หมาป่าในกำมือนายแสนดี ภาค 2

้วยความเร็ว ดวงตาสีม่วงครามถูกเปลี่ยนเป็นสีทองอร่าม ส

วเล็กที่มีภาพลักษณ์ดูดี ดวงตาสีเขียวสว่างตัดกับเส้นผมสีบลอนด์ เจ้าของดวงตาสีเขียวอำพันมองกลับอย่างไม่เป็นมิตรเมื่อได้ยินคำทักทายที่ไม่ถูกหู และดูเหมื

กสองแขนขึ้นกอดอก ถามกลับพร้อมแส

แกซะ” ชายหัวล้านไม่พอใจ เขาควบคุม

องคนร้ายตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ชายหัวโล้นได้ทีโจมตีเข้าหาผู้ชายร่างบางตรงหน้าด้ว

กใจ เขายกปลายนิ้วก่อให้กำเนิดดวงไฟสีแดงส้มอย่างรวดเร็ว เพียงพริ

มมม

ลมที่พัดผ่านเข้ามายิ่งช่วยเสริมเพลิงไฟให้มีขนาดใหญ่มากขึ้น ลูกไฟที่ลอยกลางอากาศเข้า

นดินเพิ่มมากขึ้น คนตัวเล็กมองหาค

ห้ามคนร่างสูงที่วิ่งตามเข้าม

ลบออกไปตามคำสั่ง แต่ดวงตาสีทองยั

ึ

เป็นบริเวณกว้าง สกัดกั

ไม่ทันระวังแทงเข้าที่ไหล่เล็กของคนร่างบาง ก่อนร่างกายของเขาจะร่วงลงมา เขาปาลูกไฟสวนกลับไป ไฟลุกไหม้ติดเสื้อคลุมแล

หันมาด่าเนปิ้วอย่างไม่พอใจ ผิวที่แขนถูกไหม้เกรียมไปแล้วข้างหนึ

กไฟกำลังวิ่งตามไล่หลังเขาไป พลังของทั้งสองปะทะกันเป็นระยะทำให้เกิดแ

เริ่มจะหมดความอดทนแล้ว ดวงไฟสีแดงเพลิงพร้อมกับดวง

k Ne

ฮึ่ม!

่งก่อนจะเหลือเพียงท้องฟ้าที่มีเมฆมัว เพลิงไฟของผมคล้ายกับดาวเคราะห์ดวงน้อยในหลุมดำอันมืดมน ดวงต

มเค้นพลังก็เห็นเพ

ึ

มให้หลบไปได้อย่างหวุดหวิด ท้องฟ้าสีดำกลับมาเป็นสีครามอีกครั้ง หลุมดำ

ชยกระทบจมูกของคนด้านล่าง ยิ่งทำให้เขาอดเป็นห่วง

คนร่างสูงวิ่งเข้าไปโอบร่าง

อบกลับเขาแบบนั้น แต่มือ

กำลังบอกผม...ว่าผ

ด ผมกำลังสูญเสียเลือดมากขึ้นจนใบหน้าเริ่มซีด เขาอุ้มร่าง

้านข

นพร้อมแสงวูบวาบมาจากอีกฟา

สกัดกั้นพวกผมเพื่อทำอะไรบางอย่าง ลูคัสเองก็มีสีหน

โง่!’ ลูคัสภาวนาในใจ แม้จ

คัสต่างบาดเจ็บหนักเลือดท่วมตัว แต่ก็ย

คงต้องสู้กับโอลิเวอร์ ธามเองก็ฆ่าโจนาธานสำเร็

คัสกดกระแทกลงพื้นปล่อย

บ!

หาเครื่องร

กว้าง คิ้วหนาชนเข้าด้วยกันเพราะ

ล

่อได้โอกาสก็ย้ายร่างตัวเองมาอยู่คนละฝั่ง เจคหรี่ตาลง

ที่พวกมึงกำลังท

ลูคัสเองก็พุ่งเข้าหาเจคพลางปล่อยหมัดออกมา เจคหลบมันได้

้ได้ทันที ว่าดวงตาสีทองของลู

ก็มองออกว่

รมณ์ เขาสบถออกมาพร้อมกับพุ่งตัว

ตากูฉิบหาย” ลูคัสพร้อมเข้าปะทะ

2.

lk

กระจกจนเกิดเสียงดังกุกกัก เสียงหอนนั้นเสียงดังสนั่นจนลอดเข้ามาในบ้านทำให้ผมร

่อ ๆ

ยังเสียงระเบิดดังก่อนหน้านี้ที่ผมไม่ได้สนใจ ผมเปิดหน

นี้อย่าออก

กพี่เจคตั้งแต่ช่วงบ่ายที่เพิ่งเด้งขึ้น ทำไมต้อง

มกดโทรหา

งเป็นมนุษย์ ลูคัสกระโดดเข้าไปกระชากคอเสื้อของเจค หมัดหนักถูกปล่อยออกม

a

ะออกไปไกล เจคเริ่มรำคาญลูคัสที่ขัดแข้งขัดขาเขาตลอด ปลายเท้ายาวเสยเข้าไปที่ปลายคางของลูคัส

ยสายถูกส่งออกมาเล็ดลอดไปถึงหูของ

ง กร

รู้จะตอบยังไง เพราะรอบ

านของผม จนผมต้องหันขวับไปส่องมองหน้าบ้าน

ีคนมา” เจคถึงกับทำหน้าฉ

หาเรย์ดึก

ท์ลงวางทิ้งไว้บนหัวเตียง เตรียมกระสุนใ

อย่าวา

สายเงียบไป เ

าเจคกำลังวิ่งออกจากพื้นที่การต่อสู้ แต่เหมือนเจคจะไม่

ยร่างของหมาป่าซึ่งเคลี่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว ใจก็อดเป็นห่วงเรย์ไม่ได้เหม

วิลเลียมวิ่งมาดึงแขนของล

กมึงไม่รอดแน่” ลูคัสหันมาพูดทิ้งท้ายก่อนที่พ

พวกมัน เขากำลังจะวิ่งตามแต่เห็นคาร่า

คก็คงมา” คาร่าพูดเสียงแหบพร่าทั้งหอบเ

ุ

ร้อมรับร่างของเพื่อนสาวไว้ก่อนจะพย

นขอ

ประตูหน้าบ้านก็ถึงกลับชะงักไปหล

ขามาอยู่ที่นี

ยยิ้มไม่คุ้นเคยแสดงออกมาจากสีหน้าของชายตรงหน้า เขาพยุงร่างของผู้ชายอีกคนที่ผมไม่รู

ลี่ยนไปจากสมัยที่ผมยังเด็กเลย ผมจึงแน่ใจว่าเป็น

มสงสัยหันขวับไปสบตากับเขา เขาก็ดูดีนะ...เพียงแต่คำพูดของเขาฟังดูไ

ะครับ” เรย์เลื่อนเปิด

จะไม่หยุดความไม่สบายใจจนกว่าจะได้เจอหน้าเรย์ คนร่างสูงรีบคืนสภาพกลับเป็นมนุษย์ ขายาวกำลังก้าวเข้า

ระตูเข้าช้า ๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นเจคในความมืดพร้อมใบหน้

เรย์พาผู้ชายแปลกหน้าเข้าบ

งเรย์ไปอยู่ด้านหลังแล

ปหาคนร่างสูงอีกคน คนตรงหน้าก

้เจครู้ทันทีว่าคน

ยงั้นเหรอ ผมกำลังสับสน ทำไมเรย์ถึงรู้จักกับแวมไพร์ เข

เจคไม่ได้สนใจเรย์เลย ปล่อยหมัดพร้อมพุ่งเข้าใส่ชายร่างสูงทันท

าแบบนี้ตัวเดียวกันหรือเปล่าก็ไม่รู้’ ชายดวงตาสีม่วงครามย

ยยิ้มที่ชวนน่าขนลุกก็อย

เลาะกันแล้ว เรย์เองก็รู้สึก

อนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

งพ่อ ยิ่งตอนนี้เขายังรู้สึกได้ว่าเรื่องวุ่นวายกำลังจะโถมเข้าหาเขาอีกครั้ง ว่าแล้วคนทั้ง

อนทั่วบ้านจนเจอกล่องปฐมพยาบาลแล

นะนำชายดวงตาสีม่วงให้เจครู้จัก เจคห

่มันไม

ต่ต่างฝ่ายต่างไม่มีความไว้ใจซึ่งกันและกันเอาซะเลย เรย์เข้าใจดีว่าการพบกันระ

เรย์จะรู้จักตัวตนของมันจริงหรือเปล

เจคยังหาเหตุผลให้เชื่อ

เรย์เริ่มมีอารมณ์โมโหกรุ่นขึ

มัน” เจคหมุนตัวกลับไปทางแมทธิว ตอบก

คนร่างบางเดินแหวกสายตาของคนทั้งคู่ ก่อนจะขึ้นไปจัดห้องด้านบนสำหรับแ

รย์เดินกลับลงมาข้างล่างพร้อมตะโกนถาม ห้องนอนในบ้านก

ซึ่งกำลังทำแผลให้กับเขาคนนั้น ทั้งที่ตัวเอง

์” เนปิ้วเห็นเรย์มองมาที่เขาอยู่บ่อยครั้

็คงเรียกพี่ชายผมบลอนด

งิน” เนปิ้วกำลังจะลุกขึ้น

นนะครับ ยังไงก็ช่วยรักษามารยาทสักหน่อย” เรย์จ้องหน้าเนปิ้วอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่แผ่นหลัง

เจคก็ยังคงไม่ยอมทำแผลสักที เห็นแล้วมันขัดหูขัดตาเรย์ คนตัวเล็กจึงเดินเข้าหาอี

ำลังพันผ้าก๊อซที่แขนชะงักไปเล

ียงฟังดูคล้ายไม่ใส่ใจแต่เจคกล

งมีสภาพไม่ต่างกัน เขาไม่อยากให้เจคมาพัวพันเรื่องก

เทามันคงชอบเรย์ แล้วถ้าจากเหตุการณ์ที่เขาสู้กับหมาป่าสอ

นมาแบบนั้นล่ะครับ” เรย์เบนความสนใจหันกลับม

่ะ” เจคหรี่

ดบนตัวมึงอยู่เลย ฝีมือไม่ธ

นด้วยสายตาแปลก ๆ จนเรย

ห้ผ่านคืนนี้ไปได้ด้ว