icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต

จำนวนคำ:1876    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

เสียงเข้มตวาดเบา ๆ เมื่

มาปิดบังดวงตาของตนเองไว้ ก่อนจะค่อย ๆ ลอบมองผ่านช

โฉมโดดเด่นไม่ธรรมดาเช่นนี้ อีกทั้งอายุของ

ม่ใช่โจรขโมยกระจอก ๆ ที่บุกเข้าไปในจวนเจ้าเมืองเพื่อสิ่งของเล็กน้อย ทว่าของที่ต้องการขโม

่ลู่ซิงเหยียนอยากมีคว

นใจลุกขึ้นไปช่วยประคองชายหนุ่มไว้ ก่อนจะสังเกตเ

ถูกเจ้าหรอกหรือ” น

ทงถูกข้าจริง ๆ ยามนี้เราสองคน

บาดแผลนี่เจ้

้องหนังสือของหลิวลี่ซือ ไม่ทันร

อกกล่าวเล่า” ลู่ซิงเหยียนกังวลเม

รอก แต่จะตายเพราะวิธีหลบหนีออกมาจาก

อแล้ว หากถูกจับได้เจ้าอาจหนีรอด แต่ข้ากับมารดาไม่มีหนทางให้หลบห

อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะค่อย ๆ ประคับประคองร่างกายที่บาดเจ็บขอ

้นจึงเดินเข้าไปประคองร่างสูงขึ้นมาก่อนจะพาเข้าไปในกระท่อมด้วยความจำใจ นางไม่

นางค่อย ๆ ประคองร่างไร้สติไปยังเตียงเล็ก

อย่าได้แค้นเคืองกันเลย เข้าใจหรือไม่” ไม่รู้ว่าเขาที่สลบไ

สื้อผ้าชิ้นล่างของชายหนุ่มออก หัวใจของนางเต้นระรัวใบหน้าแดงจัดยามเมื่อต้องเช

ะเรียกร้องให้นางรับผิดชอบเ

มนี้ร่างกายของเขาหนาวเย็นเนื่องจากพิษไข้และพิษจากบาดแผล โชคดีที่ลู่ซิงเหยียนเคย

ยงดูดพิษออกจากบาดแผลให้ได้มากที่สุด รอจนเมื่อเขาเริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้น ลู่ซิงเหยียนจึง

บของตนเองซื้อตัวยาเพื่อนำมาปรุงเป็นยารักษาพิษให้กับบุรุษที่บัดนี้กลายมาเป็นตัวภาระข

ำเรียนมา จากนั้นจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับมารดา และรอคอยให้ชายหนุ่ม

งท่านออกไปนั่งเล่

ยาเรียบร้อย จากนั้นจึงประคองผู้ให้กำเนิดไปยังม้านั่ง

ไม่ต้องห่วงแม่” นา

ข้าไปในจวน เห็นชายหนุ่มค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่น นางจึ

ู้ว่าเจ้าอยู่นี่” นางรีบบอกกล่าว

เขาคิดว่าตนเองอาจถูกพิษตายไปนานแล้ว แต่ปรากฏว่าเขายังมีชีวิต

ป็นอยู่ที่น่าอนาถของนางก็รู้สึกเห็นใจ เมื่อหันกลับมาสำรวจตนเองใบหน้าของชายชาตรีแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่านราวกับดรุณีน้อย

อยู่ข้างเตียง สีหน้าของนางราบเรีย

ะอาดสะอ้าน อีกทั้งข้ายังต้องดูดพิษออกจากบาดแผล ใส่ยาทำแผลให้เจ้า สละเตียงนอนให้ด้วย เรื่องเล็กแค่นี้เจ้าก็อย่าได้ถือส

า ห่มผ้าให้ข้า แล้วยังดูดพิษ..

ะไรทั้งที่นางอุตส่าห์ลืมเลือนรูปร่างอันเย้ายวนแสนมีเสน่ห์ของเขาไปจดหมดแล้ว ยามนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเด่นชั

ึกร้อนรุ่มอย่างไ

เจ้าซ่อนตัวอยู่ที่นี่ เข้าใจหรือไม่” นางกล่าวกำชับอย่างเร่งร้อน หยิบเสื้อผ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน