icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

บทที่ 9 พักรักษาตัว

จำนวนคำ:1834    |    อัปเดตเมื่อ:18/01/2025

่งเกือบหายเป็นปกติ ไม่น่าเชื่อว่าสาวใช้ธรรมดาผู้หนึ่งจะสามารถรักษาเขาจนหายได้ ทักษะขอ

ถึงสองครั้ง แต่เขาก็สามารถหลบซ่อนหูตาของทหารเหล่านั้นมาได้ กระทั่งสตรีตาบ

งก็จะกลับมาบ้านพร้อมกับปิ่นโตเถาหนึ่งจากนั้นก็รีบเร่งกลับไปทำงานต่อ ระยะทางจากจวนเจ้าเมืองกลับมายังที่พักไม่ได้ใ

ห้เขาส่วนตนเองนอนขดบนพื้นหนาวสั่นทุกคืน นางกล่าวว่าต้องการให้เขาหายป่วยไว ๆ และรีบไปจาก

ือจากผู้อื่น นางยินยอมเดินทางไปกลับจวนเจ้าเมืองเพื่อดูแลมารดาด้วยตนเอง ภายนอกดูเหมือนแข็งกร

ู่บนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย ตอนนี้ภายในเรือนไม่มีใครอื่นเนื่องจากสตรีตาบอดยังคงรับลมอยู่ที่ม้

ไร” เขาเอ่

ผยพวกเราก็รีบเคลื่อนไหวจากมาอย่างรวดเร็ว ทำให้คนของเจ้าเมืองหยางซูไม่อาจติดตามได้ทั

ับได้ของสิ่งนี้มาแทน ล้วนไม่เสียเปล่า” ร่างสูงสง่าก

ูจับจ้องม้วนกระดาษในมื

ม่ต้องลงแรงใด ๆ” มุมปากที่แสดงออกอย่างเฉยเ

้นฝูเห็นท่าทีผ่อนคลายของฉวีอวี่เ

อาจทำอะไรข้าได้ เพียงแต่...หลังจากกลับไปข

วความเคลื่อนไหวของพวกเราให้กับศัตรู

ื่อนไหวต่าง ๆ ให้กับศัตรู หยางซูเป็นเมืองใหญ่มีการป้องกันแน่นหนา การลอบเข้ามามิใช่เรื่องง่าย แต่พวกเรากลับสามารถลอบเข้าไปใน

ทุเต็มที แม้กองทัพจะบุกประชิดแคว้นฉีและสามารถตีเมืองแถบชายแดนไปได้หลายเมืองต

ศัตรู หากการเคลื่อนไหวถูกเปิดเผยก็

ันและถูกข้าหยิบฉวยของสิ่งนี้ออกมาได้ ส่วนคนที่ต้องการเล่นงานข้า...พวกมันระมัดระวังป้องกันตัวเป็นอย่าง

หรือข

กันเมือง เป็นข้าตัดสินใจเองโดยพลก

ลับกันแล้วหรือไม่ขอรับ” เจิ้นฝูเอ่ยถามก่อนจะมองไปรอบ ๆ สถานที่ซ

กเดินทางมายังเมืองหยางซูแล้ว ในเมื่อมาถึงนี่...ข้าก

นก่อน แม้ไม่ได้เปิดเผยออกมาตรง ๆ แต่นางก็เอ่ยเตือนให้เขารีบจา

? หลี่เฉิงห

กรกับข้าคงมีแค่คนผู้นี้เท่านั

ือยอดเยี่ยม เก่งกาจ สง่างาม ชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือจนถูกผู้คนเรียกขานว่าแม่ทัพน้อย เพียงอายุ 15 ก็ออกทำศึกเคี

ินถูกใส่ร้ายป้ายสีตกตายไปอย่างน่าอนาถ แคว้นฉีค

กใส่ร้าย

้าไปสืบประวัติของสตรีนางนี้เ

ิ้นฝูอึกอัก

ได้ก็ช่

ียงแต่ประวัติของน

ความเ

ว้จบ ฉวีอวี่เซินก็ตกตะลึงไปครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะเงียบไปสักพัก สี

นเล็กน้อยกับคำสั่งนั้น แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยสิ่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้บุกรุก2 บทที่ 2 ช่วยเหลือ3 บทที่ 3 ถังอาจม4 บทที่ 4 ตรวจค้น5 บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด6 บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต7 บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย8 บทที่ 8 ชื่อของข้า9 บทที่ 9 พักรักษาตัว10 บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย11 บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ12 บทที่ 12 ก่อกวน13 บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง14 บทที่ 14 บทเรียน15 บทที่ 15 ตามตอแย16 บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง17 บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ18 บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์19 บทที่ 19 การลอบสังหาร20 บทที่ 20 ปรนนิบัติ21 บทที่ 21 แสดงละคร22 บทที่ 22 กล่าวคำลา23 บทที่ 23 ในห้องหนังสือ24 บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่25 บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก26 บทที่ 26 ลักพาตัว27 บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม28 บทที่ 28 แย่งชิง29 บทที่ 29 ปะทะ30 บทที่ 30 ลงโทษโบย31 บทที่ 31 แจ้งข่าว32 บทที่ 32 ซักถาม33 บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน34 บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก35 บทที่ 35 ยากวงหง36 บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา37 บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง38 บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต39 บทที่ 39 ป้อนยา40 บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน41 บทที่ 41 โทสะของแม่ทัพน้อย42 บทที่ 42 ช่วงเวลาอบอุ่น43 บทที่ 43 จ่ายค่าตอบแทน44 บทที่ 44 ใช้ร่างกายเข้าแลก45 บทที่ 45 ถอนพิษ46 บทที่ 46 เมล็ดแห่งความเกลียดชัง47 บทที่ 47 ท่านหญิงมาเยือน