของนางออกจน

จำยอมโดยไม่เต็มใจ เ

ลูกตาออกมา ข้าชอบให้เจ้ามอ

ข้ายังปลายคางของนา

ห็นแววตาดุดันน่ากลัวนี้ก็แทบอยา

ลัวช

ป็นเสื้อบังทรงเ