นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

นอุบอิบว่าพวกนางกำเริบเสิบสานยิ่งนัก แต่เพราะได้รับอาหาร

เกือบจะหายเป็นปกติแล้ว แต่หลังจากวัน

ัดพ้อแทนนาย

ิงเองก็จ้องจะเล่นงานท่านมานาน คุณหนูที่ท่านบอกว่าท่านคือเทพเซียนท่านไ

่ยวจิ่งจึงรีบไปพยุ

าะห์ถึงจะได้กลับสรวงสวรรค์ ระหว่างที่ข้า

อ่านนิยายมาเยอะทั้งยังเป

งไม่ได้อ่อนแอดังนั้นนางคิดว่าใช้ประโยชน์จากเสี่ยวจิ่งโ

ีแรงลุกขึ้นมาจัดการเรื่องต่าง ๆ

ร้อมกับเสี่ยวจิ่ง ข่มข

เย็นชืดมาอีก คอยดูเถิดว่

ยด้วยสีหน้

ดยไม่เคยตกหล่นนะเจ้าคะ จะเป็นไปได้อย่

เจ้าไม่เคยส่งน้

งท่าน ข้าจะกล้าได้อย่างไรเจ้าคะ ของที่ส่งไปยั

ยเข้าใจ

้บางคนแกล้งข้าสินะ

๋องให้งดข้าวงดน้ำ ทั้งท่านอ๋องยังให้ท่านหมอดูแลคนป่วยเป็นปกติเห็นได้ชัดว่าท่านอ๋อ

ยพยักหน

ข้าจะไม่ทูลฟ้องท่านอ๋อง

ื่อเม่ยจึงพาเสี่ยวจิ่งกลับเรื

ายาถือหางเป็นแน่ จึงกล้าเอาอาหา

ม่ยเอ

ะนำสิ่งใดมา หากว่านางยังไ

ารมาที่เรือนของจื่อเม่ยดังเดิม นางผู้นั้นปิดประต

องหัวหน้า ทำให้ข้าถูกตำห

งนิ่งมองนาง ปล่อยให้

งดีนัก คิดว่าข้ากลัวหรือวันนี้ข้าบ

้นขึ้นมาทันใด เพราะสิ่งที่นางเห็นนั้นก็ค

ี้หน้าสาวใช

จึงยังกล้าทำอีก หัวหน้าแม่ครั

กินก็ดีเพียงใดแล้วขี้ฟ้องดี

ปากดี

้นสูง ทว่าก่อนที่จะล

ยวจิ่

มองจื่อเม่ยด้วย

นางกำเริบเสิบสานวันนี้บ่

ของรั่วหนิงดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เสี่ยวจ

นางทำได้เพราะนางรู้ว่าในหัวใจของ

้าสาวใช้ผู้นั้น

่กลัวข้

ยิ้มเย็นเอ่ยอย

ู้หนึ่ง ข้าเป็นคนของพระชาย

อาของนี่มาให้ข้าสิ

ยัน จากนั้นก็เชิดหน้าขึ้น

้าทำให้ข้าถูกลงโทษ ก็จงรับความเสียใจนี้เอาไว้เถิด ต่อไปอย่าว่าแต่น้ำข้าวเลย พว

ล่าวน้ำเส

ายอมให้มีเพียงคนเดียวคือซีเฉิน เขาเป็นคนเดียวที่มีผ

ของสาวใช้นางนั้น แล้วต่อยมือที่จุดใต้ลิ้น

อ๊

งฟื้นไข้ทำให้แรงน้อยกว่าปกติทว่าทั้งเข่าและหมัดนี้ของจื่อเม่ยก็ทำใ

ันทรุดลงไปบนพื้นเกิดอา

อเม่ยไม่รอช้านางใช้เข่าข้างหนึ่งดันกลางอกของสาวใช้จนหลัง

่ง ส่งชาม

ย มือหนึ่งของจื่อเม่ยจึงบีบปากของสาวใช้นางนั้นอย

่หรือไม่ เช่นนั้นก็กิน กินเข้าไป น้ำข้าวผสมโ

ต่ละจุดก็ทำให้ขยับตัวแทบไม่ไหวบัดนี้จึง

ัวเราะขบขันแต่สีหน้ากลับจริงจังยิ่งนักในตอนที

าวใช้ไม่อาจสู้แรงของจื่อเม่ยได้จึงจำใจต้องอ้าปา

ยวันมานี้นางเก็บกดกับสาวใช้ที่กำเริบเสิบสานคนนี้

อย่างไม่ปรานีสุดแรงเกิดจนสาวใช้นางนั้นหวีดร้องอย่างโหยหวนกร

ยตะโกนก

สาวใช้ผู้หนึ่งเท่านั้นพว

วย ช่วย

ยงแหบโหย ทว่ากลับไม่มีผู้ใด

อีกคราหนึ่งคราวนี้ส่งผลให้สาวใ

สะใจยิ่งนักตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นมาดูเหมือนว่าทุกคนจะเหยียบย่ำซ้ำเติมจื่อ

ไห้ออกมาอ้อนวอนขอ

้โปรด...ปล่อย

ไม่ ในจวนนี้นอกจากท่านอ๋องแล้วเจ้าคิดว่

บ่าวไม่กล้า

ัว ไสหัวกลับไปแล้วไปนำอาหารดี ๆ อย่างที่ควรเป็นมาให้

ู้สึกเจ็บที่หน้าท้องของตนเองไม่หายบัดนี้หวาดกลัวจื่อเม่ย

ลุกขึ้น

พลันลุกขึ้นทั้ง ๆ ตัวงออยากจะวิ่งหนีอ

ไขว่ห้างพร้อมกับกอดอกมองนางผู้น

าก่

จากนั้นก็หันมามองจื

วอีกเจ้าคะ บ่าวกลัวแล้ว

าบเรียบทว่าดวงตาข

งของข้าด้วย เรื่องที่เจ้าทำมันเกินไป

้นใจเพียงใดก็หวาดกลัวไม่น้อย ดวงตาของ

ครั้ง พร้อมกับโขกศ

โทษเจ้าแล้ว อนุจื่อ ข้าขอโทษเจ

ยกล่าวเ

อ้อ ก่อนไปก็ทำความสะอาดพื้นให้เรียบร้อย หากว่

อาดกว่าที่จื่อเม่ยจะยอมปล่อยนางไปได้ สตร

ม่ยด้วยสายตาพิกล จ

าข้าคือนางฟ้าหรือที่เจ้าเรียกว่าเทพเซียนผู้ใจดี ต่อไปข้าจ

าไหลออกมาแล้วร้องไห้ไม่หยุ

ทำไม เสี่ยวจ

ิ่งสะอึ

่อีกใจก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้บ่าวรู้แน่ชัดแล้วว่

่ยวจิ่งขึ้นมาไม่น้อย เฮ้ย จะว่าไปคนที่

บอบบางของเสี่ยว

ธรรมดา จื่ออิน นางไปดีแล้วเจ้าไม่ต้องห่วงน

าค่ะ บ่าว

อเม่ย เพราะที่ผ่านมาจื่

าอยู่ที่จวนแห่งนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งเป็นอนุของซีเฉิน ดังนั้นความผูกพันข