คำสาปรักท่านชายแวมไพร์

วยวายเมื่อถูกโยนเข้าม

พาตัวเธอขึ้นรถมาด้วยเอ่ยขึ้น ดูเหมือนว

าบว่าครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่การข่มขู่ ที่พวกเขาแค่เรียกตัวเธอมาเพ

ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดชัตเต

นรูปชายสูงอายุคนหนึ่งที่ตอบกลับว่า

ไหร่ก็ไม่ได้ทำให้เธอสงบนิ่งลงได้เลย แล้วเป็นใครจะกล้าทำใจให้สง

ัวคุกเข่าก่อนจะทำท่าเว้าวอนขอความเห็นใจ เธอยังอยากมีอนาคตอีกยา

รง เขาก็เห็นเธอมาตั้งแต่เล็กตอนไปตามทวงหนี้พ่อของเธอ และเมื่อเห็นว่าพ่อของเธอเสียไปและเธอต้องมาใช้หนี้แทน ประกอบ

ึ้นไขว่ห้างประหนึ่งวางอำนาจ “ที่เธอจ่ายมา มันยังไม่พอหนี้สินที่พ่อขอ

ณทุกเดือน เดือนละเกือบหนึ่งหมื่น ตลอด

นึงอย่างนั้นเหรอ? หมอ

ินินทำส

ดหนี้ฉันอย

เธอไม่เคยจุ้นจ้านเรื่องหนี้สิ้นของพ่อ เขาบอกว่าติดค้างเพียง

ที่เป็นลายลักษณ์อักษรมาให้เธออ่านอย่างเปิดเผย เมื่อนั้นลินิ

ให้วิญญาณพ่อเธอมาเข้า

ได้แต่ก้มหน้าก้มตาอย่างหมดหวัง ไม่ว่าอย่างไรเธอค

่เลย เดี๋ยวจะเสียฤกษ์งามยามดีซะเปล่า เห้ย เอานังเด็กนี่ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย จะได้จ

น้องก็ฉุดกระชากร่างของลินินไปให้คุณป้

หนี้มองเชยชมเธอด้วยความชอบใจ หากในตนนี้เขาไม

ุ่มในชุดสูทสีดำก็ปรากฎตัวขึ้นอย่างกะทันหัน และการมาถึ

าของเขาไม่ค่อยชัดเจนนัก แต่ก็เพียงพอจะทำให้เธอรับร

อ่ยเรียกผู้มาเยือน ใบหน้าของ

ด้ทุกเมื่อ ทำเอาเจ้าหนี้วัยกลางคนผู้นั้นถึงกับหน้าซีดกันเลยทีเดียว ไม่

ำท่าโบกไม้โบกมือเพื่อให้ลูกน้องพาตัวลินินไปขึ้นรถดั่งเ

ลัวว่าทองคำจะล่วงออกจากปากของตน แล้วหันไปให

ในตอนนั้นเองที่ลินินสามารถมอ

จมูกโด่ง สันกรามคมชัด ดวงตาคมเข้ม ผิวพรรณขาวนวลเนียนดุจดั่งหญิงสา

ม่ใช่คนดีก็เป็นได้’ ลินินคิดในใจ ก่อนจะหลบตางุดต่ำล

่ข้างเจย์เดน ในตอนนั้นเอง ลินินก็ยกมือขึ้นชี้หน้าเขาอย่างช่ว

แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป ด้วยคิดว่าบ

นาง ทางนั้นจ่ายให้พวกเจ้าเท่าไหร่ ท่านชายจะจ่ายให้มากกว่าเท่าตัว” เขาว่าพ

สนใจนังเด็ก

ปชัดเจนแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่

วะเจย์เดนทันที ถึงแม้เขาจะเป็นคนยุคปัจจุบัน แต่ก็ทราบดีว่าตระกูลแบร

ียงที่อ่อนน้อม พลางยื่นหนังสือสัญญาไถ่ตัวของลินินส

นเป็นดื้อดึงเล็กน้อย คนพวกนี้นี่มันยังไงกัน ไม่ว่าอ

้าตาก็ยังดูเยาว์วัย อายุยังไม่น่าจะเกินยี่สิบต

ยตามองลินินที่ยืนอยู่ด้วยท่าทีเรียบเฉย เขาแค่นหัวเ

ียเงินเพราะนางแล้วหร

่พอใจเข้าไปใหญ่ เธอไม่ได้ขอให้มาซื้อสักหน่อ

่างไรไม่รู้ เพราะสายตาคมกริบนั้นจ้องมองลินินประหนึ่งอยากจะกลืนกินเธอให้ได

ุ่นราวคราวพ่อแหละนะ เอาไว้ค่อยหาทาง

าจะเลิกยุ่งกับ

เงินจำนวนมหาศาลไปแล้วพวกเจ้า

าร์ลด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเบื่อหน่ายเล็กน้อย “จ

อเจย์เดนไปถือเอาไว้เอง ก่อนจะแอบยกยิ้มอย่

ก...” เจย์เดนพูดเสียงเบา เพื่อให้

ด้กล่าวสิ่ง

ออกมาพ้นสายของผู้ติดตามตัวเองแล้วเขาก็แอบ

แผ่นหลังของเขาที่เหมือนจะ

นเถอะขอรับ

!