icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 4 ตรวจค้น

จำนวนคำ:1735    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

ากเดิมที่มีทหารเฝ้าอยู่สามสี่นาย บัดนี้เต็มไปด้วยองครักษ์ฝีมื

านนอกจนกว่าคนร้ายจะถูกจับ” คนผู้หนึ่งท่าทางแข็ง

จากท่านหญิงให้ออกไปด้านนอ

ู้นี้

เมือง ข้าตรวจสอบแล้วไม่มีสิ่งใดผิดปกติ” พ่อบ้านเหอเอ่ย

วใช

งสำรวจ สิ่งที่ดูน่าประหลาดอาจเป็นเพราะหน้าที่นี้สมควรเ

ามาหาสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังพ่อบ้านเหอ ก่

กายของข้าแข็งแรงมากกว่าสตรีทั่ว ๆ ไป ตั้งแต่วัยเด็ก ดั

ูสูงโปร่งมากกว่าเล็กน้อย แต่หากมิใช่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ไหนเลยจะมีพละกำลังเทียบเท่าบุรุษ

างไรก็ไม่อาจปล

ผู้หนึ่งตรวจค้นสิ่งของบนตัวสาวใช้ อีกผู้หนึ่งกระโดดขึ้นไปตรวจตราบนรถลาก ย

บร้อย

ินไปอย่างเชื่องช้าเสียงเหลือเกิน ยาวนานจนรู้สึกอ่อนล้า แขนขาไร้เรี่ยวแรงจนอยากทรุดตัวลงนอนไม่

ม้ออก มีเพียงวิธีเดียวที่สามารถรอดพ้นจากการถูกจับได้ ตอนแรกหญิงสาวคิดว่าแผนการคงแตกเป็นแน่

ไม่รู้ว่าจะกลับมาค

ถังอาจมแล้วขุดดินฝั

้าไ

จวนเสมือนยกก้อนหินใหญ่ออกจากอกไปได้หนึ่งก้อน ด้านนอกกำแพงเต็มไปด้วยทหารเดินตรวจตราไปมาอย่างแข็งขัน ลู่ซิง

ก่อน

งเหยียนสูดลมหายใจลึกแสร้งทำเป็นนิ่ง

อกให้

งด้านหน้ารถลากไว้ ลู่ซิงเหยียนไม่อาจฝืนเดินต่อไปมิฉะนั้นจะกลายเป็นมีพิรุธแ

ร้งตีหน้าซื่อ ก่อนจะค่อย

ผู้ใดอนุญาตใ

ญิงหลิวหรงถิง ยามนี้มีผู้บุกรุกเข้ามาขโมยของสำคัญทั้งยังไม่อาจจับตัวออกมาได้ ถือเ

ละด้านหลังจวน ทุกวันข้าต้องขนถ่ายอาจมออกไปทิ้งนอกเมืองเจ้าค่ะ ท่านหญิงเป็นผู้อนุญ

ุกเข้ามาในจวน

ราบเจ

อกมานอกจวนในยามนี้!!!”

ทันที ฉวยโอกาสยามที่อีกฝ่ายยังไม่ทันสังเกตเห็นบาดแผลที่มีอยู่ก่อนจากการกระทำของตัว

ั้นไม่ ขอหัวหน้าคังได้โปรดละเว้นด้วย หากคืนนี้ข้าไม่ได้กลับไปก็จะไม่มีผู้ใดหา

งของนางเขาพอรู้มาอยู่บ้างจากคำบอกเล่าของท่านหญิง ทว่ายังไม่เคยพบเจอกันโดยตรง ถ้าจำไม่ผิดนางเข้ามาอยู่ที่จวนเกือบครึ่งปีแล้ว ก่อนหน้าน

กจึงคิดได้ว่าอาจเป็นหลุมพราง ยามนี้ในจวนถูกตรวจค้นทุกซอกทุกมุมแล้ว แต่ยังไม

ยนคังเอ่ยกับสาวใช้ ก่อนจะ

ก เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวลมหายใจของนางก็สะดุดลงอีกครั้ง สันหลังเย็นวาบ เมื่อได้ยินเสียงกระบี่แทงเข้

รื่อย ๆ กระทั่งกระบี่ถูกดึงกลับไป แม้จะมีน้ำไหล

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน