ตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจไม่ให้เหลือรัก

ที

ายเ

คำเรียกทำให้คนเป็นพี่ชายกังวล เชียงเชียงที่เดินไม่ทันเจ

ราะรู้ว่าอ้ายเฉินนางมีเรื่องให้กังวลเยอะและก็ไม่ค่อยบอกออกมาจึงต้องบั

ไปเจอเข้ากับท่าน

าหรือไม่” ชายหนุ่มถามด้วยอารมณ์ แต่คำต

คุณหนูด้วยซ้ำ” นางเลี่ย

ถึงเช่นนี้ ช่างเถอะหย่าออกมาแล้วก็ถือเป็นบุญของอ้ายเฉิน เจ้าก็ไปย

้จะแต่งงานและหย่ามาแล้ว แต่นางก็ตั้งใจจะอยู่เคียงข้างคุณหนูของนาง

่เจ้าค่

ัด “อร่อยดี แต่มีรสขมหน่อย ๆ” เชีย

ว่าแม้จะหอมหวานแต่กลับขมติดปลายลิ้นหน่อย ๆ

ันรสชาติเหมือ

่ก็ยังกัดกินแ

เมืองก็ไปซื้อขนมออกใหม่จาก

ายงานต่าง ๆ ที่ต้องจัดการ หัน

้กินอาหารเท่าไร คิดว่ากินขนมห

งนั้นข้าจะกินทีหลัง” เจ้าเมืองหนุ่มยังคงนั่งทำงานต่อไปพัก

บฮูหยินที่ทำให้เขาต้องกระอักกระอ่วนไม่รู้จะจัดการอย่างไรกั

ไหนกันแน่ หรือบางทีมันอาจจะผิดตั้งแต่แรกแล้วก็เป็นได

ด้ แต่เพราะคิดว่าเรื่องราวยังไม่เกิดขึ้นจึงไม่ได้เสียใจ ความเสียใจที่จากหยางพ่านชุนมาก็จางลงมากแล้วเช่นเดียวกัน ก

คนอื่นเลย นางเองถ้าพูดกันตามตรงในฐานะของชาวเมืองก็ชื่นชม

รอบครัว ไม่ว่าจะนาง บุตรชาย หรือบิดามารดาของนาง ความห่วงใยเหล่านั้นคงมีเอาไว้เพื่อคนอื่นเพียงเท่านั้น หล

ไปง่าย ๆ ไม่ได้ อีกไม่นานหยางพ่านชุนจะต้องเดินทางไปตระกูลหลักเหมือนที่ทำในทุก ๆ ปี ซึ่งกลา

หลี่อ้ายเฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ใน