icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย

จำนวนคำ:1916    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

เนื่องจากวันนี้เลิกงานเร็วกว่าทุกวัน นางจึงตั้งใจว่าจะอาบน้ำชำระล้างกายให้เรียบร้อยก่อนจากนั้นค่อย

งแรกเจอ บัดนี้เขากำลังคีบกับข้าวให้กับมารดาของนาง บนโต๊ะไม้เล็ก ๆ เต็มไปด้วยอาหารขึ้

ไปจากเดิม ตอนนี้อาภรณ์ที่เขาสวมใส่หรูหรามีราคาราวกับคุณชายตระกูลสูงศักดิ์ ลู่ซ

วของมารดาสวมใส่เสื้อคลุมขนจิ้งจอกแลดูอบอุ่น ใบหน้าประดับรอยยิ้มที่นางไม่เคยเห็น

ือ” เสียงเรียกอย

ว่าเขากลับไม่มีท่าทีโกรธเคือง ทั้งยังหันไปกล่าววาจากับม

อไม่” เมื่อเดินเข้ามาใกล้

อหายดีแล้วเหตุใดยังไม่ไปอีก”

.อยากตอบแทน

งการสิ่งตอ

เรื่องของเจ้า เพียงแต่...มารดาของเจ้า” ฉวีอวี

มือผ่ายผอมคลำหาถ้วยน้ำดื

สั่นไหว ก่อนจะรีบเดินหนีออกมาที่ลา

่ยวข้องอะไรกับเจ้า พวกเราหาใช่คนรู้จ

ดาของเจ้าป่วยเป็น

การป่วยของนางอยู่ตลอดเวลา ทำให้เขาพบว่าโรคของนางดูจะร้ายแรงกว่าที่คิดไว้ม

ง รีบไปเสีย” ลู

งจะอ่อนแอลงเรื่อย ๆ สุดท้ายนาง

ารู

ิธีการร

าการของโรคให้กำเริบ

าแพงเหล่านั้นใช่หรือไม่” ชายหนุ่ม

าได้ เรื่องเงินข้าก็สามารถช่วยเจ้าได้

มึนงงกับข้อเสนอของเขา ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของชายหนุ่ม ในแววตาของนางคล้ายกับม

ปไม่ไ

าะเห

นคำเดิมว่าข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า

จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องไปเสียเฉย ๆ พร้

วุ่นวายในชีวิตข้าด้วย” ลู่ซิงเหยียนบ่นพึมพำ

ยนรู้สึกอบอุ่นนัก หลังจากทุกข์ทนขมขื่นมาเป็นเวลานาน นางกับมา

พียงความเศร้าหมอง ทุกข์ตรม การได้เห็นนางกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้งไม่

มิใช่ว่าตัวตนของเขาต้องปกปิดเป็นความลับหรอกหรือ คิดไปคิดมาหญิงสาวก็รู้สึกไ

หอมสะอาด หญิงสาวตรงไปหามารดาของนาง ก่อนจะรีบเกาะกุมมือของผู้ให้กำเน

ซือเซียงยิ้มบาง ๆ เมื่อส

ู่หรือเจ้าคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานกับมารดา ก่อนจะ

ไรเล่า คุณชายเฉิงเป็นบุรุษที่สุภาพอ่อนโยนมีน้ำใจยิ่งนัก วันนี้เขาต้องการมาข

นได้ยินคำกล่าวของมารดาก็รีบถลึงตาใส่คุ

ยางซู อีกไม่นานก็ต้องกลับไปแล้ว ในเมื่อเขาต้องการตอบแทนเจ้าด้

ไม่สามารถนำส่งสินค้าให้ถึงมือลูกค้าอย่างปลอดภัยเช่นข้าต้องแย่แน่ ๆ

อกมา แต่นางจำต้องเก็บอาการไว้ เมื่อเห็นมารดารับฟังด้วยความพึงพอใจ วันนี้ยามบ่ายหลั

ุญคุณติดค้างอันใดเลยเจ้าค่ะ ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องอดทนรอจนมืดค่ำเช่นนี้ ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว ค

ยให้เขาได้มีโอกาสเอ่ยวาจา รีบลุกจากเก้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน48 บทที่ 48 คำสารภาพ49 บทที่ 49 เจรจา50 บทที่ 50 เคลื่อนไหว51 บทที่ 51 เผชิญหน้ากับท่านหญิง52 บทที่ 52 ผู้ช่วยเหลือ53 บทที่ 53 ร่างโชกเลือดและความฝัน54 บทที่ 54 ยื่นข้อเสนอ55 บทที่ 55 จดหมาย56 บทที่ 56 ข้อตกลง57 บทที่ 57 ขบวนเจ้าสาวออกเดินทาง58 บทที่ 58 สายของเซียวอี้หลาง59 บทที่ 59 รักษาสถานะองค์หญิง60 บทที่ 60 สหายอาเล่อ61 บทที่ 61 ถูกโจมตีและปกป้อง62 บทที่ 62 หลบหน้า63 บทที่ 63 สหายร่วมทาง64 บทที่ 64 ถูกกักขังที่เมืองซีเจียง65 บทที่ 65 สืบข่าวและมือสังหาร66 บทที่ 66 คนที่ตามหา67 บทที่ 67 โล่งใจ68 บทที่ 68 เพราะข้าชอบเจ้า69 บทที่ 69 เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว70 บทที่ 70 แก้ไขความเข้าใจผิด71 บทที่ 71 ปลอมตัวเดินทาง72 บทที่ 72 บนเรือโดยสาร73 บทที่ 73 โจมตีอีกครั้ง74 บทที่ 74 ชุลมุน75 บทที่ 75 วิหคจันทรา76 บทที่ 76 ตัวตนที่แท้จริง77 บทที่ 77 แผนการ78 บทที่ 78 ได้รับบาดเจ็บ79 บทที่ 79 คำสาบาน