หมาป่าในกำมือนายแสนดี ภาค 2

ช้าขอ

้งหมดให้เขาฟัง หลังจากเขารับฟังแล้วกลายเป็นว่าเขาไม่ยอมกลับ และเอาแต่เฝ้าผมทั้งคืนจนผมท

พอนึกถึงประโยคนั้นก็ทำผมขนลุกตัวเอง

ัด พูดอะไรออกไปเนี่ย’ ผมได้แต่คิ

มือเดียว ใบหน้าคมหล่อทำผมใจสั่นรัว เ

ี้นาน ๆ ค

ับ" คนขี้โกง! แอบขึ้นมานอนกอดผ

วามรู้สึกชาไปทั้งตัวเกิดจากคนร่างสูงตรงหน้า ผม

แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หรือเขาเพียงแค่

ำตาลอมส้มสบเข้ากับเจ้าของดวงตาสีน้ำเงิน คนร่างสูงได้แต่คิดในใจ...นอนกอดขนาดนี้แล้ว เร

ินไปแล้ว ผมเอามือดันหน้าของเจคออก แ

ล

ุ

กลิ้งตกลงจากเตียงจนก้นกระแทกพื้นเสียงดัง คนร่างสูงมองขึ

ี่ครับ ออกไปเลย” เรย์ไม่หวั่นไหวกับป

ัด’ เจคยิ้มกว้างอย่างพอใจ

กลางป่า

หัวโล้นในชุดคลุมสีดำเอ่ยถามลูกสมุนที

ที่ออสเตรเลียว่าผู้ที่ครอบครองของชิ้นนี้ มันไม่ใช่

ัวโล้นมองลูกสมุนตรงหน้าที่เป็นพวกขี้ขลาด ถ้า

ๆ โน้มตัวกระซิบข้างหูของเขา

นีต

ื้

อยู่หน้าที่ทำการสถ

เดินเข้าไปด้านในโดยมีพี

งเมื่อวานครับ” ผมเอ่ยทัก

เข้าไปด้านในห้องสีเทาหม่นคล้ายกับห้องสืบสวน ก

าขึ้นมามองผมช้า ๆ เบนสายตาไปยังพี่เจคซึ่งลากเก้าอี้ลงนั

มองหน้าของคนร้ายได้ไม่ชัด ผมจำได้เพียงพ่อยัดกุญแจรถใส่มือของผมและบอกให้ผมหนีไป ผมเลยรีบตาม

ื่อไหร่” สายตาของตำรวจจั

วจคิ้วย่นเข้าหากัน มอ

เจอเลยสักครั้ง พูดความจริงออกมาเถอะ” คุณตำรวจพูดประโยคยาวเหยียด เขาหมายความว่ายั

ง!

ียงดัง ทุกคนในสถานีตำรวจต

” พี่เจคโพล่งขึ้น ทวนค

ลือ เรื่องที่คุณตามตัวคนร้ายไม่เจอผมไม่ทราบกับขั้นตอนการทำงานของพวกคุณว่ามีประสิทธิภาพแค่ไหน ผมแค่อยากจะถามคุณกลับสักประโยค...คุณคิดว่าตัวคุณเองทำหน้าที่ดี

ญ่ ทุกสายตายังคงมองมาที่เขาจน

เอ่ยถามเจคด้วยความห่วงใย เม

ถึงความโดดเดี่ยว เรย์ในตอนนี้ไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ เขาคิดเพียงว่าจะไม่ยอมให

ายผมก็มีเพียงพี่เจค แต่ว่าพี่เจคเป็น

.0

วมไพร์นับสิบตัวที่กำลังรุมทำร้ายแวมไพร์ตัวหนึ่งอยู่ใกล้บริ

ยู่แต่ในกระดอง” แวมไพร์ตัวหนึ่งเบ

ล

าวซีดล้มลงตรงหน้าหยุดอยู่ที่ตรงปลายเท้าของเขา เมื่อ

ม เล็บแหลมแทงทะลุหน้าอกแวมไพร์สองตัวข้างหน้าลงไปนอนกอ

เยาะใส่พวกดวงตาสีแดงที่เหลือ

ียสพร้อมฟาดเล็บแหลมคมเข้าใส่ ขายาวของเวเฟียสเตะมันล้มลง

ไปก่อน เวเฟียสโยนร่างไร้วิ

ม่วิ่งหนีไป เขาเดินเข้าไปใกล้เรื่อย

วม อ่อนแอปวกเปียกแบบนี้อยู

นุษย์เช่นเดียวกับเวเฟียส แต่เมื่อเขาจ้องมอ

ี้เอง

จันทร์

วู้

ร์เต็มดวง คล้ายเป็นการประกาศว่าค่ำคืนแห

งตาข้างขวาแต่เธอก็ยังคงปิดมันด้วยผ้าปิดตาไว้เสมอ ตอนนี้คาร่

งแก้แค้นให้

วกเขากำลังไล่ตามก

่ถึงห้าตัว เจคจ้องมองไปยังพวกมันด้วยสายตาโกรธแค้น มันดึงความสนใจขอ

ยงทักทาย

เรย์ทำไม” เจคเดิ

ตกใจที่ได้ยินเจคพูดแบบนั้นออกม

้วยน้ำมือลูคัสงั้นเ

กด้วย มึงคิดอย่างนั้นไหมไอ้หมา” ลูคัสพูดร่ายยาว เขาตั้งใจพูดจายียวนทำให้เจคโมโหและมันได้ผล เจคโม

ธามร้องห้าม ทั้งสองยังคงกระโจนเข้าหาไลแ

พร้อมกับผู้ชายชุดคลุมสีดำที่โผล่ออกมาภายหลัง เจครู้ว่าพวกมันต้องม

าของลูคัส คนถูกโจม

งกับเรย์” เจคนั่งลง

์ เขาถีบอกกว้างของเจคจนตัวถอยออกมา ลูคัสลุกขึ้นสู้ฟาดเล็บแหลมคมเฉือนผิวกายของเจคให้เกิดบาดแผล เจคกลายร่างอี

อีกสี่ตัว คือ โจนาธาน วิลเลียม โซเฟีย และโอลิเวอร์ เป็นการ

างเข้

า สองข้างทางยามค่ำคืนนั้นมืดมิด และเต็มไปด้วยควา

บ พ

ากระทบกับแสงไฟหน้ารถ ทำให้พวกเขารู้สึกไ

งคนขับพูดขึ้น ในขณะที่ผู้ชายเบาะด้านข้างกำลังจะเป

ล

ล้

กเขาเสียหลักเซไถลเข้าข้างทาง เพียงแต่มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น มวลสีน้ำตาลขนาดใหญ่พุ่งทะลุมาจากพื้

ดดด

ดดด โ

ับพื้นถนนลากไถลไปไกลทั้ง

คำสั่ง พวกมันคืนร่างกลับมาเป็นมนุษย์โดย

คิดว่าคนที่อยู่ในรถจะต้องเจ็บหนักหรือตายไปแล้วแน่ ๆ เขาหันกลับไปทางเ

นอ้อมแขนแกร่งของเขาลง ทั้งสองคนไม่มีรอยแผลจากรถคว่ำแม้แต่

งเจ้าของดวงตาสีม่วงครามลอบมองไปท

่างสูงพูดเสริม ดวงตาสีเขียวอ่อนเริ่มเรืองแสงสว่างพร้อมย

ว่าคนในรถจะรอดไปได้ มันคนหนึ่งกลายร่างเป็นหมาป่าวิ่งมุ่งตรงมาทางต้นไม้ ชายร่างสูงพร้อมตั้งร

เป็นคนอ่อนแอไป

ั่

หวุดหวิด แต่กลับมีหมาป่าอีกตัวพุ่งเข้ามา แขนของเขาโดนกรงเล็บแหลมจิกลงบนผิวก

งของพวกม

ระแทกกับต้นไม้ ในขณะที่ต้องหลบการโจมตีของอีก

พนี้ต่อไป ผมส

มีดแหลมคมขนาดพอดีมือทำจากเคร

งรวดเร็วตั้งแต่ช่วงลำคอที่เกิดบาดแผลลามไปทั่วร่าง กายของมันเปลี่ยนเป็นมนุ

อกก

งกับเหตุการณ์ที่เห็น เพื่อนของเขาหายไปต่

ตากับคนร่างสูงที่ถืออาวุธสีเงินในมือก็เริ่มกลัวจนตัว

หนีไป ดวงตาสีม่วงครามมองอย่างไม่ใส่ใจ และไม่ได้ตามมัน

วเล็กที่ยืนอยู่ด้านหลังของเข

ู้อีกด้

อยตัวอยู่บนอากาศ ดวงตาสีเขียวมองออกว่าคนตรงหน้าต้องการช่วงชิงบางอย่างไปจากเขาจึงได

้นสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่พยายามจับปลายขาของเขาจึงสามารถหล

ินสินะ ถ้าสู้บนพื้น

ินก็ค่อย ๆ ลอยตัวขึ้นบนอากาศ เส้นผมสีบลอนด์ปลิวไสวไปตามแรงลม แม้จะรู้ว่าชายคนนี้เป็นพ่อมดดิน แต่เพราะจำเป็นต้องประมื

งตามหาผู้ร่วมทาง เขาวิ่งตามกลุ่มดินขนาดใหญ่ที