หมาป่าในกำมือนายแสนดี ภาค 1

ินสวย ร่างสูงบางลุกขึ้นนั่งก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อย นิ้วมือยาวรูดผ้าม่านออกทำให้แสงแดดอ่

ปด้วยหมอกหนาและอากาศหนาวเหน็บอยู่เสมอ คงไ

ในครัวหายไป

ใบใหญ่ภายในครัว ผมควรจะบอกพ่อ

ะโกนเรียกพ่อในขณะที่กำลัง

ินออกมาจากครัวด้วยสีหน้างุนงง

ตอนย้ายของก็เอา

ย์เลือกที่จะไม่บอกพ่อของเขา เรื่อง

พี่รหัสของผม จากคำใบ้มันจะมีรุ่นพี่สัก

ถ สตาร์ตเครื่อง และขับรถออกไปก่อนจะเห็นสี

องตัวเองน่ะครับ” เรย์ตอบกลับ เมสันเ

เขาก็หาอะไรให้ลูก

ไม่ชอบกิจกรรมแบบนี้น่ะสิ’ ผมได้แต่ค

วิทยาลั

ง” เมสันหยุดรถ เรย์เปิดประตูลงจากรถทั

ได้ใช่ไหม” เมสันตะโกนออกมาจากรถ ปร

กชายที่กำลังเติบโตเป็น

้นตา เขาเดินแซงหน้าผมไป ผมเดินก้าวขายาว ๆ ตามหลังชายข้างหน้า เพ

ียงทักทายของผม คนตรงหน้าก็หยุดเดินกะทันหัน ทำให

วเองเอาไว้ ก่อนจะหันมองคนร่างสูงใ

่าผมราวสักสิบเซนติเมตร หันกลับมาถา

ีน้ำตาลดูดุดันมีเสน่ห์คู่

น เพราะเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ ผมจำได้แค่ว่าชายที่ผมช่วย

มคิดไปว่าผมอาจทักคนผิดจริง ๆ และในความเป็นจริง เขาค

มวันแรกก็หาเรื่องคนอื่นซะแล้ว หึ” เขาเอ่ยต่อพ

หางั้นเหรอ หมา

บายใจ รีบโค้งตัวขอโทษ เมื่อเงย

วชะม

สที่เป็นบัดดี้ของเขาไม่มาเรียน อาจารย์แ

ึ้น ขาดก็แต่แสงไฟ ในคราวนี้อาจารย์จึงขอให้นักศึกษาวิศวกรรมไฟฟ้าปีหนึ่งถึงสองช่วยกันจัดการ แ

ญต่อการเชื่อมต่อไฟฟ้าระหว่างตึก ที่น่าแปลกใจคือโรงยิมนี

กมึงวาด” เสียงของรุ่นพี่ด้านบนเวทีพูดคุยกั

วยเสียงตอบรับ

แห่งนี้ขึ้นมา พร้อมส่งภาพนั้นเข้ามาในไลน์กลุ่มของคณะ

กัน แบ่งออกเป็นห้าตำแหน่งตามภาพ อยากช่วยพ

บบคอมพิวเตอร์ ระบบเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ระ

งเอิญเหลือบไปเห็นผู้ชายผมสีดำเ

ส่เขา คิดว่า… ควรจะทำดีไถ่โทษสักหน่อย’ เรย์คิดในใจ

อลงมาจากเวทีอยู่ครู่หนึ่ง ก่อน

พูดขณะรับของไปจากมือของผม ดวงตาสีอัลมอนด์ปลายตาคมมองจ้องหน้าขอ

บอะไร พร้อมมีท่าทีลนลานจับคีมอีกอันขึ้นมาด้วยค

ะมัดทะแมง นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เขาหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาพร้อมอธิบาย เร

หรือกรรไกรแทนก็ได้ ระยะการปอกให้ห่างจากปลายสายประมาณสองถึงสามเซนติเมตร

มื่อปอกสายแลนเสร็จแล้ว จะสังเกตเห็นเส้

ยู่สี่คู่ แยกสายออกแล้วดึงใ

ขาวน้ำตาล น้ำตาล จากนั้นตัดปลายสายแลนให้เป็นแนวเฉียง แล้วสอดสายแลนเข้า

าไรนี่” หลังจากการต่อสายแลนเสร็จเรียบร

กไปในทันทีเมื่อพูดจากวนเด็กหนุ่มตรงหน้าได้สำเร็จ

รู้จักชื่อของเขาเลย แล้วรุ่นพี่ที่อาสามาช่วยงานที่นี่ม

ก แต่วันนี้เขาอยากไปซื้อของใช้ของกินในเมืองสักหน่อยจึงใช้เส้นทางลัดเพื่อออกไปฝั่

มีกลุ่มนักเลงวัยรุ่นเข้ามาล้อมถึงสามคน พร้อมเสียงทักทายที่ฟังดูแล้วไม่น่าจะเป็นมิต

้หมด” ชายที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าน

กจะใช้เงินแก้ปัญหา ถ้าให้ครั้งหนึ่

งินสิวะ” นักเลงอีกคนถ่มน้ำ

ัวแข็งก้าวขาไม่ออก นักเลงทั้งสามคนก็ค่อย ๆ ก้าวเข้

ลบหนี เปลือกตาปิดลงด้วยความกลัว มือของหัวห

อของนักเลงคนนั้นหลบไป จนผมต้องหันไปมองหน้าของเขา ชายหนุ่มร่างสูงที่เข้ามาช่วยผม เข

โจมตีก็หยุดชะงักลง และคนที่เป็นหัวหน้าบอกให้

ีกันตั้งสามคน พวกม

สั่งเสียงดังลั่น ทำให้ลูกน้อง

งกายผมจะได้เอ่ยอะไร เพียงแค่หางตาของเขาที่จ

เท่ชะมั

น้ำตาลอันทรงเสน่ห์ ตาคมคู่นั้นหรี่ลงเล็กน้อย เขาเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วใช้มือข้า

่า โน้มตัวเข้าใกล้เรย์ คนตัวเล็กพยัก

้งนี้อาจเป็นการได้ขอโทษอย่างจริงใจ แถมเ

่อรุ่นพี่พูดแบบนั้นก็ทำให้เร

งหมูด้วยล่ะ นี่เขายังผูกใจเจ็บผมอยู่งั้นเหรอ

รย์ตั้งสติได้จึงถามเขากลับ มองตาสีน้ำตาลอมส้มจับจ้องอย่า

หันหลังเดินออกไปพร้

ผมให้จับจ้องที่แผ่นหลังกว้างของเขาอยู่อย่างนั้น นอกจากมาซื