icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 3 ถังอาจม

จำนวนคำ:1540    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

วามว่า

ำรามในลำคอเสียมากกว่า ส่วนเจ้าของคำถามบัดนี้จับจ้องส

ด้แล้ว หากอยากหนีออกไปโดยไม่ถูกจับได้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั

มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น ยามนี้เมื่อเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกก็ยิ่ง

ึ้นกว่าเดิมจนน่าหวาดหวั่น ท่าทางโกรธจัดของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภ

ะตูท้ายจวน หากไม่มีอะไรผิดพลาดพอถึงนอกเมืองท่านก็จะหนีออกไปอ

ตรอด ทว่าโจรผู้นี้กลับต่างออกไป แผ่นหลังของเขายืดตรง ท่วงท่าทะนงตน ท่าทางจะเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี

าซะ” เขาเอ่ย

เจ็บปวด นางเข้าใจดีว่าการให้เขาแอบซ่อนอยู่ในถังอาจมนั้นไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกนึ

นไล่ตามผู้บุกรุกไปอีกฝั่งหนึ่งของจวน จากนั้นไม่นานในบริเวณจุดซักล้างด้านหลังเรือนนอนบ่าวรับใช้ก็กลับเข้าสู่ความเงียบสง

มของสาวใช้ทำให้ร่างสูงตวัดดว

่านถูกจับได้ ท่านก็ไปรับโทษพร้อมกับพวกเขาก็แล้วกัน” หญิงสาวกล่าวอย่าง

ก่อน

ู่หลังพุ่มไม้ สายตาดุดันอ่อนลงเล็กน้อย เขามองซ้ายข

จ้าซะ” เขาออกค

กระโดดขึ้นไปบนรถลาก ถังไม้นี้ใหญ่พอให้คนผู้หนึ่งซ่อนตัวอยู่ได้สบาย ๆ ทว่าด้านในบร

ะโดดตามขึ้นไป ในใจรู้สึกขมฝาด ทั้งเดือดดาลทั้งขบขัน ชีวิตนี้ไหนเลยจะคาดค

เสียเถิด” นางกล่าวหน้าย

ก สุดท้ายจึงกลั้นใจปีนลงไปในถังไม้ เมื่อร่างกายสัมผัสของเหลวพร้อมกับกลิ่น

าไว้แน่น ผู้บุกรุกพยายามดิ้นรนแต่กลับถูกกดศีรษะลงไปในถังแทน

เสียงของพ่อบ้านเหอดังขึ้น

้อยแล้ว

สามทีคล้ายกับจะส่งสัญญาณให้คนด้านใน จากนั้นจึงกระ

หากมิใช่เพราะท่านหญิงเห็นแก่ความกตัญญูของเจ้าก็

ณพ่อบ้านเหอที่ช่วยออกหน้าแทนข้า หากมิใช่เพราะท่านช่วยพูด ท่

ี๋ยวอีกครู่หากยามเฝ้าประตูต้องการตรว

มือนทุกที ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูล้วนเป็นคนคุ้นเคยกันทั้งสิ้น” ลู่ซิงเหยียนแสร้

ยังไม่สามารถจับตัวเอาไว้ได้แม้แต่คนเดียว ที่เฝ้าอยู่หน้าประต

อสองข้างที่เคยลากรถอย่างสบาย ๆ ครั้งนี้บรรทุกน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาไม่น้อยแถมในใจยังห

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน