หมาป่าในกำมือนายแสนดี ภาค 1

้าของอ

อย่างเคย หมอกบาง ๆ ปกคลุมไปทั่วท

ไปจึงทำให้ลำบากไปสักหน่อย หลังจากทำเสร็จผมห่อข้าวต้มใส่กล่องข้าวสีฟ้าสดใสเอ

ผมแต่งตัวเสร็จก็รีบหย

ล่ะ ปกติไม่เห็นทำ” พ่อถามพร้อมก

อวัตถุดิบมาไว้ เลยทำไป

ทำเผื่อพ่อบ้างหรือเปล่

้ให้ในครั

เรียนวันนี้

เคค

่หน้าห้องของรุ่นพี่ปีสอง คณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาวิศวกรรมไฟฟ้า ยืนช

่างที่กำลังตัดสินใจอยู่นั้นก

ผิวเข้ม ยืนอยู่ตรงหน้าถามขึ้น น้ำเสียงของเธอทำให้ผมขนล

าหาพี่เจคน่ะครับ” น้ำเสี

มา” หาอะไรกินงั้นเหรอ แล้วแบบนี้จะเอาท้องที่ไ

นว่าเรย์ยืนเหม่อล

กินได้ตลอดแหละ ...อันนี้ฝากให้เจคใช่ไหม เดี๋ยวพี่เอาไปให้เอง” รุ่นพ

ากด้วย

นเหรอ กินได้ตลอดงั้นเหรอ หรือจะเป็นพี่รหัสเรากันนะ? ในขณะที่เดินลงบันไดมาผมเห

ยงดัง แต่เขาก็เดินต่อไป

” ผมเรียกอีกครั้ง

มพยายามตีสนิทจึงชวนเขาคุย เพราะพวกเราเ

ค่นั้น ทำเอาผมไม่รู้จะถามอะไรต่อเล

ศึกษาปีที่สอ

ที่เข้าห้องกลิ่นหอมที่คุ้นเคยก็ลอยมาเตะจมูกเข้าเต

ื่องพวกเราเยอะมันก็จะเป็นปัญหาเอาได้” คาร่ายื่นก

ยู่ มึงคิดมากเกินไปแล้ว” ผมพูดพร

ใจน้อง?” เธอเ

เลยพูดตัดบทสนทนาไป มองข้าวกล่องน้อยที่ส่งก

้นปีที่หนึ่

ั่งทำสีหน้าบึ้งตึงอยู่ตลอดเวลา แล้วทำไมกัน? ทุกครั้งที่อาจารย์ถามคำถามเขากลับตอ

บคลาส

องพร้อมกัน และเป็นผม

่กันดีไหมบัดดี้” ผมเอาแขนข้างหนึ่งพาดไ

ร่” เขาปัดแขนของผมออกจากบ่าอย่

แกร่ง โดยไม่คิดที่จะให้เขาได้ทันตั้งตัว แต่ทว่าร่างสูงนั้นกลับหลบไ

... เ

สียงดังลั่นตึก ทั้งยังด่าด้วยความไม่พอใจพร้อมกับตบผมไป

้องมาที่ผม อาจารย์ที่อยู่บริเวณใกล้เคียงมองเห็นจึงเข้ามาช่วยพูดไกล่เกลี่ย เพิ่

เรย์ได้แต่สบถในใจ มองตาม

เมสันยังไม่ปรากฏตัว เรย์เลยตัดสินใจที่จะเดินกลับ ใน

ากด้านหลังทำผมสะดุ้ง เพราะตอนนี้มีเพียงผมท

ให้พวกเราขายหน้า คงจะสะใจแกสินะ งั

องผม’ เรย์รีบหันหลังวิ่งกลับไปทางมหาวิท

่งตามมาทัน และจับล็อก

กมัน แต่ก็ไม่เป็นผล พวกมันทั้งสองล็อกตัวผมเอาไว้แน่นกว่าเดิม ผ

น็บอยู่ตรงเอวทางด้านหลังออกมา และทำท่าจะพุ่งเ

! เฮ

ผมไป และถูกใครบางคนโจมตีกลับจ

ัน เมื่อลืมตาขึ้นช้า ๆ ปรากฏชายร่างสูงผมสี

ยส นาย

วกกูจะกลัวมึงเหรอ จัดการมั

ดังตุบตับ เป็นคนร้ายที่ลงไปนอนกองกับพื้นอีกครั้ง แต่ในจัง

สถีบหมอนั่นออก และซัดจนพวกมันสลบไป ผ

อย” ผมลนลานถกเสื้อที่หน้าท้องของเขา

ั้นเหรอ’ ผมมองที่ท้องของ

มันจริง ๆ นะ” เรย์พูดทั้งย

ับอย่างไม่ละสายตา ดวงตาสีรัตติกาลของเขาค่อย ๆ

ลืองทองแบบนั้นล่ะ” ผมเอ่ยถามอย่างป

าฝาดแ

ี่ยนจากสีดำเป็นสีทองจริง ๆ แต่ทันใดนั้นก็มีแสงไ

พานายไปโรงพยาบาล” ผมวิ่งเข้าหารถคันนั้นที

พ่อลงจากรถม

นเกิดอ

งพยาบาล” ผมหันกลับไปหาเวเฟียสที่ยืนอยู

นี้ก็มืดและมีหมอกลงจัด บา

นเถอะครับ คงไ

ี่นอนกองอ

จไม่แจ้งความ แต่ก็ลากพวกเขาออกจากกลางถนนมานอนอยู่ที่ริมกำแพ

เมืองนี้ ผมพบเจอแต่เรื่องแปลก ๆ ผมช่วยชีวิตคนที่เจ็บหนักแต่เขาก็หนีไป ผมกลับบ้านโดยลำพังแต่โดนแก๊งนักเล

ิกคล้ายพี่เจคเป็นอย่างมาก แถมพี่เจคเองก็เรียกร

กัน เพราะชายคนนั้นเจ็บหนักมาก ไม่มีทางที

ล่ะ และผมก็มั่นใจมากด้วยว่าเห็นเขาถูกแทง ไม่มีทางที่จะไม่มีบาดแผล แถมยังมีดวงตาที่เปลี่ยนสี

ของเ

ลบล้างมนต์คาถาของฉันได้ แต่ดูเหมือนว่ามนต์นั้นจะไม่มีผลกับนายเลย เพราะอะไรกันนะ?’ หลังจากที่เวเฟียสได้เข้าไปช่วยเพื่อนร่วมชั้นเรียน

...ฉันจะต้