icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย

จำนวนคำ:1890    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

ต็มอิ่มหรือ เหตุใดวั

ดเตรียมอาหารเช้า ในขณะที่ลู่ซิงเหยียนก้ม ๆ เงย ๆ อ

สารพัดอย่างที่นางสามารถทำได้ เพื่อแลกกับการห่อมื้อกลางวันไปให้มารดาที่บ้าน ด

ึมพำ ใต้ขอบตาดำคล้ำ สีหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อนึก

ช่วงเจียงหลางในครัวเอ่ยพร้อมกับอ้าปากหาวเสียงดัง เขาเป็นชายหนุ่

อ” ลู่ซิงเหยียนถามอย่างไม่ใส่ใ

้หลับไม่นอนเพราะทหารยามเฝ้าตรวจตราค้นหาทุกซอกทุกมุม กระทั่งเช้าวันนี้ก็ยังไม่สา

จะสามารถรอดพ้นหูตาของหัวหน้าเจี้ยนแอบเข้ามาขโมยของถึงห้องหนังสือท่านเจ้าเมืองแล้

งโมโหอาละวาดจนแม้แต่หัวหน้าเจี้ยนยังเข้าหน้าไม่ติด สิ่งของที่ถูกขโมยไปคงจะส

้ทำงานที่นี่ต่อไป มีเงินรักษาและเลี้ยงดูมารดาก็พอแล้ว” ลู่ซิงเหยียนรีบบอกปัด

งถูกตีแตกและยึดครองไปเกือบหมด นอกจากหยางซูมีเพียงไม่กี่เมืองที่ยังคงปลอดภัยไร้กังวล ทว่าหนนี้ผู้ที่นำทัพหลักเข้าโจมตีแคว้นฉีก็คือ เซียนเฉิงอ๋อง ว่ากันว่าคนผู้นี้เก่งกาจม

มือแค

างหน้าตา การพูดจาดูแตกต่างจากชาวแคว้นฉีจริง ๆ ทั้งยังมีลักษณะบางอย่างที่โดดเด่นเหนือคนทั่ว ๆ

นจวนเจ้าเมืองเพื่อสิ่งใดกัน”

ั้งรับ อีกทั้งยังมีการป้องกันอันแข็งแกร่ง แต่หากจะบุกโจมตีเข้าจริง ๆ อย่างไรก็ไม

กกว่าจึงเข้าใจเหตุผลในข้อนี้ดี ดังนั้นเขาจึงหัวเรา

คว้นเว่ยส่งกองทัพบุกมาโจมตีหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถผ่านเข้ามาได้ ท่านเจ้าเมืองหลิวลี่ซือกับราชเลขาหลิวต้วนที่คอยถวายการรับใช้อยู่ข

ะนอกยังแข็งแกร่งประดุจปราการหิน หากคิดจะบุกโจมตีเข้ามาคงต้องวางกลยุทธ์เป็นอย่างด

้ตั้งแต่เจ้าเมืองคนก่อน กระทั่งหลิวลี่ซือเข้ามารับตำแหน่

ๆ อีกทั้งบุตรสาวของท่านเจ้าเมืองก็ถูกแต่งตั้งเป็นท่านหญิง ศักดิ์ฐานะสูงส่งเทียบเท่าองค์หญิงพระองค์หนึ่

ีก่อ

็มีบางสิ่งติดอยู่ในใจ คล้ายกับว่า...มีอะไรบางอย

แรกท่านเจ้าเมืองเป็นเพียงขุนนางขั้นยศธรรมดา ๆ เท่านั้น ยามนี้นอกจากศักดิ์ฐานะสูงขึ้น

ขึ้นอาจเป็นฝีมือของพวกเขาก็ได้” ลู่ซิงเหยียนนึกถึงผู้ติดตามของแขกเมื่อ

้าเคยเห็นเขาสองสามครั้ง เป็นคนค่อนข้างระวังตัวมาก

มื่อห้าปีก่อนหนานกัวอ๋องพ่ายแพ้ให้กับแม่ทัพใหญ่หลี่ พวกเขาก็ปิดเขตชายแดนเงียบ อา

เรา สิ่งใดถูกขโมยไปก็ช่างเถิด หากเตรียมมื้อเช้าไม่ทั

็เร่งมือเข้าเถิด” เจียงหลางกล่าว

้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบกระ

องดูสหายอย่างแปลกใจก่อนจ

วันนี้เจ้าจะไม่กล

วามว่า

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน