หงส์หวนรัก [Phoenix Return of love] 鳳凰歸來的愛

แผนโดยเร็ว แต่อุปสรรคชิ้นใหญ่ของเราคือไทเฮา ค

รงเอ่ยมอบสมรสพระราชทานมา ไทเฮาจะทรงคัดค้านอันใดได้ ยิ่งเป็นคน

ากแผนการโค่นล้มบัลลังก์ลู่ฮ่องเต้สำเร็จ พระนางก็จะอยู่เหนือคนใต้หล้า ไม่ต้องอยู่ใ

อนางอย่างชัดเจนล่ะ เฟิ่งหรั่นเป็นธิดาคนโปรดของใต้เท้าเฟิ่ง หากบุตรสาวเขาได้เป็นพระชายาอ๋อง เขาก็ย่อมต้องหันมาสนับสนุนเจ้าให้ขึ้น

ารดา

ักคัง

ลายส่วนพระองค์ บริเวณเดียวกันนั้นนอกจากจะมีศาลาริมน้ำที่สวยงามแล้ว สะพานไม้ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตงดงามนั้นก็งามวิจิตรไม่แพ้กัน ลู่เฟยหลง

งมารดาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม เนื่องจากในยามนั้นเขาอายุได้สิบห้าขวบปีแล้ว จึงได้แต่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ เท่านั้น นานวันเข้าความรู้สึกที่มีต่อเฟิ่งหรั่นเริ่มแปรเ

ุตรชาย โดยมีกูกูใหญ่ของวังคอยช่วยประคองไว

ำ อาจเกิดอุบัติ

อได้พบพระพักตร์ของพระมารดาอีกครั้งรอบหลายปี ไทเฮาแม้จะทรงตำหนิบุตรชายที่ไม่ยอมมาเข้าเฝ้าพระนางก่อนแล

กเลย อยู่กับแม่และช่วยพี่ชายของเจ้า” ไทเฮาทรงกล่าวพระสุรเสียงอ่อนโยน พร

าคราวนี้ก็ตั้งใจจะมาพำนักอยู่ที่นี่ถาวร

งพระมารดาเข้ามา

ุตรชายได้เชื่อมความสัมพันธ์กับบุตรีเจ้ากรมอาญาให้แน่นแฟ้นมากขึ้น ในอนาคตหากลู่เฟยหลงต้องขึ

าเยี่ยมเยียนเขาเสมอ แต่สำหรับเขาแล้วนางก็เป็นเพียงน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่อยากคิดเกินเลยกับนางไปมากกว่านี้ ด้วยในใจของเขามีเพียงเ

่าพระมารดาอยากให้เขา

ับไม่มีความรู้สึกใดให้เขาชวนคิดว่าเป็นคนที่จะเข้ามาในใจของเขาได้เลย ต่างกัน

ยงนุ่มแต่ราบเรียบ สีพระพักตร์ของไทเฮาผู้เป็นมารดาเจื่อนลงเล็กน้อย ความหวังที่อยากให้พระ

ทรงถอน

ไม่มีสตรีใดในใจ ก็ควรให้โอกาสนางบ้าง นางเพียร

ะค่ะ หากข้าไม่อาจแต่งงานมีชายาได้จริง ก็ยังมีเสวียนเอ๋อร์ ลูกจะพยายามอบรมหลาน เพื่อในภายภาคหน้าจะได้ปกครองแคว้นได้อย่างมีเกียรติ” ลู่เฟยหลงกล่าวอย่างแม่นมั่น เขา

งถอนพระท

สตรีนางใดแม่ก็ไม่ว่า แต่ขออย่างเดียวอย่าได้มีความเกี่ยวข้องกับสกุลของซู่ไท่เฟยก็พอแล้ว” ไทเฮาทรงก

่องประดับและปิ่นปักผม จนเฟิ่งอี้และเฟิ่งเจาหรงอดอิจฉาในความงามของเฟิ่งหรั่นไม่ได้ แม้ว่าเฟิ่งอี้จ

์” เฟิ่งหรั่นมองน้องสาวอย่างรู้

ั้งๆ ที่จริงแล้วนางควร

ะทานให้พี่หญิง ข้าจะอาจเอื้อมอยากได้ทำไมกัน” นา

ี้ลงบนมวยผมของอีกฝ่ายอย่างประณีต พลางมองนางและตนเองในกระจกทองเหลืองบานใหญ่ พวกนางสอง

งตนเอง พลางให้จิงเจียวหวีผมที่ถูกปล่อยครึ่งหัวลงมาอย่างอารมณ์ดี ในเมื่อน้องสาวของนางชอบปิ่นนั้น ทั้งอีกฝ่ายยัง

อย่างไร ในเมื่อตอนนี้มันเป็น

อสำรวจความเรียบร้อยบนใบหน้าของตนเอง นางหยิบชาดมาแต้มริมฝีปากเบาๆ ริมฝีปากนั้นอิ

ยู่ไกลจากวังหลัง พอดีกับเซียวฮองเฮาที่เดินมาพร้อมกับนางกำนัลใหญ่ของนาง เซียวฮองเฮาในอาภร

ะคำนับอย่างนอบน้อม พระพักตร์งามอิ่มเอิบคลี่ยิ

พ่ะย่ะค่ะ” ลู่อ๋องฉีกยิ้มกว้างถ

กท่านตามสบายเถิด ข

างไรแล้วซู่ไท่เฟยก็ถือเป็นผู้อาวุโสของวัง อีกทั้งในวังหลังก็นับเป็นอ

มเค

ตึง “แม่ยังไม่มีโอกาสเข้าเฝ้าฝ่าบาท ก็จัดงานเลี้ยงอย่างกะทันหั

มรับ “พ่ะย่

ชิญร่วมงานเลี้ยงให้กับทหารหน้าประตูวัง ก่อนจะจูงมือฮูหยินเอกของตนเอง เดินนำบุตรสาวทั

งจากนางเป็นที่โปรดปรานของฮองเฮา พระนางจึงทรงอนุญาตให้หญิงสาวเข้

ประคองเอาไว้ได้ทัน ฝ่ามือของนางยึดไหล่ชายหนุ่มเกาะเอาไว้แน่น หัวใจของนางพลันเต้นระรัวกับเ

” นางอุทานเบาๆ ด้วย

อ้อมแขนแกร่งของอีกฝ่าย และยั

ก ไม่ต้องปรุงแต่งอันใดนางก็มีกลิ่นกายที่หอมเย้ายวนยิ่งนัก ชายหนุ่มเผ

ายหญิงอยู่ด้วยกันและทำเช่นนี้ย่อมไม่สมควรยิ่งนัก ลู่เ

ยงขรึม เขาซ่อนท่าทีเหนียมอายเ

าแทนตัวว่าเรา

มกับเป็นสตรีที่ได้รับการอบรมมาอย่างดียิ่ง นางเก็บซ่อนความเขินอายเอาไว้ไม่มิด นอกจากลู่อ

เขาแสร้งถาม ทั้งๆ ที่ในใจนั้นรู้อยู่แล้วว่านางม

อบ “เพคะ ถ้าเช่นนั้

บจะระเบิดออกมา หากนางยังยืนอยู่ตรงนี้ต่อไปคงไม่เป็นผลดีต่อตัวนางเป็นแน่ ส

ียบออกมา “ถ้าเช่นนั้น

เหมือ

่มที่เดินนำหน้านางไปก่อนจะถอนหายใจเบ

ับใจยิ่งนัก แต่ลู่เฟยหลงหล่อเหลา ดุดันสมชายชาตินักรบ อีกทั้งสายตาทรงอานุภาพที่ทำใ

มคำนับตามธรรมเนียมอย่างงดงาม กิริยาความงดงามและอ่อนช้อยของเฟิ่งหรั่นเป็นที่

มรับการแต่งงานกับอวี๋ฟางหรงเป็นแน่ แม้จะไม่ได้ชอบนางเป็นพิเศษ แต่ก็มิได้อคติกับนางจนเกินไป สกุลเฟิ่งเป็นสกุลใหญ่อันดับหนึ่งของแคว้น ย่อมเป็นธรรมดาที่มีเชื้อพระว

าองค์

ด้รับฟังวาจานี้เริ่มพระทัยอ่อนยวบมาบ้าง แต่หากให้นางแต่งงานกับลู่เฟยหลงจริงๆ ตำแหน่งพระชายารองนั้นก็ไม่เลวนัก หากในอนาคตโอรสองค์เล็กขึ้นครองร

ฮากับไทเฮา

ฮองเฮาทรงเอ่ยอย่างใจดีพร้อมกับรอย

ชมพูกลีบบัวแสนงดงามเดินย่างกรายอย่างอ่อนช้อยเข้ามาคำนับไทเฮาและฮองเฮา ความงดงามของอวี๋ฟางหรง

ันมามองลู่เฟยหล

สต่อหน้าชายหนุ่ม นางหลุบสายตาลงด้วยความเอียงอายยามต้องสบสายตา

ยหน้าเพียงนิดที่ได้รับก

ทรงเอ่

า เอาไว้วันหลังเจ้าค่อยแวะมา

พฤติกรรมของทั้งสอง

่ามิได้มีใจให้อวี๋ฟางหรงผู้นี้เลย สงสารแต่เพียงลู่เฟยหลงเท่านั้

เริ่มเบื่อหน่ายจึงเดินตามนางเข้าไปในงานเลี้ยงที่จัดขึ้นเพื่อตนเอง เขาพอจะทราบจุดประสงค์คร่าวๆ

นั้น ไม่มีใครมาแทนที่นางได้ แต่วาสนาระห

________

กฮองเฮา สามารถสั่งลงโทษนางสนม นางกำนัลหรือขันทีที่ทำผิดกฎได้ แ

องเฮา แต่มียศสูงกว่าสนมเอกชั้นผิน ได้แก่ กุ้ยเฟย (พระอัครเทวี) ซ