ดอกไม้ในมือมาร

สียอีก แลบลิ้นเลียริมฝีปากเวลาที่มองมายังใบหน้าของเธอ เป็นกิริยาที่น่าขยะแขยงสิ้นดี พอสาวชาวไทยมองมายังเสื้อที่เขาสวมใส่ เธอตัดสินใจทันทีเลยว่าไปนั่งที่เดิมดีกว่า

ั่งที่เดิมดีกว่าค

ื่องที่ว่านั้นก็คือสาเหตุที่ที่นั่งตรงนี้ว่างเป็นเพราะ เจ้าของที่นั่งเดิมเป็นสตรีวัยยี่สามสิบปีได้ขอเปลี่ยนที่นั่ง เนื่องจากทนอึดอัดกับที่นั่

.ไปไหนมาล่ะ

พัตรากระแทกตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม ใบหน้าของหญ

นเสียงของเขาก็คือ เธอต้องนอนหลับและหาอะไรมาปิดหูไว้ ไอพอดคือคำตอบของหญิงสาวตอนนี้ เธอนำหูฟังมาใส่ไว้ในรูหูทั้งซ้ายขวา ก่อนจะเปิดเพ

เสน่ห์อย่างน่าประหลาด เขาไล้สายตามองตั้งแต่หน้าผากกลมเกลี้ยงนูน ดวงตายาวรีปิดสนิท จมูกโด่งเรียวสวยและริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อน่าบดจูบ ตอนนี้เขาไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ ความกระหาย

ิสัยไม่ดีที่นั่งข้างๆ หญิงสาวไม่รู้จะทำอย่างไร จะลืมตาก็ไม่กล้า จะแกล้งหลับต่อไปก็ไม่ไหว ทำไมการเดินทางกลับเมืองไทยของเธอในครั้งนี้มันถึงน่ากลั

ม่มีมารยาท” พลอยพัตราต่อว่

มองเธอ ก็เธอหลับตาอยู่ไม่

กจะกรี๊ดใส่หูเขาให้แก้วหูแตก อยากจะนำนิ้วไปจ

ณนี่มัน

ัวเองเอาไว้สุดกำลัง คิดไปในทางที่ดีว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเมืองไทย และจะไม่เจอชายหนุ

ียงไม่อ

วหลับตาลงทำเป็นไม่สนใจเสียงนกเสียงกา ฝ่ายชายเมื่อเห็นว่าเธอไม่คิดจะแยแสเขา เขาก็ไม่จำเป็นที่จะแส

พื้นรันเวย์ภายในสนามบินสุวรรณภูมิ ให้ผู้โดยสารทุกท่านคาดเข็มขัดนิรภัย เฟรเดอริคที่น

หลับตาพริ้มด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกดีไม่มีอาการรำคาญใจหรือตะขิดตะขวงใจ แต่อย่างใด เมื่อรู้และเห็นวาพลอยพัตราซบอิงหัวไหล่ของเขาแทนหมอน หากเป็นผู

าตื่นได้แล้ว เค

วเงียตื่นขึ้นมา สีหน้าของเธอฉงนเล็กน้อย เพราะมีความรู้สึกว่าเธอกำลังเอนศีรษะซบกับอะไรบาง

“บางอย่าง” ที่เธอพักพิงมาตลอดทาง หญิงสาวดึงศีรษะของตัวเองให้ตั้งตรงตามเดิม ก่อนจะหันไปมองเจ้าของหัวไหล่ที่เธออิงซบ พอหันไปมองหน้าหมีตัวโ

้ำลายยืดอยู่ได้” เสียงของเฟรเดอริคทำให้พลอยพัตราปร

ล คุณอย่ามามั่ว” เธอพูดอย