สร้างชีวิตพิชิตฝันหนูน้อยนำโชคในยุค70

วิตใหม่ในช

ข้างนอก ดวงตาแดงก่ำทั้งคู่ระอุไปด้วยความรู้สึกโมโหและสิ้นหวัง สายตาที่จับ

พาเสี่ยวอวี่ไปโรงพยาบาล

้าไปกลางใจของโจวซื่อทันที นางตวาดกลับด้วย

่เด็กถ่วงความเจริญไร้ค่าที่กำลังจะตายคนหนึ่งเท่านั้น ยังจะต้องพามันไปโรงพ

วันนี้แกก็ต้องข้ามศพฉันไปก่อน!” โจวซื่อยืนเท้าสะเอวข้างหนึ่ง พร้อ

จจนแทบอยากจะขย้ำกินหญิงชราคนนี้ทั้งเป็น แต่ในตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือต้องรีบเ

สู้มัน! จัดการกับนังปีศ

หนูรู้ว่านังปีศาจเฒ่า

ใต้ก้อนอิฐก้อนแรกที่ใกล้กับประตูห้องน

เฝ้ามองและรับรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในครอบครัวนี้ ฉะนั้นแล้ว จึ

ของตัวเองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แท้จริงแล้ว นี่ไม่ใช่ภาพหลอนหรือหูแว่วไปเอง

ของครอบครัวสกุลโจวแล้ว ความมั่นใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มทวีมากขึ

ดียังไงถึงได้เข้าไปในห้องนอนของพ่อแม่สามีแบบนี้ นี่แกไม่รู้จักละอายใจบ้า

สั่งฉันเหรอ? คำพูดของฉัน แกกล้าดียังไงถ

ัปลักษณ์บิดเบี้ยวของโจวซื่อที่เปรียบเสมือนปีศาจกำลังพุ่งตรงเข้ามาหา แท

ขึ้น พละกำลังของโจวซื่อจึงไม่อาจเทียบกับพละกำลังของจางอวิ๋นม่านที่ยังอยู่ในวัยสาวและแข็งแ

่ด้วยความหวาดระแวงที่มีภายในใจ เธอจึงได้ไล่ทุกคนในบ้านให้ออกไปข้างนอก เพื่อป้องกันไม่ให้ใครล่วงรู้

ะให้ลูกชายของฉันหย่ากับแกซะ แม่ไก่ที่

! แกคอยดูนะ รอให้เจ้ารองกลับมาก่อน ฉันจะให้เขา

ไม่แยแสใส่ใจเลย เธอผลักประตูห้องนอนเปิดออก แล้วรีบเดินตรงไปยังจุดที่ลูกสาวคนเล็กได้บอกไว้

หยวนอยู่เป็นฟ่อนจำนวนมาก รวมไปถึงตั๋วแลกสารพัดชนิดที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ห

นไปพร้อมกับถุงผ้าสีแดงในมือนั้น โจวซื่อที่เห็นถุงผ้าส

“เงิ

นเงินเก็บที่ฉันสู้อุตส่าห

เฒ่าน่ารังเกียจ โดนถีบแบบนั้นก็สมควร

จะบีบคอฉันให้ตายงั้นเหรอ? หวังส่งฉั

าดเข้าอย่างจัง เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกนี้จะมีอมนุษย์ผู้ชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้จร

ั้งเป็นการระบายอารมณ์ ก่อนจะพ่นน้ำเสียงเย็นสะท้านใจขึ้นว่า “แกอยากจะร้องให้ดังแค่ไหนก็เชิญร้องไปเลย แต่ก็หัดลองใช้สมองน้อยๆของแก

รงพยาบาลกัน!” จางอวิ๋นม่านร้องเรียกสองพี่น้องที่กำลังตกอกตกใจกับเหตุ

พร้อมกับจูงมือสองพี่น้องวิ่งเหยาะๆไปที่บ้านของลุ

อวี่หมดสติไปจนป่านนี้ยังไม่ฟื้นเลย ฉันอยากพ

แอบล้วงเงินจำนวน 10 หยวนออกมาจ

ใจหรอกน่า” ลุงจินที่ตอนแรกทำท่าจะปฏิเสธ เพราะรถแทรกเตอร์เป็นของม

ตึกๆ แล้วรถแทรกเตอร์พ่วงท้ายก็นำพาสี่

ิ ตอนนี้เริ่มเป็นหนองแล้ว ถ้าพามาช้ากว่านี้อีกแค่วันเดียว ก็เตรียมรับศพเธอกลับไปได้เลย!” ผู้อำนวยการ

องนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลก่อน" หวังจวินเหรินพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจนัก พ

่านกลับไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจออกมาเลย เพราะเธอตระหนักดีว่า นี่เ

【โชคดีที่แ

ี่แม่เตะก้นสั่งสอนนังแก่นั

【หนูรักแม่ที

ียงผู้ป่วย คราวนี้เธอได้ยินเสียงในใจของลูกสาวคน

้อยอย่างอ่อนโยน พร้อมกับปลอบประโลมว่า "เสี่ยวอวี่จ๊ะ ไม

ติชั่วนั่นใช่มั้ย? หนูไม่ต้องการพ่อแบบนั